#Hayrankurgu 81
✿✿ Her bahar Japonya sakura ağaçlarından savrulan pembe çiçeklerle doludur. Göze bolca hitap eden bu manzara karşısında hiçbir şey duramaz diye düşünürdüm. Ta ki onunla tanışıncaya kadar. Onunla tanıştıktan sonra gördüğüm ve görebile...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
" Mola "
Sesli çağrımı dikkate alarak işaret eden yöneticiye minnettar bir bakış attım.
Yalnız oynadığım sahneler daha zordu ve sanırım yorgunluktan bayılacaktım.
Bakışlarımı etrafta gezdirdiğimde gözüme takılan boş masaya doğru ilerledim.
"Ah ri! Bir şeyler ister misin?"
Gülümseyerek beni süzen kadına onay verdim.
"Bir kahve olsa fena olmaz."
"Peki hemen geliyor."
"Teşekkürler."
Çantamda bıraktığım telefonumu elime aldım ve karıştırmaya başladım. Canım feci halde sıkılmıştı.
Aslında çalışmayı severdim ama fazla yorgun düşmüştüm. Uçaktan bu sabah inmiştik ve akşam çekimlere başlamıştık. Tüm çalışanlar zorlanıyordu.
"Bunu sana getirmemi rica ettiler."
Başımı kaldırıp karşımdaki bedene baktığımda bana doğru uzattığı bardaktan çok girdiği kılık dikkatimi çekmişti.
Kim Taehyung kaba bir erkekti ama bunun aksine şu anki hali sevimli bir bücür gibiydi.
Yalnız çektiği sahnede öğrenci olmalıydı yoksa bu kadar tuhaf bir hale girmesi imkansızdı. Bir okul forması ve ah.. Sanırım saçlarının bu haline hayatımın sonuna kadar gülebilirdim.
Dudaklarımı birbirine bastırıp gülmemi engelledim. Oturduğum yerde dikleşip uzattığı bardağa uzandığımda olanlar oldu ve gülme isteğim kaçtı.
Bacaklarımda hissettiğim yoğun acıyla ayağa fırlarken Taehyung endişe ile bakmaktan başka bir şey yapmamıştı. Ben ise sinirden delirmek üzereydim.
"Daha elime almadan neden bırakıyorsun?"
"Ben üzgünüm."
"Sayende yandım. Dahası üzerimdeki kıyafetler olmadan bu sahneyi çekemeyiz."
Taehyung yanıma gelip pantolonumu çekiştirmeye başlamıştı.
" Ne yapıyorsun? "
"Bana bırak. Bacaklarına temasını engelliyorum."
" Gerek yok çoktan soğudu bile."
Taehyung geri çekildiğinde bıkkınlıkla ofladı.
" Pekala. Sana dokunmuyorum bayan çok bilmiş. "
Hızla geldiği yöne doğru giderken arkasından bakmak dışında birşey yapamamıştım. Terslemesi gereken kişi bendim. O değildi.
"Efendim üzerinizdekileri değiştirin. Sağlık ekibimize görünmenizi tavsiye ediyoruz. Pansumana ihtiyacınız olabilir Sahneyi yarın çekeceğimiz söylendi. Daha sonra otelinize dönebilirsiniz."
" Pansumana gerek yok. Otele geri döneceğim. " dedim. Daha sonra otele gitmek için setin arabasına bindim.
Otelin girişi oldukça kalabalıktı. Kameramanlar ve birden fazla lüks araç etrafta adeta salınıyordu. Kimin geldiğini anlamak için dikkatlice baktığımda hiçbir şey görememiştim.
Islanmış pantolonumla iğrenç bir görüntü sergilediğimin farkına vardım ve hızla binaya giriş yaptım.
Asansörü kullanarak çıkmak daha cazip bir fikirdi. Düğmeye bastım. Daha sonra asansör aralandı ve kendimi içeri attım. Ama yalnız değildim.
Asansörün kapasitesi 10 kişilikti ve ben 7 genç adamla beraberdim. Aralarında kaba ve pantolonumun bu halinden sorumlu olan kişi de vardı.
Taehyung'un bir erkek pop grubunun üyesi olduğunu biliyordum. Ama onların burada ne işi vardı? Hem de benimle aynı asansörde...
Kim Taehyung... Her yerde karşıma çıkmak zorunda değilsin.
Merhabalar sevgili okuyucular 💕
Bu bölümdeki bazı yerleri yazmamda bana yardımcı olan redninja_rapheal a teşekkür ediyorum. İlham fazlasıyla geldi. 💕🐤☺
Okuyup desteklediğiniz için teşekkür ederim. Bu ve bundan sonraki bölümler için de desteklemeyi yıldızlamayı unutmayın. 💞💖
