KİMLİKSİZ | Texting ✔

otuz üç

[MC Fioti - Bum Bum Tam Tam]

Medya:AnlamsızŞeylerVol27

Bu bölüm gonul_kupelii ninjama ithafendir. ❤

💬

Mal mal bakışıp durmalarına dayanamadığım için sinirle soludum. "Bugün konuşacak mısınız?"

Mert, "Arabaya geçelim konuşuruz," deyince onayladım ve dibinde durduğumuz arabanın kapılarını açmasıyla bindim. Masal da ön tarafa oturduğunda Mert şoför koltuğuna geçti.

"Atmosfer de değiştiğine göre söyleyebilirsiniz artık."

Mert, Masal'a omuz silkip bana döndü. "Bak Irmak sen her ne kadar benden hoşlanmasan da, sürekli laf sokup dursan da," dediğinde ikimizde gülümsedik. "Ben seni arkadaşım olarak görüyorum ve arkadaşlarımdan bir şey saklamam."

"Konuşma için teşekkürler, bende şuanki davranışından dolayı sana arkadaşım gibi davranabilirim ama bilmem gereken şey bu değil herhalde?"

"Değil," diye homurdandı Masal.

"Buz patenine gittiğimiz gün bayıldığında seni kucağına alan ben değildim Irmak."

Mert'in kurduğu cümleye nedense hiç şaşırmamıştım. Tamam belki biraz. O kokunun ona ait olmadığını biliyordum. Ama kime ait olduğunu bilmiyordum.

Onlar kim olduğunu görmüşlerdi.

"Kimdi?" diye sorduğumda Mert'in cevap vermesine fırsat vermeden Masal atladı. "Bilmiyoruz! Çocuğun biri senin bayıldığını görünce yardım etmek istemiş."

O böyle deyince Mert sinirle ona baktı. Sanki onun vereceği cevap farklı gibiydi.

"Peki bunu benden neden sakladınız?"

Masal dudaklarını büzdü. "Kızacağını düşündüğümüz için söylemedik."

"Saçma," diye homurdanıp arkama yaslandım. "Asıl sakladığınız için kızdım."

Masal üzgün bir şekilde bana bakıp elimi sıktı. "Özür dilerim, Irmak."

Elimi çekip geçiştirircesine salladım. "Boş ver geçmiş gitmiş mesele."

Arabada sessizlik olduğunda Mert'in omzuna vurdum. "Olum çalıştırsana şu arabayı boşuna mı para veriyoruz sana?"

"İyi de bana para vermiyorsunki?"

"İnsan arkadaşından para ister mi haysiyetsiz? Çok ayıp çok. Şimdiki dostluklar hep maddiyat üzerine kurulmuş resmen. Sana inanamıyörüm yani. Kaç para lan bi benzin? Alırız da laf yapmana izin vermeyiz gardaş."

Mert arabayı çalıştırdı. "Tamam bir şey demedim. Yeter ki o çenen dursun. Dershanenin ilk günleri sana konuşman için ısrar ediyordum ya vazgeçtim, konuşma."

Tekrar omzuna geçirdiğimde benim elim acımıştı. İkisi bu halime gülerken yola koyulduk.

Eve geldiğimde evde annemi ve arkadaşını görmek bana sürpriz olmuştu. Bir hastası randevusunu iptal ettiği için eve gelmiş ve gelirken de ne hikmetse arkadaşını yanında getirmişti. Irmak getir götür yapsın diye hep bunlar.