Nanlumo si dale sa natuklasan matapos nabasa ang diary ni Isabel. Wala lamang batayan ang galit niya sa ama dahil inosente ito. Totoong Hindi nito alam ang kalagayan ng asawa. Nalaman lang nito nang umuwi sa pilipinas ang tita lerma niya upang ibigay ang diary ng kanyang INA rito.
Nang tinawagan niya ang ama noon upang ipaalam ang sakit at kalagayan ng ina, akala niya ay totoong kausap ng INA ang ama sa kanilang linya. Lingid sa kaalaman niya ay lihim na pinutol nito ang linya ng telepono. Wala na sa linya ng telepono ang ama nang sabihin nitong may sakit ito. She was only pretending.
Hindi rin totoong may relasyon ang ama at ang sekretarya nito. Isabel fabricated the story upang magkaroon ng pagkakataong makaalis patungo sa America. She was hoping she could get cure for her cancer there. Subalit kahit ang modernong teknolohiya sa maunlad na bansa ay walang nagawa upang sugpuin ang tuluyan nang kumalat na cancer sa katawan nito. At nang malaman wala na talagang Lunas ang sakit nito ay tuluyan na nang itinago ang sakit sa asawa due to several reasons.
Sukat doon ay napabuntong hininga si dale. Kung maibabalik lang niya ang kahapon, Hindi sana magiging ganito ang lahat. Muli siyang napasigok at nagsimulang tumulo muli ang kanyang luha.
Napatingin siya sa pintuan ng library nang bumukas iyon. Nakita niyang pumasok si Edward na may dalang tray kung saan nakalagay ang umuusok na kape.
"Are you okay?" Puno ng pag aalala ang tinig nito at mabilis na lumapit nang makitang umiiyak siya. Inilapag nito sa mesa ang tray at kaagad na dinaluhan si dale. He held her in his arms.
Gumanti siya ng yakap dito habang marahang itinango ang ulo. Now, she felt safe and safe and secure in his arms. Sa kanila ng kalungkutan nadarama niya ay nandoon palagi ang binata upang bigyan siya ng lakas ng loob at suporta.
"Good..." He was planting soft kisses on her forehead. "Dinaluhan kita ng kape. Hindi ka pa kumakain. Kailangan mong lagyan kahit kaunti yang Tiyan mo. I don't want your health to fail."
Mapalad ka Kay Edward, hija. You've found a treasure in him. Mula sa pagkakatitig sa binata ay napakurap si dale. Hindi niya alam kung ano ang iisipin.
"Salamat sa pag-aalala, Ed."
"Its my pleasure." He smiled affectionately and stared at her forlorn eyes.
She sighed. His face looked haggard and weary. Katulad niya ay nagdadalamhati rin ito sa pagkawala ni Andrew. Ngunit sa nagdaang mga araw ay hindi siya iniwan ng lalaki. And little did she know that he was her source of strength.
"At ano ang ibig sabihin ng buntong- hininga ng iyan, sweetheart?"
Nakaupo siya sa couch at si Edward ay nasa harapan niya at nakaluhod sa carpet. Subalit animo bale- wala rito ang posisyon nitong iyon.
"Salamat sa lahat, Ed. You've been a great help. Nahihiya na ako sa'yo. Bukas ay puwede mo nang asikasuhin ang mga trabaho mo. I can manage."
"Are you throwing me out of your life?" Nagsalubong ang mga kilay nito. Sandali siyang nalito sa sinabi nito. "Hindi ako nagrereklamo kung iyan ang iniisip mo."
"Not like that," maagap na turan niya. "Pero alam Kong may sarili ka ring buhay. Your firm. Diba, may major project lang inaasikaso-"
"My partner can take care of that. At puwede ba huwag kang gumawa ng kung anu-anong alibi to throw me out
Of your life. Dahil ba hindi mo na ako kailangan?" Mapait na saad nito. Ang kaninang malamlam na mga mata ay nagsimulang pumormal.
