KİMLİKSİZ | Texting ✔

kırk yedi

[Kolpa - Gurur Benim Neyime]

Medya: Asaf

Bu bölüm 23inci ninjama ithafendir.❤

💬

Otururken aklıma gelen şeyle hırsla ona döndüm. "Beni engelledin!"

Gülümsedi. "Bu zamana kadar engellediklerine say gülüw."

Gözlerimi kısıp ona suikast planları yapıyormuşum gibi baktım. Ama mavi gözleri o kadar derin bakıyordu ki daha fazla dayanamadan çektim gözlerimi. Sarıldıktan sonra -daha doğrusu o bana zorla sarıldıktan sonra- bekleme salonuna beraber geçmiştik ve yaklaşık 10 dakikadır sessizce oturuyorduk. İkimizde şoku hala atlatamamıştık. Özellikle ben. Şaşkınlıktan üzüntümü bile unutmuştum. Göz yaşımı silmeye yeltendiğinde kendimi geri çekip kurumaya yüz tutmuş yaşlarımı kendim silmiştim. İlk görüşmemizde beni ağlarken görmesini istemezdim. Sonuçta ağlak bir kız değildim ve bu odun kişiliğime bir hakaretti.

Şaka maka üç aydır konuştuğum çocuğun yüzünü ilk defa görüyordum! Ve bunu ona söylemesem de dediği gibi yakışıklıydı. Baya yakışıklıydı. Böyle yakışıklı birinin bende ne bulduğunu sorgulamayı sonraya bırakmıştım. Çünkü şuan yakışıklılığı umurumda değildi, beni engellemiş ve telefonu yüzüme kapatmıştı!

"Telefonu ikinci kez yüzüme kapattın!"

Daha çok gülümsedi. "Sende 'gidiyorum' deyip beni çıldırtmasaydın."

"Keyfimden dedim sanki gerizekalı," diye homurdanıp kollarımı göğsümde bağladım.

"Biran bana yüzyüzeyken de gerizekalı diyemeyeceksin diye korktum."

Çaktırmadan gülümsedim. "Cidden tek derdin bu muydu? Sana gerizekalı diyememem?"

"Hayır tabiki. Daha çocuk yapacağız nereye gidiyorsun?"

Sinirle yerimden kalktığım sırada kolumu tuttu. "Şaka yaptım gülüw, otur."

"Artık yüzyüzeyiz yaptığın şakalara dikkat et, yapıştırırım suratının ortasına."

Ellerini teslim olurcasına yukarı kaldırdı. "Tamam Polis Hanım haklısınız." Tekrar yerime oturdum. "Beni gördün ve söyleyeceğin bir şey yok mu?"

"Var. Oppa gangam sıtayl."

Kahkaha attı. Kahkaha atmasıyla bize dönen birkaç kişiyi gördüm, hepsi de kızdı. Sinsirellalar. Elimi yüzünün önüne tutup sinirle ona baktım. "Gülme!"

"Niye?" dedi hala gülerken. "Çünkü...Gülünce çok çirkin oluyorsun!" Yalan.

Tek kaşını kaldırdı. "Öyle mi? Oysa kızlar, bana gülünce daha çekici olduğumu söylerler."

"O kızların yanına git o zaman."

"Çık,"dedi başını geri atarken. "Ben huysuz bir kız çocuğunun yanında kalmak istiyorum."

"Sensin kız çocuğu!"

Gülümserken kendini gösterdi. "Emin misin?"

Oflayarak önüme döndüm. "Aman iyi, değilsin ama bende değilim. Çocuk yani."

"Hımm," diye bir ses çıkardı. "Bana biraz öyle geldin de."

Aklıma gelen şeyle sinirle ona döndüm. "Bana yalan söyledin! Sana Ömer'i anlattım ve bana onun sen olduğunu söylemedin! Resmen bana yalan söyledin!"