On sekizinci yaş gününde tanımadığı numaradan gelen mesaja cevap veren bir garip genç kızın hikayesi.
Mesajı atanın kim olduğunu ve neler yaşanacağını öğrenmek ister misin?
Öyleyse okumaya başla!
*Mizah #1 (14.04.2018)
*Kısa Hikaye #1 (28.08.2018)
*...
Ah köpekler! Nasılda sizi sevmiyorum. On bir yaşımda üzerime atlayıp kolumu bacağımı yamultan köpekten sonra hepsinden korkuyordum. Peki bunu Kimliksizin bilişi?
Irmak: Bilmediğin bir şey var mı acaba?
Kimliksiz: Elbette var. Hemde zilyon tane şey.
Irmak: Mesela?
Kimliksiz: Mesela uğurlu sayın?
Göz devirdim. Cidden?
Irmak: Bilmemen normal çünkü yok.
Kimliksiz: Neden?
Irmak: Bilmem hiç düşünmedim.
Kimliksiz: Hadi gel sana uğurlu bir sayı bulalım. 18 nasıl?
Çok da önemli değildi benim için. Uğurdur, şanstır öyle şeylere inanmadığım için.
Kimliksiz: En sevdiğin yemek?
Irmak: Bu yaratıcı soruları çok düşündün mü?
Kimliksiz: Ne? Merak ediyorum.
Irmak: Fazla merak...İyi değildir.
Kimliksiz: Olsun. Cevap?
Irmak: Sarma.
Kimliksiz: Benim de sarma bak tesadüfü görüyor musun? Bence evlenmeliyiz :)
Irmak: Abartma istersen. Yoksa yersin engeli.
Kimliksiz: Nayıır. Nolamaaz. Şaka yaptım canım sen de ne engellemesi? Engel ne? Hayatımda ilk defa duyuyorum.
Irmak: Ne olduğunu hemen hatırlatabilirim.
Kimliksiz: Ne diye engel atıyorsun?
Irmak: Ne diye atmayayım?
Kimliksiz: E yakışıklıyım.
Irmak: Hala atmamam için bir sebep göremiyorum.
Kimliksiz: Tam olarak hangi konularda engel yiyorum? Anlat da ona göre davranayım.
Irmak: Anlatılmaz, yaşanır.
Kimliksiz: Oo o zaman yaşat beni corç.
Kimliksiz adlı kişi engellendi.
Zorla kaşınıyordu.
Yataktan kalktım. Bıraktığım kabanımın cebinden kulaklığımı alıp taktım. Elime tarağımı alıp boydan aynamın karşısına geçtim. Son ses müziği açıp saçma figürlerle dans etmeye başladım.
En iyi spor işte. Hem kulağımın pası siliniyor hem de kaloricikler yakıyorum.
"I really really really really really really like youu!"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Üçüncü şarkıya geçtiğimde hızımı alamayıp yatağın üstüne çıktım. Yatak uzun zamandır üstünde zıplamama alışkındı, kırılmazdı. Biraz da şu tarafa sallayayım oh.
Salla salla birazda buraya Haydi salla birazda oraya Salla çalkala endamın yürüsün Anasının gözüsün, uyusunda büyüsün
İçimden başka, dışımdan başka bir şarkı söylemekte sıkılmaya dahil mi?
Kafamı sağa doğru çevirip kapının olduğu tarafa döndüğümde annemin kollarını göğsünün üstünde toplamış bir şekilde bana baktığını gördüm. Her ne kadar alışık olduğum bir tablo olsa da utanmıştım. Müziği kapatıp kulaklığı kulağımdan çıkarttım ve usulca yataktan indim.
"Bu, ödevinin hangi aşaması oluyor Irmak?"
"Aa anne sen bilmiyor musun? Biz dershanede beden eğitimi dersi de görüyoruz, bu da hocanın verdiği bir dans."
Çok güzel sallıyorum ama bazen annemin tıp okuduğunu unutuyorum. Kadın zeki...Hani şu bende olmayan.
"Ben dershanenin hangi dersleri verdiğini gayet iyi biliyorum Irmak. Böyle devam edersen gideceğin bir dershanen olmayacak."
İçimden sevinç naraları atarken dışımdan başımı sallamakla yetindim. Ama annem malını gayet iyi bildiği için çıkmadan önce dönüp bana baktı.
"Dershanen olmayacak diye sevinme küçük hanım. Dershane yoksa İstanbul da yok. Köye ananenin yanına gideceksin. Orada biraz çalışırsın da aklın başına gelir."
Ve kapıyı kapatıp gitti.
Resmen pimi çekilmiş bombayı kucağıma bırakıp gitmişti kadın.
Ne halt yiyeceğim ben şimdi?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
