Chapter 26: Guilts

176 21 5
                                        


N/A:

Hi MissChexxo thank you sa read, ganda po ng story niya. Read niyo rin po at sa mga silent reader ko po jan. At kay pinakamamahal kong si Dixie_Alexa... Ganda ng story niya I recommend din po na basahin niyo work niya. Dramatic po yung concept ng story niya and may kilig factor po..  Love you guys. You make me more inspired ech day.

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸

Harry

Right at this moment. The only thing that comes to my mind is that, the girls anger surely deepens after what happen lately.

"This wasn't I expected." Liam murmurs with guilt face.

"Listen guys, It's not our fault. If we look in different direction this is really not our fault. Right? W-we just wanted them to terrified. J-just think of that." Louis explained. Turned out like convincing himself that it's not wrong to messed up sometimes. But a wide guilt just showing up his face.

"But we did... We made them scared to the point of getting them in trouble." Niall blurted out with wide eyes.

I sat back beside Liam as I stressfully ran  fingers to my curls. I really felt so much guilt and so anxious at the same time. This thing we did can be more serious afterwards. We wouldn't know what else they can do. There's a big possibility that they'll get back and kick our ass out of here in no time.

And that's going to be a massive problem.

I quickly raised from my sits, when I realized something..

"Where you going Haz?" Zayn questioned with crimpked brow. At first I decided to not telling them what I am planning to do.   It took me for a second to find a reason to tell.
But then...  I realized it's better if they'll do the same.

"Well... We have to fix this mess now.. I'm going to find Syd and talk to her. And you guys do the same with the rest."Before they could react to what I told them. I then mindlessly turned around and march towards the way where I saw Syd walked a while ago. I left my lads with their mouth open. I don't know what else  they're thinking. What matters now is that I have to see Syd and talk to her fix the mess.And I just hope my lads be able to open there mouths and apologized.

🍃🍃🍃🍃🌸🌸🍃🍃🍃🍃

Denise

"Sobrang napahiya si Syd kanina." Nag-aalalang sabi ko. Saka ako kumuha ng tubig inumin mula sa mesa. Ilang minuto nalang at magpapakain na kami ng mga bata.
Tumango yung tatlo. Maliban kay Arcy na malalim din ang iniisip.

"OK.. Lang kaya si Syd ngayon?" Tanong ko uli na bahagya ko pang kinamot braso ko.

"Malamang hindi,  ikaw ba naman mapagalitan di ba?" Nakataas ang isang kilay na sabi ni Arcy.

"Ayaw naman kasi nilang makinig sa atin. Por que ba may nagawang mali dati... Kailangan ba dun sila humugot ng ideya na pag may mga ganitong insidente ibig bang sabihin puro mali nalang nagagawa natin?" Diri-diritsyong sabi ni Khate.

"Daig pa natin yung mga malalanding grupo ni Chloe. Kung tutuusin sila nga yung gumagawa ng mga katarantaduhan sa St. Mary pero tayo yung andito. Napaparatangan pa tayo ng di maganda." Maktol naman ni Jill na umayos pa sa pagkakaupo at ipinatong ang isang paa plastic na upuan.

Huminga ng malalim si Arcy..

"Pag-paseniyahan niyo na si ate.. Mabait naman talaga yun, marami lang din talaga siyang iniisip sa ngayon." Sabi ni Arcy na biglang napakamot ng batok.

"Pero sana next time makinig din sila sa side namin. This is all the boys fault.. Sila dapat managot eh. Sana lang maging OK si Syd" Maktol din ni Janel. Kasunod nun ay sabay-sabay kaming humingang malalim.

"Bumalik kaya ng bahay ni Mrs. Howard si Syd?" Tanong ko na bahagya din napalingon sa paparating na mga magkakaibigan.

Sila Liam.

Nakakaupset lang na nagawa nila kaming takotin ng ganun. Parang gusto ko narin sisisihin sarili ko kasi ako naman talaga nagumpisa nito.

"Wala namang ibang lugar na tatambayan yun dito. Sa kwarto lang natin." Sagot naman ni Jill. Sigurado buong araw na magmumokmok si Syd dun. Sana ok na siya mamaya.
Nasa ganung sitwasyon kami ng bigla nalang lumapit sila Liam.
Biglang tumahimik mga kasama ko at pasimple umismid.

Nagtinginan silang apat. At nagsesenyasan kung sino magsasalita.
Hanggang ang kinatapusan nun ay si Louis ang tinignan nila ng sabay sabay..

"M-me?  Why me? " Mahinang sabi niya sa kanila. Halos pabulong. Tinanguan lang soya. Hudyat na wala na siyang magagawa.

Humingang malalim siya. Para bang sabi niya 'Fine'

He cleared his throat before he started to open his mouth for words.
Napakamot pa siya ng batok habang napa-smirk.

"G-girls.. A-ahm.."Umpisa niya. Ibubuka niya ulit sana ang bibig niya para magsalita ng biglang lumingon si Janel sa kaniya at hinarap. At itinaas ang hintuturo sa tapat ng bibig ni Louis.

Kumbaga 'warn sign'

"Don't say anything. It doesn't matter any more. It's useless... What happened already happens. And your word won't change it." Saka na ibinaba ni Janel daliri niya at tinignan sila ng masama. Siya ang unang tumalikod kasunod sila Jill at Khate na tinignan din sila ng masama. Huli kaming sumunod kay Arcy. Hindi ko alam pero di ko magawang ngumiti ngayon kay Liam. Nahihiya ako sa kanilang lahat kasi ako naman talaga pinagumpisahan nito.

Bakit ba kasi kailangan maging complicated yung pagitan namin. Pwede namang maging friends nalang kaming lahat..

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸

Coming up next Chapter 27 👉

Unexpectedly Mr. Famous (Tagalog/English)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon