Düşman

4.Bölüm

Anında yüzüne alaycı bir gülümseme yayıldı ve bar masasının üstünde duran bir kağıda numarasını yazdı.

-Şimdi seni okulun kapısına götüreyim. Bu numaram çalışacağımız zaman seni ararım . Numaramı kaydet ve bu numara dışından arayıp, ya da mesaj atıp sana çalışma teklifinde bulunursam hiçbir şekilde gitme.

Verdiği numaraya , sonra da Doğu'ya baktım. Bu konuda ciddi görünüyodu. Numarayı kotumun cebine sıkııştırıp , eşyalarımı toplamaya başladım. 

- O çocuk ölseydi napardın? Hem de böyle bir konu yüzünden?

Siyah bakışlarını bana yöneltti. Bir süre yüzüme baktı ve beni inceledi.Daha sonra sanki ne söyleyeceğine karar vermiş gibi konuşmaya başladı:

-Açıkçası fazla umrumda olmazdı. Buradaki herkes beni bilir. Söylediklerimin ne anlama geldiğini, ne yapıp yapmamaları gerekeni herkese öğrettim . Benim kurallarıma göre hareket edeceğini biliyordu. Ama anlaşılan nefsine yenik düşmüş. Bunun bir cezası olmalıydı. Ayrıca ıskalamayacağımdan emindim.Tek amacım korkutmaktı.

Viskisini kafasına dikti ve oturduğu bar sandalyesinden kalktı.

-Hadi ,gidelim.

Birşeyler söylemem gerekiyordu değil mi ? Onun kuralları da ne demekti ? Neden küçük dünyaları kendi yaratmış gibi davranıyordu? İşin tuhafı insanların da sanki gerçekten Doğu onların efendisiymiş gibi davranmasıydı.Bir şey söylememeye karar verdim. Sonuçta özel hayatı, kuralları , hiçbiri beni ilgilendirmiyordu. Benim sadece ödev partnerim ve dövüş öğretmenimdi. En iyisi bulaşmamaktı. Bulunduğumuz sessiz(!) bölümden çıkarak az önce geçtiğimiz ve müziğin , dansın eğlencenin asıl olduğu bölüme geldik. İnsanlar çıldırmış gibi dans ediyordu. Kimin kimle dans ettiği , sarıldığı ya da başka türlü(!) işler yaptığı belli değildi. Doğu'dan fazla uzaklaşmamaya çalışıyordum çünkü her an biri sanki üstüme pençelerini uzatıcak ve beni de bu karanlık dünyaya çekicek gibi hissediyordum. Doğu bunu hissetmiş olacak ki arkasına dönüp beni kontröl etti ve yürümeye devam etti. Sonunda içeri girmek için geçtiğimiz koridora ulaşmıştık.Aynı adamlar yine kapıdaydı . Tam bana bakıcakkten Doğu'yu görünce konuşmayı kestiler ve başlarını biz içeri girerken de yaptıkları gibi önlerine eydiler. Çeneni kapalı tut Ezra! Birşeyler sormaktan vazgeç! İçimden merakımı bastırıp Doğu'nun yanından yürümeye başladım. Normalde arkasından yürüdüğüm için bana baktı. Daha sonra kafasını tekrar önüne çevirdi. Şu sokaktan bir an önce çıkıp evime , yatağıma dönmek istiyordum. Ama buradaki evime değil . Ankara'ya. Gerçek evime dönmek istiyordum.Neyseki bir kaç laf atmadan başka bir olay olmadan okulun önüne gelmiştikç

-Buradan evine gidebilir misin yoksa seni oraya da götürmeli miyim? 

-Hayır , problem değil eve kendim dönerim.

-Pekala . görüşürüz.

Beni bıraktıktan sonra geldiğimiz yöne tekrar döndü ve yürümeye başladı. Karanlıkta kaybolana dek arkasından baktım. Acaba teşekkür etmeli miydim?Bu düşünceden hemen sıyrıldım . Kendi kendime'' Saçmalama Ezra! Adam seni pis abazaların ortasına atıyo bir de teşekkür mü ediceksin?'' diyerek söylendim .Daha sonra telefonumu çıkarıp Yusuf Bey'in numarasını buldum.Bir kaç kez çaldıktan sonra telefonu açtı.

-Buyrun Ezra Hanım.

-Şey , Yusuf Bey benim işim bitti fakat eve nasıl dönmem gerektiğini bilmiyorum. Rica etsem beni okulun önünden alabilir misiniz?

-Tabiki, ben en geç 20 dakikaya ordayım , bir yere ayrılmayın .

-Pekala bekliyorum.

Telefonu kapattıktan sonra beklemeye başladım. Hava serinlemişti Sabah kapşonlu giydiğim için kendi kendime övündüm. Daha sonra yerdeki taşlarla oynamaya başladım. Taşa ayağımla vuruyor ve gittiği yere yürüyüp tekrar vuruyordum. Tam o anda ne olduğunu anlayamadan biri koluyla boynuma sarıldı ve ağzıma bir bez tuttu. Hemen çırpınmaya başladım ve nefes almayı kestim. Ayaklarımla tekme atıcakken bir başkası gelip ayaklarımı tuttu ve beni havaya kaldırdılar. Kollarımla ağzıma bez tutan adamadan kurtulmaya çalışıyordum fakat fazla güçlüydü .Ve daha fazla nefesimi tutamayaıp yavaş yavaş bayıltıcı afrodizyağın kokusunu içime çektim. Vücudumdan güç çekilip yavaş yavaş uykuya dalarken tek hatırladığım bir arabaya bindiriliyor olduğumdu.