Not Your Ordinary Gangsters - Ravamping + Editing

Chapter 28: Massacre

--- Adrian's POV ---

"Hey Spence, do you think that Erwin will know that Alex is the one who attacked me?" Tanong ko sa taong nakayakap sa akin sa likod habang nakikinig ng music sa aking mp3. Gusto kaya ni Spence ang mga music ko na puro Jpop?

"Who is this Erwin?" Tanong niya at bumitiw siya at umupo sa tabi ko. Naritio kami sa park na madalang puntahan ng tao dahil sa matataas na puno at damo sa paligid. parang napag-iwanan na ng mga tao, pero may mga ilang bata parin na pumupunta dito para maglaro.

"That one." At tinuro ko ang ere sa akin. Tinignan ko si Spence para hanapin ang taong tinuturo ko. Naningkit ang mata ni Spence dahil may ilang kilometro din ang layo ng abandonanong parke na ito at sa parke na kinauupuan nila Alex at Erwin ngayon. Simula nang makuha nila ang first kiss nilang dalawa ay lagi na silang pumupunta sa park na iyon sa tuwing wala kaming pasok at hindi ko naman sila ginugulo. Hindi narin ako pumapasok simula noon dahil ayaw ko makita si Alex. Baka lang may mangyari sa aming dalawa.

"Oh, you didn't know?" Tanong sa akin ni Spence na nagbalik sa akin sa wisyo.

"What, didn't know?"

"Your friend Erwin is the leader of the Shadows. He is the assassin's leader!" sabi niya sa akin. Hindi ako makapaniwala sa mga narinig ko. Bakit hindi ko nahalata agad iyon? Ito na nga ba ang nangyayari pag hindi ko binabasa ang mga isip ng mga kaibigan ko o ng mga nakikilala ko.

"I didn't know." at parang nawalan na ako ng gana at gusto ko nalang na matulog sa haba ng panahon na kaya ko.

"You didn't read his mind first? When you met him?" Umiling lang ako para sabihin na tama siya sa kanyang iniisip.

Pero hindi ko inexpect na hahalikan niya ako at hindi pagsasabihan. Matamis parin ang halik ni Spence sa akin na nagpapawala ng aking mga iniisip. Kahit na hindi ko siya kasama sa grupo namin ay narito parin siya sa tabi ko na tumutulong sa akin para naman hindi ako mahirapn. At kasama ko din siya sa iisang bubong.

Siniil niya ako ng halik at hindi ko na napigilan na mahulog sa puno na aming kinauupuan dahil sa agresibo niyang halik. Alam mo ba yung feeling na matamis at masarap parin ang mga sandali na magkasama kayo kahit nahuhulog na kayo sa isang mataas na puno at may matutulis na bato sa baba? ito na yun, parang slow motion pa nga eh.

Pero bago pa kami makababa ay huminto kaming dalaw sa ere mga ilang talampakan nalang mula sa mga bato. At tinigil niya ang halik sa akin at ngumiti. Iyang ngiti na iyan ang nag bibigay sa akin ng kakaibang saya. At nginitian ko nalang siya.

Tumayo na kami pareho at inayos ang aming sarili dahil sa hangin na tinaggap namin habang kami ay nalalaglag.

"So where are you headed right now? Tanong sa akin ni Spence habang naglalakad na kami pabalik sa syudad.

"Well, I don't know, maybe kill some monsters and assassins?"

"Your eyes, it's getting really bright red. Be careful of your madness. You might get insane again." Sabi niya sa akin at inakbayan niya ako at hinalikan ulit sa aking noo. Iba talaga ang nagagawa ng mga matatangkad.

*

"You sure you wanna kill up your friends?" Tanong sa akin ni Saleh habang nakaupo kami sa library ng syudad na ito. Dito madalas tumambay si Saleh para magbasa ng kung anu-anong bagay na may kinalaman sa  mundo na ito. Kasama din niya ang iba pa naming mga kasama na mahilig din magbasa.

"Yeah, I already had the resolve to kill them. After all, we need to be the number one group in the city first right?" Sabi ko sa kanya na parang wala lang habang nagbabasa din ng kaunti.

"But are you love them right?" Sabi ni Gilliam na nakahiga lang sa mesa na parang bata. Bakit pala narito ang lalakeng ito at wala sa labas?

"I did love the both of them, but knowing they are enemy and can kill us, then we must get rid of them." Sabi ko sa kanya.