Babamı ikna ettim ve Çınar odaya çıkarılana kadar hastanedeyiz. Çınar ın yüzünün bir kısmı yanmış dediler . Duyunca yıkıldım . Ben kıyamam ki ona . Sinek ısırsa üzüleceğim insanın yüzünün yandığına inanmak zor geliyor . Çınar daha uyanmadı ama uyanınca çok kötü olacak . Bu bile benim üzülmeme yetiyor zaten . O üzülünce bende üzülürüm çünkü. Oda ya aldılar . Ama hala kendinde değil. Çınar ın babası ve dedesi Murat amca sadece dumandan biraz etkilenmisler o kadar . Onlarda Çınar ı bekliyorlar benim gibi . Eminim babası benden çok üzülüyordur. Odaya herkesi birden almıyorlar bu yüzden once babası ve dedesi girdi . Ben yanına giremedim ama olsun en azından burdayım ve gözlerini acana kadar burda kalacağım . Murat amca çıktı ve uyandığını söyledi büyük bir sevinçle . Kapı arasından gördüm onu yüzü sarılı sadece gözleri ve ağzı açıktı . Bana dogru döndü bende ona gulumsedim oda gozlerini kapatıp açtı . Çünkü anestezinin etkisinden dolayı hala tam olarak kendinde değildi. Murat amca bana içeri girsene bütün gece burdaydın dedi . Evet sabah olduğunu da boyle dediginde farkettim. Babama döndüm ve oda gir iceri arkadaşının yanına yalniz kalmasın dedi. Yanındaki koltuğa oturdum .Suan sadece birbirimize bakıyorduk . Çok boş bakıyor etrafa sanki hafızasını kaybetmiş insanlar gibi ama gittikçe kendine geldi . Bana ne zaman geldiğimi sordu bütün gece burda olduğumu söylemedim tabi ki ona yeni geldiğimi ziyaret etmek istediğimi söyledim . Bana "ilk defa yalan söyledin" dedi . Anlamadım dedim ve bana biraz önce babasının butun gece benim burda olup ağladığımı ona söylediğini söyledi. Hiçbir şey söyleyemedim sadece gozlerimi kaçırmakla yetindim . Bana "teşekkür ederim "dedi hemen kafamı kaldırarak ne gerek var ama "rica ederim" dedim . Biraz bir sessizlikten sonra kapı açıldı ve içeri Alya girdi . Beni oda da görmekten pek hoşlanmadığını farkettim . Çınar ın yanına geldi . Yüzünün sarılı oluşunu görünce belli şaşırdı . Bilmiyordu galiba, yüzünün bir kısmının yandığını . Çınar a geçmiş olsun dedi ve bir anda odadan kacar gibi geri çıktı . Çınar da bende ne olduğunu anlamadık. Bende peşinden çıktım. Ona yetiştim ve ne yapmaya çalışıyorsun? dedim. Bana yüzünün yandığını bilmediğini ve artık eski yakışıklı Çınar olmadığına göre ayrıldığını soyledi küçümser bir tavırla . Cok sinirlendim ama hicbirsey demeden Çınar ın yanına döndüm.Bana ne oldu dercesine bakıyordu . Yanına gittim ve üzüleceğini bildiğim halde Alya nın bana dediklerini söyledim . Çok üzüldü . Ilk defa ağladığını gördüm onun . Bana yalnız kalmak istediğini söyledi . Bende hak vererek istemeden de olsa odadan çıktım . Babamlar geldi tam o ara . Babam da bana artık gitmemiz lazım hadi dedi . Çınar a veda edemeden hastaneden çıktım .Arabaya bindim ama o ağlayışı gitmiyor gözümün önünden .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAYALLER PARİS
Genç Kurgu"Sana seni anlatan bir kitap yazacak olsam eminim ki bunu Paris de yapardım Ve muhtemelen bu yazıda kitabın Tam ortasına denk gelirdi. Yani demem o ki , yine kitabın ortasından konuşurdum sana..."
