KİMSİN SEN?

6-Teşekkür Ederim!

 Kısa bir aradan sonra tekrar yeni bölüm geldi arkadaşlar.Umarım beğenir ve keyifle okursunuz.Bugüne kadar bana destek olduğunuz için, o güzel yorumlarınız ve oylarınız için çok teşekkür ederim. İyi ki varsınız :))

Şarkı var : Bon Jovi- Thank You For Loving Me :)

-ATLAS-

Onu kulüpten beri takip ediyordum.Bu kıyafetlerle bu saatte sokakta olması başlı başına bir tehlikeydi zaten.Beni farketmemesi için motoru kulübe bırakmış ve onun birkaç metre arkasından yürümüştüm.

Gerçekten yorulmuş gibi duruyordu.O topuklularla nasıl dayandığına hayret ediyordum ki bunu düşünmemle kızın sendelemesi bir oldu.O durduğunda bende birkaç metre arkasında durdum.Topuğuna baktı ve çekmesiyle topuğu tamamen çıkmıştı.Ayağının üzerine bastığında yüzü acıyla buruştu.Sanırım bileğini burkmuştu.

Yanına gidip gitmemekte kararsızdım.Onu takip ettiğimi anlayabilirdi.Biraz daha bekledim ve ağlamaya başladığını gördüm.Güçlü bir kız gibi duruyordu ama şimdi oturmuş ufak bir çocuk gibi ağlıyordu.Daha fazla bu halini görmek istemediğim için ona doğru yürüdüm.

-AZRA-

Başımı diz kapaklarıma doğru koyarak ağlamaya devam ettim.Gözlerimden yaşlar süzülürken bir çift ayak sesi duydum.Bana doğru siyah botlu birisi yaklaşıyordu ve hemen başımı kaldırıp ona baktım.Elinde mendil tutuş bana uzatıyordu.Atlas'ın burada ne işi vardı? Beni mi takip etmişti?

Elindeki mendili alıp gözyaşlarımı ve burnumu silip;

''Senin ne işin var burada, beni mi takip ediyorsun?'' dedim.

''Ne alakası var seni takip edecek kadar boş biri gibi mi duruyorum?'' Yürüyüş yapıyordum ayrıca bu seni hiç ilgilendirmez dedi ama hiç inandırıcı değildi.Saat 05.00 'te yürüşüyüş gerçekten enteresandı.

''Öyle olsun bakalım.'' dedim imalı bir şekilde.

''Ayağına ne oldu?'' dedi önümde diz çökerek.

Ne? Diz mi çökmüştü önümde...İnanmıyordum...

''Topuğum kırıldı ve ayağımı burktum.''

Elini ayak bileğime götürerek parmaklarını üzerinde gezdirdi.Masaj yapıyor gibiydi.Dokunuşları ufak bir çocuğu seviyormuşcasına nazikti.Sonra birden bileğimi sıkmaya başladı.Acıyla inledim.

''Ne yapıyorsun? Yardım mı ediyorsun yoksa acımla dalga mı geçiyorsun karar ver!'' dedim bağırarak.

Yüzünde kocaman psikopat tarzda bir sırıtmayla;

''Yardım ediyorum.Ne kadar acıdığını öğrenmek istemiştim.Bu durumda eğer üstüne basarsan uzun bir süre yürüyemezsin.'' dedi ve eğilmiş bir vaziyette sırtını bana doğru çevirdi.

''Bin!'' dedi.

Şaka mı yapıyordu ciddi miydi? Gerçekten beni taşıyacak mıydı? Dalga geçiyor olmalıydı.

''Ne yapıyorsun saçmalama.'' dediğimde bana doğru dönerek;

''Bütün gece burada oturmak mı istiyorsun? Sen bilirsin... O zaman sana iyi şanslar'' dedi ve ayağa kalkıp yürümeye başladı.

''Dur! Tamam gel bineceğim'' dedim mahcup olmuş bir şekilde.

Şuan başka çarem yoktu.Sabaha kadar burada oturamaz ya da eve bu ayakla yürüyemezdim.Mecburen teklifini kabul ettim.