Ik deins geschokt achteruit, en hij staart me verstomd aan.
'Eh, sorry... Je lijkt op iemand die ik eh.... die ik ken...' mompelen we tegelijk.
Maar ik herpak me, en sta op.
'Nogmaals sorry.' zeg ik terwijl ik hem zijn boeken geef.
'Geen probleem, je kon er niets aan doen.'
Hij legt zijn hand op mijn schouder, en er gaat een tinteling door mijn hele lichaam.
'Maar gaat het wel met je? Pesten ze je vaker?' vraagt hij bezorgd.
'Eh.. ja...' mompel ik met een brok in mijn keel.
Kom op, je kan hier nu niet gaan huilen, dan vind hij je echt een watje.
'Maar ik wil het er niet over hebben. '
Ik sla mijn ogen neer.
'Fijne dag nog Eric.'
Wanneer ik wegloop hoor ik hem nog iets mompelen.
Hij denkt dat ik hem niet heb verstaan, maar ik hoorde het.
'Tot ziens, lieve Tara.'
JE LEEST
Insider
Short StoryTara. Ze is altijd binnen, en Tara weet niet hoe de buitenwereld eruit ziet. Het enige wat Tara kent is haar kamer. En daar mag ze niet uit. Nooit. Eric. Hij is altijd binnen, en Eric weet maar al te goed hoe de buitenwereld eruit ziet. Het enige...
