SON VEDA

Belki bir gün.

Bir gün , bir yerde , belki bir caddede , belki bir kafede karşılaşacağız biz. Belki o gün ikimizinde hayatında yeni biri olucak. Selam bile vermeden geçeceksin yanı başımdan. Ama içine oturacak , benim yanımda başka birinin olması. Bense tanımayacağım seni. Yanımdakiyle katıla katıla gülerken sen orda bizi izleyeceksin. Şaşıracaksın belkide seni unuttuğuma. Bir gün olucak bu eminim artık. Ama o gün geldiğinde ben değil sen üzüleceksin. Belkide pişman olucaksın. Konuşmak isteyeceksin , ama cesaret edemeyeceksin. Hatırlanmamak çok koyacak sana. Belkide o gün hayatının en kötü akşamı olucak. O gün senin değil başka birinin ellerinden tutuyor olucam. Bunu görmek bile yetecek acı çekmene.

Senin dizin bile kanasa , acısını ben hissederdim . Öyle bütündük biz seninle. Artık dizini bırak , kalbin kanasa umrum olmaz. Sen öyle bir şey yaşattın ki bana , gözümün önünde can çekişsen koşmam artık imdadına. Ben acı çekerken , senin gelmeni beklerken , sen orda alay edermiş gibi güldün , eğlendin . Şimdi kahkaha atma sırası bende. Şimdi alay etme sırası bende...

Ben seninleyken hep tamamlandığımı hissederdim. Sanki senden önce hep eksikmişim , sen gelince tamamlanmışım gibi. Öyleydi. Ben senin yanındayken çok başka oluyordum. Biz çok güzel yaşayabilirdik bu aşkı. Bizim elimizdeydi bu. Seninle çok güzel olabilirdik , mutlu olabilirdik be biz. Şans verseydin, fırsat verseydin mutlu olmamıza , çok güzel tamamlanırdık biz. Sen gittiğinde bırak eksik kalmayı , yarım bile kalamadım ben . Parçalandım bir oyuncak gibi. Ama artık senin oyuncağın ben olmayacağım . İstediğin zaman oynayıp , sıkıldığında bırakabileceğin o oyuncak olmayacağım artık...

- Öyle bir unuttum ki ben seni , nasıl unuttum onu bile unuttum.