SİYAH (YENİ BAŞLANGIÇ)

5. BÖLÜM (DÜŞÜŞ)

YEŞİM......

Yeşim çalışma odasına gelip volta atmaya başladı,sinirden eli ayağa titriyor o kızcağızın yüzü gözlerinin önünden gitmiyordu kızı gördüğünde yüreği sızlamıştı eli yüzü çekilmiş gözlerinin altı morarmıştı anlamıştı o anda kardeşinin onu kaçırdığını yemek vermediğini onun için gerçekten üzülmüştü çok masum bir kızdı o ,kızın yüzündeki umut kırıntısını hatırladı kendine yalvarışını ona yardım edemeyişimi hayal kırıklığını gözlerini kapattı sakince düşünmesi lazımdı herşey üst üste gelmişti.

Kapının açılma ve sert bir şekilde çarpma sesiyle gözlerini açmadı merak edip de bakmadı zaten gelenin kim olduğunu biliyordu. Hızlıca yanına gelen kişiye baktı ne kadar da annelerine benzediğini hatırladı bir an için '' ne yapıyosun sen '' dedi '' söylesene amacın ne ''

hiç bişe söylemedim sessiz kalarak ona bakmaya sürdürdüm ''yoksa sen '' dedi işaret parmağını gözüme gözüme sokarak ''o kocana bizi mi ihbarlıyosun onun mu derdine düştün sen '' dedi gözleri dönmüşçesine, kırgınca ona baktım bu kadarı çok fazlaydı ''yeter'' dedim bağırarak

''gerçekten yeter gelme üstüme '' bir gözümden bir yaş döküdü usulca ''evlendim diyerek bana böyle davranamazsın ben ablanım senin ya kanından canından''

Poyraz sinirden ellerini saçlarına geçirerek sakinleşeye çalışıyordu. ''onu gidip düşmanımla evlenmeden düşünecektin yeşim '' dedi kızın gözünden bir damla daha düştü. '' beni, annemi, babamı çiğnedin sen ne bekliyorsun benden boynuna mı atlıyayım o adam ...''

arkasını dönüp sandalyeye bir tekme attmasıyla bir yaş daha döküldü usuklca yeşimin gözlerinden ''sevdim '' diyerek söze başladım ''aşık oldum anlıyormusun beni AŞIKK'' hıçkırdığından devamını getiremedi.

Sinirle ona döndü bir adım atarak '' iyi bok yedin yeşim tamam mı ne halin varsa gör '' Anladı yeşim kardeşi onu affetmiyeceğini gözlerindeki o tarif olamayacak ifadeyi unutamayacaktı sanırım. '' o kız '' diyerek söze başladım.

'' ne diye kaçırdın kızı '' anlamsızca bana bakarak ''sanane yeşim seni ilgilendirmez çık git şimdi kocan evde seni bekliyordur hadi '' kendine köşedeki koltuğa attı eliyle yüzünü ovuşturmaya başladı.

Yeşim eliyle yaşlı olan yüzünü sildi usulca hala seslice iç çekişlerine devam ediyordu gidip kardeşinin yanına oturup ona baktı. Kardeşi ne ona bakıyor ne de konuşuyordu usulca siyah ojeli ellerini kardeşinin dizinin üstüne koyup ona baktı tekrardan '' o kızın suçu yok poyraz'' dedi nefesi şimdi düzene girmiş bir halde ''kızı bırak''

poyraz ilk önce elini koyduğu dizine baktı sonra yeşimin yüzüne '' bunu senden öğrenecek değilim '' diyerek nefretle baktı '' git başımdan''

Yeşim elini çekmeden devam etti '' bak beni dinle kardeşim o kızın gerçekten suçu yok '' sinirle ayağa kalkarak bağırmaya başladı ''sen nerden biliyorsun ki katilin kızı o yeşim annemizin katilinin kızı '' yeşim bir an donup kalmasıyla kardeşinin dizin koymuş olduğu parmakları titredi şaşkınlıkla

''onu öldürücem benden bir can alanı bende onlardan bir can alırım yeşim bunu böyle bil.'' demesiyle aşağıdan bir bağırma sesi geldi bu emrenin sesiydi poyraz ne olduğunu anlıyamadan kapıyı açmasıyla karşısında ter içinde kalmış bir emre beklemiyordu . '' Abi'' dedi nefes nefesi ''çok kötü bişe oldu'' poyraz ne olduğunu anlamaya çalışırken '' kız.. kız kaçtı poyraz''

''nasıl olur lan ben seni onun başına korkuluk diye mi diktim '' diyerek kükredi ''tuvalete götürdüm onu kapıyı açık bırakmasını söyledim ittiraz etti sonra içeri geçip kapıyı kitledi 10 dakika beledim ses seda çıkmayınca bende ilk önce kapıya vurdum sonra açılmayınca kapıyı kırdım pencereden kaçmış'' sinirle gözlerini kapattı poyraz içinden tek dediği o kızı eline geçirdiği an öldüreceğiydi.