Aiming for the Bad Boy's Love (Bad Boys Series #1)

Kabanata 36

AFTBBL: Kabanata 36

Kumaripas ako ng takbo nang makarating kami sa ospital kung saan dinala si Mommy. Abot-langit ang aking kaba nang malamang nakaconfine siya.

"Miss, saan po ang room ni Aria Garcia?" Tanong ko sa isang nurse na namamahala sa bungad pa lamang noong ospital.

The nurse browsed through her computer the moment she heard me. Kaunting segundo pa at sumagot rin siya. "Sa room 290 po, Ma'am."

I nodded and thanked the nurse. Agad kong kinuha ang kamay ni Chancellor at hinatak siya papunta roon.

"Ma!" I exclaimed as I saw her lying on  bed. Nakaconfine siya ngayon. Napansin ko naman si Dale na nasa tabi niya, ganoon rin si Therese na alalang-alalang nakatingin sa akin.

Napatayo si Dale. His serious eyes hit me but he took his glance away. Akala ko ay may sasabihin siya sa akin ngunit nilagpasan niya lamang ako. Nanlumo ako roon.

Napatingin ako sa likuran ni Dale na ngayon ay marahas na iniwan ang kwarto. Hinagod ni Chancellor ang aking likuran. I smiled calmly at his actions.

"Therese, Chancellor, pwede bang iwan niyo muna kami ng anak ko?" Ani Mommy sa isang malamyang tono. My heart fell into pieces when I heard that. Natatakot akong bumalik nanaman sa dati si Mommy.

In my mother's commands, agad na sumunod ang dalawa. Tinanguan ako ni Chancellor. Sabay sila ni Therese na lumabas ng kwarto.

Napabaling ako kay Mommy na ngayon ay nakahimlay nanaman sa kaniyang higaan. She smiled weakly. Ako naman ay parang nadudurog ang pusong nakatingin sa kaniya.

"Don't worry, it was just a migraine." Ani mommy nang hawakan ko ang kaniyang kamay.

I felt a little relief ngunit hindi pa rin ako mapalagay. Maaaring magkaroon iyon ng koneksyon sa kaniyang dating sakit.

"Ma... are you sure you're okay? Do you take your medications?" Tanong ko sa kaniya.

"I do, anak. Pero minsan umaatake talaga kahit uminom ako."

I sighed. My grip won't lose in her hand.

"Just rest, okay?"

Tumango siya at hinigpitan rin ang kapit sa kamay ko.

The deafening silence shut us out. Napansin ko ang pagbuka ng bibig ni Mommy para magsalita.

"I know what happened five years ago..."

I don't know what to respond. Nanlalaki lang ang mga mata kong nakatingin sa kaniya. Mixed shockness and confusion hit me.

"I know what happened while I'm on a coma."

Hindi ko alam kung bakit bumibigat ang puso ko. Marahil ay dahil sa dilim na iniwan ng kahapon ko noon.

"Thalia, I'm sorry..."

My mom cried. Her tears flowed the moment she apologized. Bagamat ako'y nadadala, namumuo rin ang sarili kong luha sa mga mata.

"Kung hindi dahil sa akin, hindi kayo magkakaganito--"

"Mom, don't say that..."

"Mariah Vicente is a powerful woman. Pinagsisihan ko ang ginawa ko. Pinagsisihan kong sa kaniya ko ipinagkakatiwala ang lahat. Tinraydor niya tayo, Thalia." Aniya.

"Isinusumbat niya sa atin na utang ko sa kaniya ang kompanya natin. But the truth is, she's just hungry for money."

Nanatili akong nakikinig sa kaniya. I don't know what my expressions are. Ang nararamdaman ko lamang ay ang poot at ang sakit ng nakaraan.