KİMLİKSİZ | Texting ✔

otuz bir

[TNK - Yine Yazı Bekleriz]

Medya:AnlamsızŞeylerVol26

Bu bölüm Nicksizbirdarwin ninjama ithafendir. ❤

💬

Gözlerimi açtığımda pörtlettiği gözleriyle dibime girmiş Masal'ı görmek tekrar bayılmamı sağlayacaktı. Sanki deney faresine bakıyor lan benim işte. Üzerine birde, "Uyandı!" diye cırlaması tam bir intihar sebebiydi.

Kaşlarımı çatıp yüzümü çevirdim. "Uyanmaz olaydım ya o nasıl bir ses?"

Sesimin ağzımdan değilde başka bir yerimden çıktığını fark edince elimi burnuma attım. Burnumda bez gibi bir şey vardı. Burun deliklerimi tıkadığı için sesim başka taraflarımdan çıkmıştı.

"Bu sesle sen hiç konuşma istersen," diyip gülümseyen Masal'a gözlerimi kısarak baktım.

Yanımdan biri omzuma vurarak deştiğinde ona döndüm. "Ölmedin maşallah turp gibisin." Mert öküzüne bakarken ben bunlarla arkadaş olacak ne günah işledim diye sorguluyordum kendimi. "Bak bu sesle konuşmak istemiyorum o eline hakim ol!"

Ağzına hayali fermuar çekti.

"Neden burnumda yama var?"

"Yüzüstü düştüğün için burnun kanadı ama normalden fazla kanadığı için tampon yaptılar. Senin şu yazları olan hastalığın hala devam mı ediyor?"

Gözlerimi yumup başımı salladım. Yazın çok sıcak günlerde burnum kanıyordu. Şanslıysam kanı görmeden silip kurtuluyordum ama kanı gördüğümde bayıldığım bile oluyordu. O yüzden ben kışı daha çok seviyordum.

"Ne zaman çıkacak?"

"Doktor 'uyandığında çıkarabiliriz' demişti, çağırayım da gelsin."

Kapıya doğru hareketlendiğinde durdurdum. "Gerek yok ben evde hallederim biran önce çıkmak istiyorum burdan."

Masal başta kabul etmemişti ama bakışlarımdan korktuğu için sustu.

"Ahsen teyzeyi arayayım gelsin ha?"

"Masal amacın beni delirtmek mi? Ben çıkalım diyorum sen annemi çağırmaktan bahsediyorsun. O gelene kadar yarım saat burda beklemeyeceğim."

"Aman bekleme. Seni düşünende kabahat."

Üstümdeki örtüyü çekip kolumdaki serumu çıkardım. Tırnağın kırılsa serum bağlıyorlar zaten anasını ya boşuna kolumu deşmişler.

Ayakkabılarımı giyerken aklıma gelen şeyle duraksadım. "Beni kucağına alan kimdi?"

İkisi de tedirginlikle birbirlerine baktılar daha sonra Mert gülümseyerek bana döndü. "Tabiki yakışıklı prensin. Yani ben."

"Yakışıklı prensim mi? Sanırım kusucam," diyip öğürme sesleri çıkardım. "Keşke buzlara gömseydiniz beni de şu cümleyi duymasaydım." Homurdanarak ayağa kalktım ve çıkışa yöneldim.

Hastaneden çıktıktan sonra Mert'in arabasıyla önce bizim evin önüne geldik. Masal benimle gelmek istediğinde onu kibarca kovdum. Yalnız kalıp dinlenmeye ihtiyacım vardı çünkü beynim hala zonkluyordu.