"Why are you doing this?" Exasperated na pahayag ni dale.
"Dahil gusto ko. Dahil kaligayahan ko ang pagsilbihan ka. I want you to need me as much as I need you." Pagigil ngunit malinaw ang pagkakabigkas ni Edward ng mga salitang iyon.
Napasinghap siya sa narinig."wala na ang papa, Ed. Wala kang responsibilidad kung anuman ang-"
"Don't do this, dale." Kontroladong humugot ito ng buntong- hininga. "Alam Kong pagod ka lang. You need rest. Halika." Iginiya siya nito patayo. "Go to your room and sleep. Ilang araw ka nang walang maayos na tulog."
"Why are you doing this to me, Ed?" Malakas na ang boses niya. Tinabig niya ang kamay nitong nakaalalay sa kanya.
Matagal na tinitigan siya ng binata pagkatapos ay ipinasok ang dalawang kamay sa bulsa ng pantalon. His face unreadable.
Sa loob ng nagdaang mga araw ay lalong nahulog ang loob niya sa lalaki. At kung ginagawa nito ang lahat ng kabaitan alang-alang sa kanyang ama, puwes hindi niya kailangan ang charity nito.
"Alam Kong parang ama na rin ang Turing mo Kay papa. At kung ginagawa mo ang lahat ng ito dahil para mo na rin akong kapatid-"
Sa isang iglap ay NASA harapan na niya ang binata at marahas siyang niyakap. She stopped in mid-sentence. Then, she felt his lips covered hers in a crushing kiss. Kaagad na tumaas ang mga kamay niya at kumapit sa batok nito. Sa loob ng ilang Sandali ay walang salitang namutawi sa kanilang mga labi. They were busy kissing each other.
"Is that a brotherly affection?" Marahas nitong pahayag. "At ikaw, itinuturing mo rin ba akong parang kapatid? My God, dale! How could I treat you like a sister? You make me go crazy with desire and I could make love to you anywhere!"
She knew her face was so red at the moment. Tama si Edward. At siya, paano niya ito maituturing na isang kapatid? Ang lalaking ito ang nagturo sa kanya kung paano maging isang normal na Babae. She wanted him. Kagaya ngayon she could feel that rock hard part of him in her belly. Na alam niyang obvious na ipinaparamdam sa kanya ng binata. And dear lord, how she wanted him!
Ngunit sapat na ba ang nararamdaman nilang desire para sa isa't isa upang palawigin pa ang kanilang relasyon? Do they have a relationship? At kailan sila nagkaroon niyon? Nang unang mahalikan siya nito? O noong ipinagkaloob niya nang tuluyan ang sarili rito?
Frustrated na binawi niya ang paningin at napatitig sa kisame. Ito ba ang aftershock na dulot ng pagkamatay ng ama?
"Look at me, dale," he commanded brusquely. "Ngayon mo sabihing parang kapatid lamang ang Turing ko sa iyo." Lalo nitong pinagkadiinan ang bahaging iyon ng katawan sa kanya.
Napasinghap si dale. She still had her clothes on but she felt he was making love at her at the moment. She closed her eyes upang hamigin ang sariling katinuan nagmulat siya ng mga mata at buong tapang na sinalubong ang titig nito. "What is it then?"
"Don't play innocent," he hissed impatiently. His other hand cupped her breast that she gasped. "At ito, ginagawa ba ng magkapatid ito, ha?" He played with her breasts.
"Oh,!" Sunud sunod ang pagsinghap na ginawa niya.
"Oh, dale! I could have you a hundred times and still want you," paos na turan nito while eyes were looking at her lips.
Her lips burned sa titig pa lamang ng binata. But then that's it. He only wanted her. "Yeah, you want me, Edward. You only wanted my body. Dahil ba ikaw ang unang lalaking nakaangkin nito? Surely, Hindi ito ang unang pagkakataong naikama mo ang isang birhen, hindi ba?"
He closed his eyes in frustration. "Don't make it hard on me, dale, please...."
