house shaped heart' namjin

sixteen| it seemed so perfect but ended, so soon

Bölümler Düzenlenmiştir

Ne zaman vazgeçtik kağıttan uçak fırlatmaktan ve tahta trenlerle oynamaktan?

Ve ne zaman büyüdük de kardan melekler yapamayacak olduk?
Şimdi kayıp mı ettik yapamadığımız şeyleri?

Parmağını o güne koyabilir misin? Bir daha oynayamayacğımızı bildiğimiz çocukluğumuzun yok olduğu o güne?

Ne zaman bu kadar uzadık ve hayallerimiz de kısaldı?
Öyleyse şimdi hayatta kalan şey ne?

Hiçbir şey.

***

seokjin:
Seni sekiz yaşındayken tanımıştım

Hatırlıyorsun değil mi?

Herkes beni kandırırken

Sen beni korumaya başlamıştın

Beni hep savunur hem kolunun altında saklardın

O mutlu olduğumuz zamanlardan bahsediyorum bu arada

Hatırlamazsın ama büyük ihtimalle

seokjin:
Sen gözüme dünyanın en güzeli

En güçlüsü gibi görünmüştün

Bir erkeğin bir kızı koruması gerekirken

Sen beni korurdun

Anneme senden bahsedip durmuştum

Sonra annem de seni çok sevmişti

Ardından Jimin

Devamlı işte olan babam bile sevmişti

seokjin:
Yıllar geçti

Ben, beni asla kandırmayacak insana kandım

Beni koruyacak kişi

Beni savunmasız bıraktı

Bu kadar mıydı Heesun?

Sen beni böyle mi korudun yani?

heesun:
Jin..

Benden kendimi savunmamı ya da açıklama yapmamı bekleme

Bunlar senin içini soğutmaz ya da bana olan kızgınlığını geçirmez

Sadece yapamadım tamam mı?

O benim gözümde çok farklı oldu Jin

Bir baktım gözüm onu arar oldu etrafta

Ben ilk defa böylesine sevdim

seokjin:
Heesun..

Bizim düğünümüzde benim nikah şahidimdin

Aşkıma tanıklık eden en yakın kişiydin

Sen bana hiç değer vermemişsin

Sen beni hiç sevmemişsin

Seni beni hiç tanımamışın

Sen hiçbir zaman benim en yakın arkadaşım olmamışsın

heesun:
Lütfen, lütfen öyle söyleme Jin

Lütfen