Ausburn University

Chapter 10

Chapter 10

( Lexa's POV )

"Lexa ! goodness ! where have you been ?!" alalang salubong sakin ni skyla sa pintuan ng clinic.

nag-iwas ako ng tingin, masama pa ang pakiramdam ko at lalo lang sasakit ang ulo ko kapag sinagot ko pa ang napakarami nilang tanong.

nagising na lang ako na nasa clinic na ako, hindi ko alam kung paano ako napunta dito, basta ang sabi ng nurse naabutan niya na lang daw ako dito na inaapoy ng lagnat.

"we've been looking for you last night, hindi ka umuwi, akala namin kung ano nang nangyari sayo, we've almost call your dad, mahanap ka lang." dagdag niya, nanlaki ang mata ko ng marinig iyon kay skyla.

"y-you called dad?" gulat na tanong ko.

"No, I stop them, baka umabot lang kay headmaster." nakahinga ako ng maluwag sa sinabing iyon ni stella. thank god. sigurado akong pauulanan ako ng question ni dad kapag nalaman niya iyon.

"thanks stella." I said.

"you okay?" alalang tanong din ni chelsey. nginitian ko siya.

"I'm fine, don't worry."

"see? I told you, she's okay! mas malakas pa yan sa kalabaw!" tumatawang sabi ni Cloud. agad siyang nakatanggap ng mabigat na tingin ni skyla.

"don't act like you're not worried, eh halos ikaw pa ngang nangunang sumalubong sa bagyo kagabi para hanapin si Lexa." ani skyla, natawa na lang ako. Cloud's really mysterious, ayaw niyang may ibang nakaka alam ng feelings niya, hanggat maitatago niya ito, tinatago niya. kahit na sobrang pag aalala na ang nasa isip niya hindi niya ipinapakita iyon, instead she's making herself na parang walang pakialam at biro biro lang ang lahat.

magkaiba sila ni skyla kahit halos pareho na sila ng katangian. Skyla's really soft hearted at naipapakita niya agad iyon, lalo na sa mga kaibigan niya, ayaw niyang may naagrabiyado, madaldal din si skyla, nasasabi niya agad kung anong binabalak niya. unlike cloud na hindi ipinapaalam ang mga intensyon niya, she's good at hiding her feelings and secrets. mas gusto niyang mag isa niyang iniisip ang mga bagay na iyon kaysa isiwalat sa mga kaibigan niya. madalas idinadaan niya na lang ito sa mga jokes and trips niya.

"easy, sky, easy!" natatawang sabi ni cloud habang nakataas pa ang dalawang kamay.

nag asaran nalang ang dalawa hanggang sa tawa na lang kami ng tawa habang pinapanood sila.

- - - -

(Dash POV)

"Dash! i'm searching for you! saan ka galing? koch called me na hindi ka daw makontak since kahapon pa! hindi ka din daw umuwi!" nagulat ako ng nag aalalang sumalubong si shanon sa akin. hinawakan niya ang mga pisngi ko. agad nanlambot ang puso ko. Her touch, her voice, her eyes, lahat iyon nakakapanghina.

"you don't have to know." sabi ko bago hinawi ang mga kamay niya at dire diretsong nilagpasan siya. I can't, bakit hindi ko magawa? nakita kong sinundan niya pa rin ako.

"I'm just concerned Dash." sabi niya't hinawakan ang braso ko. kita ko ang nag aalala niyang mga mata. why? why is she acting like that?

"why?" hindi ko napigilang tanong. para kong nanlambot sa mga titig niya. bakit shan? bakit?

"coz...." parang naghanap pa siya ng sasabihin niya. "coz you're my friend." kusang bumalik ang galit sa puso ko. ayoko nang makarinig pa ng mga susunod na sasabihin niya.

"Fuck that friend Shanon!" tinabig kong kamay niya.

"You don't need to be concerned shan! stop acting like you're really damn worried!" sigaw ko dito bago siya tuluyang iniwan. just leave, just leave shan. kung sana ay hindi lang kita palaging nakikita. kung sana ay hindi na lang kita nakilala.