HAYALİM

oyun

Bana ne olmuştu triplerine falan girmeyeceğim.

Çünkü ne olduğunu çok iyi biliyordum.

Zira uyanali 15 dakika falan olmuştu.

Tam 15 dakikadır Çınarı dinliyordum, çok üzgündü hissediyordum.

Kalbim üzülürken mantığım inanmamam konusunda ısrarcıydı.

Dediği şeyler beni ağlatmıştı.

Göz yaşımı görmüştü.
Ama ter sanmıştı.

Kalbim üzülürken
Mantığım yalan diye haykırıyordu.
İçim içimi yiyordu.

Ne yapacaktım.
Kendimi tutamayıp çıkarken Çınar diyivermiştim.

"Açela uyandın!"

Bana yaklaşmaya başlayınca ne yapacağımı şaşırdım.
Ona ne yapmalıydım.

Belki bana kızıcaksınız ama insanın karşısındaki aşık olduğu insan olunca...

"Çınar Aşkım"

Ayy ağzımdan kaçtı.
Ne diyorum lan ben,noluyor bana?

"Bana kızgın değil misin diyeceğimde sen değilsen bile ben öyleyim yani kendime kızgınım ki, sen de bana kızgınsın biliyorum. Ama neden öyle dedi-"

Heyecanlanmıştı.
Belliydi.
Ne yapacaktım?

Kız zilli berbat ettin ortalığı senin şuan trip atıp aylarca affetmemen süründürmen gerekiyordu.

Sen bekle ve gör ona ne yapacağımı.
Hemen haince plan yaptım.

Bunu hemen burda Çınar şaşkınlıktan donup kalmışken düşündüm çünkü o romantik romantik konuşurken düşünememiştim.

Ne yani siz böyle olsa plan mı kuracaksınız?

Çok ayıp!

"Ne diyorsun hayatım?"

"A-açela hani ben,gerizekalı ben seni kandırmıştı-"

"Ayy saçmalama da gel buraya özledim seni,hem sana sormam gereken şeyler var?"

"Noluyor ya?"

"Benim burda ne işim var?"

"Anlamıyorum noluyor?" diyip elini ensesindeki saçlarına uzatıp kaşıdı.

"Sen dur ben doktor çağıracağım"

Ona başımı salladım.
O kapıdan çıktıktan sonra 'uyandı mı?' gibi şeyler duymuştum ki kapı açıldı.

"Açela annem sen uyandın mı?"

"Hayır anne ben gözlerim açık uyuyuorum hatta uykumda muhabbet edebiliyorum"

"Oklavaya getirseydim bu kadar rahat olacakmıydın acaba"

Göz devirdikten sonra babamı sordum.
Babamın acil bir işi çıktığını ve gittiğini öğrendim.
Yine yoktu yanımızda hep olduğu gibi.
Yine annem ve ben kalmıştık.

"Yine mi yok ben burda ne geçirdiğimi hatırlamasamda kötü bir şey olmuş belli niye yok anne?"

"Kızım buradaydı ağladı adam hem de çok ağladı."

"Ben yokken değil ben yanımdayken olmalı anne ona ihtiyacım var benim! Ama o hangi cehennemde acaba"

Yaşadıklarımın ağırlığına buda eklendi demeyecektim.

Çünkü bu benim her zaman üzerimde olan bir ağırlıktı.

Bu ağırlık baba yokluğuydu.

Hemen gözümden akan yaşı sildim.