IŞIĞIN VURDUĞU SAHNE

🖤🖤MEKTUP🖤🖤

YAZ TATİLİ...

Uzun bir ara geçmişti. Kerem'le hâlâ çok mutluyum ve notlarımı hat safaya çıkarmıştım. Herşey normale dönmüştü. Sadece Derin'im evimizden, yuvamızdan ayrılmıştı. Çünkü Derin ailesini buldu. Onun adına herkes sevindi ama evden ayrılmasının bize bu Kadar ağır geleceğini tahmin etmiyorduk. Hâlâ buluşuyoruz ama evin neşesi koptu gitti. Sibel odama dalıp bana gelen bir mektup verdi.
"Kimden, bana mı emin misin?"
"Evet Su oku anla!"
Zarifçe mektubu zarftan çıkarıp okumaya başladım:

"–Su, Aşkım sen bunu okurken muhtemelen ben taşınmış ve evime yeni kiracılar geçmiş olacak. Ben bu ilişkide sana ufak bir detay vermedim. Bizim aşkımız lise aşkıydı ve en güzel lise aşkıydı ama Su benim sözlüm vardı. Bunu sana söylemek istemedim çünkü korkuyordum. Seni öpüşümü hiç unutamayacağım ve unutmakta istemeyeceğim. Beni yalnız bırakmadığın için sağol...

Lise aşkım, MAVİ ŞEYTAN...

                        🖤🖤🖤🖤

Gözlerim ağlamaktan harap olmuştu.
Bunu nasıl yaptı aklım almıyor! Evde bağırmaktan ses tellerim kopmuştu. Sibel aniden odama daldı.
"Su!"
Yanıma koşarak önüme gelen saçları geriye attı.
"Ne oldu!"
Kerem'den gelen mektubu yüzüne fırlattım.
Sibel eline alıp okumaya başladı. Bende hemen ayağı kalkıp aşağı indim.

Kapıyı neredeyse kıracak şekilde vurdum. Kapıyı açan bir karın ve bir adam.
"Ne oluyor be, insanca çalın şu kapıyı!" Bana bağırmaya başlayan adama soru sormaya başladım.
"Burada 4 Erkek yaşıyordu neredeler!"
"Hanımefendi neyden bahsediyorsunuz anlamıyorum!"
Sibel yanıma koşarak geldi.
"Emre!!"
Kadın kapıyı suratımıza çarparak içeri geçti.
"SU, EMRE NEREDE!"
Sibel'de benim gibi hunharca ağlıyordu.
"Kerem nasıl yaptın bana bunu?"
Fısıldayarak konuşuyordum.
Yabancı bir eli omzumda hissettim. Arkama baktığımdaki görüntüye sevinsem mi, ağlasam mı bilemedim!
"Derin!"
Sibel ile kalkım Derin'i kucakladık.
"Be oluyor kızlar bu ne hâl?"
Cevap veremeden ağlamaya devam ettik.

Evde Derin'e hıçkıra hıçkıra olanları anlatıp mektubu okuttum.
"Ayıp ya!"
"Bunu Kerem nasıl yapar?" Hâlâ sitem ediyordum.
Kapı çaldı. Yine ben bakıyordum şu lanet kapıya yine BEN!

Açtığımda görmek isteyeceğim en son insanları gördüm! "KEREM VE EMRE!" Cırlayarak suratlarına tekrar kapattım kapıyı...