Kalbimin Şarkısı

Hayatım boyunca sevilmek istemiştim,herkes zengin mal mülk ister ama benim istedigim küçük bir istek ya çok zor sevmek,bir insanı ben sevmiştim deliler gibi hemde o canımın ötesiydi,benim ben onsuz nefes almazken o beni bırakıp gitmişti,giderken ama hediye bırakmıştı bebegimiz o beni bırakmış gitmişti ,ama yaşamal için bir sebebim vardı artık,onun için yaşıyacak onun için güçlü olacaktım.

1,5 ay önce

Sedef,bana bir not bırakıp gitmiş,beni terk etti,aşkımıza ihanet etti,sevmemiş beni notta sadece benle oynadıgı hiç sevmedigini ve sehirden ayrıldıgını yazmış,ben ne günah işledim sende beni sevmedim kimse sevmedi zaten beni se mi seveceksin.

Obeni bırakalı 1 hafta geçti,o yatagımda o bana tek kelimelik notu bulalı ,bir şey yemez oldum onsuz geçen her dakika her saniye içimde tarif edilemez açılar veriyordu,ama terk etmesi kalbimi açıtıyordu ama beni sevmedigi gerçegi yüzüme vurulan bir tokat kadar keskin bir acı bırakmıştı yüregimde,onla her geçen günler beni sevdigi sanmıştım,ama yalanmış herşey bir oyundan ibaretmiş sadece onla üniversitede birinci sınıfta tanışmıştım,o üniversitede 3 sınıftı, o zamanlar anlıyamamıştım,benle konuşmasını megerse herşey arkadaşları ile iddia girdigi malzemesiymişim ,onun ismi ''Demir Akhandı'' okulumuzun popüler çocugu aynı zamanda mardinli bir akhan aşiretinin agasıydı,istanbula okumak için gelmişti,okul bittikten sonra mardine dönecekti,ne bekliyordu ki koskoca bir aga bana aşık olacak nerde,ama ben onu sevmiştim alışmam lazımdı onunsuzluga hayatım boyunca yanlızdım annem ve babamı küçükken trafik kazsında kaybetmişim beni annanem büyüttü oda geçen sene vefat etti için odtü okulu kazanıp izmirden istanbula geldim,tek başıma koa sehirde yapayanlızıdm sedefle tanıştıktan sonra beraber bir ev tutup annannemden kalan biraz parayla idari ediyordum,bundan 1 yıl önce sorsanız aşk nedir?diye yok o birşey ama varmış öyle bir duyguymuş ki senin nefesin yaşama sebenin onun ugruna ölecek kadar bir duyguymuş mu aşk denilen kahbe duygu,

sedef zorlamasıyla evden çıkarılmaya mahruz bırakıldım,beni güldürmek için çok çalıştı ama olmuyordu gülemiyordum,yaşamak istemiyordum, kaç kez ölmek intihar etmek istedim her defasında sedef beni buldu,canım kardeşim onun sayesinde ayakta durabiliyordum,

okulun girişi karşımda duruyordu,bu üniversiteyi kazanabilemk kurdugum hayaller hepsi masal gibi sanırdım lise yıllarında üniversitede yaşayacagım anları iple çekerdim,ama böyle oolacagı bilseydim ,hiç ister miydim? üniversite okumayı, istemezdim,ama olan oldu artık dik durup yaşadıklarımdan ders alıp güçlü olmalıydım,

üniversitenin kantine sedef ve berber bizim grubun oturdugu masaya dogru ilerleyip oturduk, oturduguuz zaman hepsi gözlerini içine bakmaktan kaçınıyordu,birşeyler dönüyordu, ''Hadi artık bir şey olmuş ne varsa söyleyin artık''

''şey defne çok üzüleceksin belkide duydugun şey seni yıkacak ama bizde yeni ögrendik bugün herkes çok üzgün''

hadi ama söyleyin ne buymuş beni üzecek haber''

''Demir nişanlanmış defne 5 ay sonrada dügünleri varmış davetiye göndermişler dügüne bizde çagrıyorlar''

duyduklarımın dogru olamazdı,hayır demir bana bunu bu kötülügü yapmazdı, yapamazdı degil mi?

bu duyduklarımın yalan oldugunu söyleyin, ne olur?

hayır yalan degil defne dogru bak buda davetiyleri

elimde alımdı davetle dogru oldugunu anladım,davetin üstünde demir akhan oldugunu gördümde herşey yalan degildi gerçekti demir başkasıyla evleniyordu,kalbim artık dayanmıyodu,sevdigim adamın beni sevmemesimi yoksa başka birsiyle evlenmesi beni daha kahredecekti,ne günah işledim de allahım bana bunları yaşatıyorsun bana sesleniyorlardı, sonrasını hatırlamıyorum.