In His Heart

Prologue

Ladies and gentlemen, this is your captain speaking. Any minute from now we are going to land at Ninoy Aquino International Airport Terminal 1 in Manila, Philippines. I kindly request to all the passengers to put your seatbelt on....

I glanced at my waist and expertly put my seatbelt as per request of the pilot. Agad ko ring inayos ang damit kong nagusot gamit ang aking palad. Ang long sleeved kong dress na hanggang taas ng tuhod ay nakatulong sa malamig na temperatura na galing sa air-conditioning  ng eroplano. Umayos ako ng upo at tiningnan ang mga kasama kong pasahero. Bakas sa kanilang mukha ang excitement na makatapak muli sa bansa.

I can't barely remember what my birth nation looks like dahil bata pa ako noong umalis kami noon sa Pilipinas. Mula noon hindi na ulit kami nakatapak sa bansa. My mom always says that we don't need to go back there because our life now is in France. Our family's business was there and it's doing good. Actually, my father is one of the Filipino billionaire who lives in France. Kilala ang business namin dahil sa galing ng pamamalakad ng mga magulang ko. They're attracting investors using their unique skills in designing high fashioned furnitures. Hotels, restaurants, small or big are the number one clients of our company. That is why my parents told me to take business adminstration as my course in college. They want me to be knowledgeable when it comes in running our business. I'm an only child so I'll take the responsibility of my parents fortune. Noong una okay pa dahil basic pa at hindi gaano kakomplikado but as days gone by doon ko na-realized na hindi iyon ang hilig ko. So I pursue my dream course and that's Interior Design. When my parents knew about it, they get mad at me at sinabing wala akong silbing anak.

Sumama ang loob ko sa mga magulang na umabot sa punto na hindi ko pagpansin sa kanila ng dalawang linggo. Nasaktan ako sa mga binitiwan nilang salita na porke't nag-iisa nila akong anak wala na akong choice para sundin ang gusto ko. All my life they dictated me of what should I do. What would I become. What is better and what is worst. They make me feel like I'm their soldier that whatever command they make, I don't have the choice but to take it. Lahat na ata sinunod ko. Ang pagiging prim and proper in front of their colleagues. Noon ang pagpunta sa France ay hindi ko napigilan dahil wala akong magagawa dahil bata lang ako, now that I'm twenty hindi parin nila ako pinapakinggan.

Tiningnan ko ang bintana at kitang-kita ko ang nagsisitaasang mga gusali ng kabisera. Dati-rati'y iilang building palang ang naalala ko noong dito pa kami nakatira.

Tama nga ang naririnig kong balita na muling umaangat ang ekonomiya ng bansa. Kitang-kita sa mga nagsisitayugang skyscrapers nito. Kaya siguro sa huli napapayag ko rin sila na dito na muna ako tumira at mag-aral.

I'm an incoming third year in AB Interior Design in Paris pero hindi ko naituloy dahil  sa na guilty ako na hindi ko pagsabi kina Mommy ang pag shift ko ng course. Plano kong dito nalang sa Pilipinas tapusin kahit na nag-iisa ako dito.

Naramdaman ko ang pagtapak ng gulong ng eroplano sa runway ng airport. May kung anong saya akong naramdaman sa isiping nandito na ako sa lupang sinilangan.

Though my Mom disagrees with my choice of course, at the end naman she accepted it and wished me good luck. In fact she bought  me a condo unit for myself while I am staying here in Manila. She makes sure na okay na lahat kapag dumating ako sa bansa.

Hila-hila ang aking hand carry na maleta habang nakasunod naman sa akin ang airport porter na may dalang cart lulan ang lahat ng mga gamit ko ay binaybay namin ang mataong arrival lounge ng airport.

Patingin-tingin ako sa paligid para makita ang aking hinahanap. Bata palang ako ng huli ko itong nakita pero alam ko naman ang kanyang itsura dahil madalas naman kaming mag skype nang mauso ang application na  iyon.