T A E H Y U N G
May tinatago talaga tong dalawang krung krung eh.Nagdalawang linggo palang at still wala parin siyang naalala,dalawang linggo rin hindi tumolong sa akin ang mga to makaalala si Jisoo,mahirap mag-isang magpaalala sa tao, at dalawang linggo nalang natitira para marecall niya ang memories niya.At kapag hindi yung mangyayari lahat ng pinaghihirapan ko, will gone to waste. Lahat ng panahong pinagsasamahan namin, ay mauwi sa wala. At ang Dalawang toh ay walang paki, kung okay lang sa kanila na hindi siya makaalala sa akin HINDI! A BIG NO!
Last week bumisita sila Mom at Tita,Naiwan si Tita Jiyeon para maymagbantay sa Dalawang dalagita.Pur Chur (chus ang jeje) I mean, For Sure nagkokorean na yun, tapos kapag uuwi, magkikinorean eh hindi ko naman alam ang irerespond ko, jusmeyo. (Ay wow)
Ay Nakalimutan ko, nabanggit ko na ba oh wala pa (malamang! Kasasabi mo palang nakalimutan mong sabihin! Ulol) toh naman, I am with Jisoo right now, I mean andito ako ngayun katatapus lang maglagay sa kaniya ng Bed Sheet, dahil opkors malamig ang aircone ni darling.(Aircone nga eh! Masapakan nga) sensya, Nakatitig ako sa kaniyang mukha na mahimbing na natutulog (infairness! Like in drama) tumahimik ka, and Just smile like a crasy person (matagal kanang Crazy bby) tch, after that I left. But When I heard those loud laugh,Naalala ko naman yung pinabayaan nila akong maghirap paaalalahin si Jisoo.Then when I was about to sat at the sofa, I did my Blank Face.
"Whats with the face alien?"
Tinignan ko sila ng blankong mukha.
"Wala ba kayong pake na dalawang linggo nalang natitira, para makaalala siya?"..tanong ko, sumeryoso naman yung tingin nila.
"Ano? Okay lang sa inyo na, hindi niya kayo maalala pagkatapos nun?"..
"Tae-"
Bago magsalita si Jungkook inunahan ko siya.
"Alam ko! Paulit ulit niyo yan sinasabi sa akin eh na, maaalala rin niya ang lahat, eh nagdadalawang linggo nalang, at kahit man lang yung panahon ng Video Call natin hindi niya maaalala"...
"Hindi naman sa ganun-"
"Anong hindi naman sa ganun? Jimin, ikaw yung kuya, ikaw yung nakaktanda sa kaniya, pero bakit parang ako yung nahihirapan, bakit ako lang yung tumulong sa kaniya,Ha?"...luha wag kang papatak wag kang papatak.
"Dalawang buwan akong naghihirap para dun,Oo! Tumulong kayo, pero isang araw lang iyon!Isang Araw, alam niyo bang naiispan ko rin na, hindi niyo ako kaibigan, kasi naramdaman kong hinahayaan niyo lang akong naghihirap, hindi ko sana kayanin pero kayanin ko"..ayan na pumatak talaga siya, traydor. Parang akong babae. Pinusan ko ito gamit ang kamay ko.
"Pero alam niyo ba,yung paghihirap na yun ay may kapalit din,Kahapon palang yun nasabi, pero kahit maliit na bagay lang iyon, sumaya ang puso ko, kahit hindi niya alam na tulog siya sa oras na sinabi niya iyon.May silbi din paghihirap ko"...
"Alam niyo ba anong sinabi niya? Yung salitang Mahal kita Tae, Wag mo akong iiwan ha.. Pero tulog siya nun, pero nagawa ko paring ngumiti,nagulat din ako nun eh"..sa mukha palang nila halatang nagulat sila sa sinabi ko.
"At alam kong balang araw, sasabihin ko rin iyon sa kaniya, kapag naaalala na niya"...Pinunasan ko uli ang luha ko. Gamit yung braso ko.
"Magpahangin lang ako sa rooftop"..yun lang huli kong sinabi saka tumalikod, hindi pinakialaman ang reaksyon nila, basta ako ilalabas ko ang galit at sakit sa puso ko dun.
Nangmakarating na ako,inilagay ko ang kamay ko sa steel nakaharang para hindi ka mahuhulog galing sa taas. At dun ko sinigaw ang gusto kong isigaw.
"BAKIT!! BAKIT BA?! NASASAKTAN NA AKO! AKO NALANG BA DAPAT! AKO NALANG BA DAPAT ANG MAHIHIRAPAN? MASASAKTAN? KASI OO! NANGYARI NA!"
"JISOO! *SOB* KAILAN MO BA TALAGA MAAALALA ANG LAHAT?*SOB* KAILAN HA?NAG-IISA LANG AKO, DI KO NA KAYA"
Parang baliw!
"*SOB 2x* MALAPIT NA ANG ARAW"
Sinandal ko ang likod ko sa dingding pati ulo ko.
"Mahal kita kaya dapat kakayanin kong mag-isang tulongan kang makaalala"...sabi ko sa sarili ko habang tumutulo ang traydor kong luha.
------
SOMEONE
"Kawawa naman si Taehyung, kailan ba talaga natin to sasabihin?"..tanong ko
"Basta, sumunod nalang tayo sa signal niya"...sagot niya.
Nanonood kami sa iyo Taehyung, sinundan ka namin mula sa pag-akyat mo,but you didn't heard our footsteps following you, dahil sa paghahagulhol mo.Di mo alam na nakikinig kami sa shout out mo.Kayanin mo lang tatlong araw na lang at sasabihin namin to sa iyo.Pasensya kana, at kailangan naming gawin to.
---❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤---
BINABASA MO ANG
𝐂𝐇𝐈𝐋𝐃𝐇𝐎𝐎𝐃 𝐁𝐄𝐒𝐓𝐅𝐑𝐈𝐄𝐍𝐃 ; 𝐤.𝐣𝐬 • 𝐤.𝐭𝐡
Fanfiction"Jisoo? Kilala mo ba sila?"...Tanong ng Doktor "Sino po sila?"..😰😱 Maaalala kaya ni Jisoo ang childhood best friend niya na si Taehyung sa pamamaraan ng pagtulong na ibalik ang alaala niya?
