Strange Love - CHANBAEK -

13

"Baekhyunee~"

Chanyeol, Baekhyun'un adını aegyo ile söylediğinde Baekhyun ona parlayan gözlerle baktı.

"Sana bunun için yardım edeceğim, güzelim."

Baekhyun, Chanyeol'un söylediği şey ile heyecanlanmıştı ve merakla Chanyeol'a sordu.

"N-Nasıl?" 

Chanyeol gülümseyip Baekhyun'un saçlarını okşadı ve aklındaki fikri söyledi.

"Öncelikle Sehun'u evden kovuyorsun!"

"A-Ama--"

"Baekhyun! Aması falan yok, onu evden göndermek zorundasın. Yoksa daha fazla şiddet uygulayacak sana ve ben buna seyirci kalmak istemiyorum."

"İnan bende onu görmek istemiyorum ama gitmeyeceğinden adım gibi eminim."

"Gidene kadar pes etmek yok! Gerekirse eve polis çağıracağız."

"Çok ileri gitmiş olmaz mıyız?"

Chanyeol Baekhyun'u duymazdan gelip devam etti.

"Bir de sana düşük voltajlı bir elektro şok aleti alacağız, güzelim."

"Ne?"

"Bana öyle bakma Baekhyun. Ne Sehun'un ne de bir başkasının sana zarar vermesini istemiyorum."

                     Chanyeol

Baekhyun'u korumak ve yanında olmak istiyordum. Belki bu dediklerim onu korkutmuştur ama bunların hepsi onun iyiliği içindi. Bana güvenmesini ve çekinmemesini istiyordum.
Dünden beri tam olarak hislerimden emin olmuştum. 

Sehun'un davetiyle Baekhyun'un evine gittiğimiz o ilk gün zaten güzelliği ile başım dönmüştü.
Sehun'un onu aslında kullanıyor olduğunu öğrendiğimde onu öldürmek istemiştim ama Baekhyun'un tüm gerçeği kendi gözleriyle görmesi gerekiyordu. 

Baekhyun o görmesi gereken gerçeği görmüş ve hatasının farkına varmıştı fakat Sehun onu rahat bırakmıyordu.
Baekhyun'u tehdit edip yaraladığını öğrendiğimden beridir de uykularım kaçıyor, onu kör Sehun'un yanından çekip almak istiyordum,
Baekhyun kabul etmese bile eğer gerekirse -tabii bu kendimce düşündüğüm bir şey- onu yanıma alacağım ve koruyacağım.

Baekhyun'un bana bakarken ki gülümsemesi gerçekten her şeye değerdi. O bir gülüşü ile kalbimi yakarken ben onun zarar görmesine nasıl izin verebilirdim ki?
O bana göre bir melek kadar masumdu. 

Baekhyun onu korumama izin vermişti.

Tamam bunu dile getirmemiş olabilir ama ben onu daha önce de Oh Sehun denen veletten korumuştum ve yine korurdum.

Açıkçası Baekhyun'un hakkımdaki düşüncelerini merak ediyordum.
Yani ben ne kadar ona itiraf edemesem de ondan hoşlanıyordum ve onun benden hoşlanıp hoşlanmadığını bilmemek cidden zordu.

Bazen o kadar güzel ve parlak gülümsüyordu ki o an kalpten gideceğim diye korkuyorum.

Bu çocuk hayatımda gördüğüm en güzel şeydi belki de.

Yüzü, elleri, belinin o elime uyan kıvrımları, düşündükçe aklımı alıyor ve karnıma sancılar sokuyordu. Onu öptüğümde ise hem ruhen hem de bedenen yanıyordum.

İki saattir düşündüğüm şeyler yüzünden güzelim çocuğun yüzüne mal mal bakıyordum. Muhtemelen korkmuştu bir şey mi oldu diye, çünkü şekilli parmakları yavaşça yüzüme dokunmuş ve tekrar kalbimi titretmişti. 

"Chanyeol, iyi misin?"

"O-Oh, E-Evet iyiyim."

"Kalkalım mı? hava karardı neredeyse."

"Seninleyken vaktin nasıl geçtiğini anlamıyorum Baekhyun."

SİKTİR NE?

Cidden bunu dedim mi ben?

"Y-Yani şey..."

Baekhyun aptal gibi kıvrandığımı gördüğünde kıkırdadı ve beklemediğim bir atak yapıp yanağımı öptü.

"Bende seninleyken vaktin nasıl geçtiğini anlamıyorum Chanyeollie~"

C-CHANYEOLLİE Mİ? 

ŞAKA MI BU TANRI AŞKINA?

"Bir daha adımı öyle söyler misin?"

Baekhyun hemen çantasını sırtına alıp önden koşarcasına yürümeye başladı.

"Hayır. Hayır. Hayır."

"Yah gel buraya! Bir daha söyle!"

"Hayır Yeollie~"

Siktir!

Bu sefer de Yeollie mi?

Tanrım koru bu günahkar kulunu!

Baekhyun'un arkasından koşmaya başladım. Yanına vardığımda elimi omzuna sarıp yanağını öptüm.

"Baekkie, eğer bu ay içinde aramız bozulmazsa sana bir şey itiraf edeceğim."

"O halde bende sana?"

"N-Ne söyleyeceksin?"

"Sen şimdi söyleyecek misin?"

"Bu ay sonu dedim ya Baekkie~"

"Bende o zaman bu ay sonunda söyleyeceğim Chanyeollie~"

Chanyeol üzgünce iç çekti.

"Peki"

           .................    

                             Yazar's

İkili sonunda Baekhyun'un evinin önüne gelmişti.

"Bıraktığın için teşekkürler."

"Her zaman bırakabilirim, eğer istersen."

Baekhyun başını eğerek gülümsedi.

"Neden olmasın?"

Hala birbirlerine bakıp sırıtırken Chanyeol aklına gelen şeyle hemen söze atıldı.

"Bana numaranı verir misin?"

"O-Oh?"

"Ş-Şey, fark ettim ki tanıştığımızdan beri numaranı almamışım ve sana ulaşmam zor oluyor. Yani şey, verirsen çok iyi olur ama sen bilirsin tabii. Ama versem çok güzel olur."

Chanyeol konuşmayı bitirdiğinde Baekhyun'da kağıda yazdığı numarayı Chanyeol'a uzattı.

" Aramanı bekleyeceğim."

"Arayacağım"

Baekhyun çantasını karıştırıp anahtarı çıkardığında Chanyeol'a döndü.

"Bu arada şey..."

Baekhyun onun dikkatini dağıttığında uzanıp dudağına minik bir öpücük kondurdu ve arkasını dönüp eve doğru koşmaya başladı.

Arkasında bayılmak üzere olan bir Chanyeol bırakarak.

Yorumları esirgemeyin.
Ben kaçtım by~
✌