"Bakit? Dahil ba masakit marinig ang totoo?" Pauyam niyang turan.
"Yes, I want you. I need you. Dahil mahal kita. Dahil mahal kita!" Mariin nitong sabi. "I loved you since the first time I see this pretty face of yours." He cupped her chin and raised it a fraction upang lubusang masilayan nito, " una Kong nakita ang maganda ng mukhang ito sa bulwagan ng sala. And I loved you more when I see you in flesh. At ngayong na kasama na kita, nayakap nang ganito, nahagkan at tuluyang naangkin, you're throwing me out of you life. That's cruelty I can't allow, sweetheart. Dahil nababaliw ako sa iyo. I'm crazy in love with you, dale."
Nakatunganga lamang siya sa harapan ni edward. Hindi niya mapasusubalian ang sinseridad sa mga sinasabi nito. Dahil nakikita niya sa mga mata ng lalaki ang intensidad ng nararamdaman nito. Shock was an understatement. Hindi niya inaasahan ang pagtatapat na ito ng binata . she prepared herself na aminin nitong naaawa lang ito sa kanya kaya siya binibigyan ng ganoong atensyon.
O bahagi lamang ba ito ng kanyang imahinasyon? Was she on her own world of fantasy?
"Ngayon sinabi ko na ang totoo , ano'ng gagawin mo, dale? Pagtatawanan ako? O tuluyang ipagtabuyan sa buhay mo? But one thing is sure, I will cling to you like a leech!"
Maramdaman niya ang pagyugyog nito sa kanyang mga balikat. " now speak up!" Galit na singhal ni Edward. "What's the verdict?"
"W-what verdict?" Sa wakas ay nahimasmasan siya. "Goodness!" Tila nauubusan ng pasensyang napatingala ito. "I can't imagine myself declaring love to a dumb woman." Inangkin nito ang mga labing nakaawang sa kabiglaanan. "Now, that surely made a difference!" He was chasing his breathing in mixture of desire, embarrassment and frustration.
Si dale ay kanina pa nagsisikip ang dibdib sa hindi maipaliwanag na dahilan. Siya man naghahabol din ng hininga. Pakiramdam niya ay hinigop lahat ng halik ng binata ang oxygen sa kanyang baga.
"Edward!"
"Iyan lang ba ang masasabi mo?" His lips curved in an amused smile.
"Ano ang gusto mong sabihin ko?" Bigla ay bumangon ang inis sa kanyang dibdib at gustong-gusto niyang burahin ang nakakalokong ngisi sa mukha nito.
"Sabihin mong mahal mo rin ako. Na babaliw ka rin sa akin. That you wanted me to make love with you right here, right now!"
"Brute!" Pakiramdam niya ay nag-iinit ang kanyang pisngi sa pagkahiya. Was she so transparent? O may kakayahan lamang iyong magbasa ng isip ng tao?
"Say that you love me too, dale, or I'll end up begging on bended knees just to hear those words." Nagmamakaawa ang mga mata nito.
Hindi nga siya nagha-hallucinate! She smiled." Ngayon ko lang naramdaman ang ganitong klaseng kaligayahan, Edward. At gusto ko ang pakiramdam na nakakulong sa mga bisig mo. I want to spend the rest of my life with you. Now if that's what you call love, then, yes, I'm crazy in love with you. At tama ka I want you to make love with me right here and now."
"Oh, dale!" He lowered his head and gave her a head-blowing kiss. And words were not needed at that moment. They only wanted to feel each other. Worship each other. Upang biglang kaya ang mga damdamin pagmamahal sa isa't isa.
Readers meron pa the last chapter finale.
BINABASA MO ANG
THE MAN I LOVE. "Completed" MAYWARD
Fanfictionpagdating sa amang si andrew tila bato na ang puso ni marydale. Sakai siya sa paghihirap ng INA dahil sa ginawa ng amang pagtataksil dito, hanggang nga sa mamatay ang Babae sa sakit na cancer, umuwi man siya sa bayang sinilangan, malay...
