Zo als elk verhaal, heeft dit zo zijn begin.....
Het was in vergelijking met de meeste lente dagen behoorlijk warm. Ik had mijn hijab(hoofddoek) op een simpele ,maar toch mooie manier naar achter gedaan. Op de een of andere manier kreeg ik altijd te horen dat mijn blauwgrijze ogen door deze style er veel meer uitspringen.
Al is het ook behoorlijk vreemd dat mijn ogen niet altijd deze kleur hebben..... Als ik heel erg boos ben veranderen mijn ogen van kleur, ze worden dan bijna zwart. Mijn oma zegt dat ik dat van haar vader heb overgenomen, dat laat zien dat ik mijn gevoelens op dat moment heb weggedrukt. Maar ik heb mijn overgroot opa jammer genoeg nooit gekend. Hij was vlak voor mijn geboorte gestorven.
Mijn tante had ons uitgenodigd voor vandaag om bij haar op bezoek te komen, dus we zaten ook met zijn alle in mijn vaders auto op weg naar mijn tante. Zoals gewoonlijk zaten mijn broertje Ayoub van 12 en mijn zusje Hajar van 10 elkaar te irriteren. Die twee kunnen niet met elkaar maar ook echt niet zonder elkaar. Net als ik en mijn broer Karim van 20. Ik haat hem niet normaal erg maar ik hou ook enorm veel van hem. Ik zou absoluut nooit zonder hun kunnen.
Ik zit zoals gewoonlijk voorin met mijn oortjes in. Ik weet niet waarom, maar als ik in een auto zit en ik mijn muziek aan heb, geeft het me zo een voldaan gevoel. Als of ik dan op de perfecte plek ben.
'' Ayoub, Hajar ! Nu is het genoeg, kappen jullie allebei!'' zegt mijn vader tegen ze aangezien ze weer eens ruzie aan het maken zijn. '' Rustig baba ( papa ), concentreer jij je maar gewoon op de weg want heb geen zin in een ongeluk.'' zeg ik tegen mijn vader.
Wie ik ben? Ik ben Marwa El Ahmadi en ik ben 17 jaar oud. Meer hoeven jullie nog niet over mij te weten.
'' Yek slijmbal ben jij Marwa .'' zegt mijn broer lachend. ''Jonge Karim stil is.'' zeg ik terug terwijl ik mijn oortjes weer in doe.
Ik zie via de buiten spiegel dat hij lachend zijn hoofd schud. Echt een debiel is hij ook.
Ik zat rustig uit het raam te kijken toen ik zag dat er een auto precies naast ons kwam rijden. Eerst dacht ik dat hij gewoon toevallig naast ons reed totdat de raam van hun auto werd geopend en der een man met een bivak muts op zat. hij zat met een pistool naar ons te wijzen en ik ben hier de enige die dat door heeft.
''baba ( papa )snel rijden nu !'''roep ik bang terwijl ik mijn vader aan kijk. Mijn vader wilt me net gaan vragen waarom als hij ziet wat er naast ons gebeurd. Precies op het moment dat mijn vader gas wilt gaan geven geeft de andere auto al gas en stopt die opeens voor onze auto waardoor mijn vader heel hard op de rem moest drukken. Gelukkig raakt we de auto maar heel zacht aan. Of nou ja, wat je gelukkig kan noemen....... Zo wat meteen na dat we waren gestopt stappen er allemaal mannen met geweren uit en beginnen op onze auto te schieten.
Het eerste wat ik deed was de namen van mijn broertje en zusje roepen voordat ik ging bukken onder de dashboard. Ik bleef daar zitten totdat ik de mannen hoorde weg gaan.
Toen ik omhoog kwam zag ik dat iedereen in de auto geraakt was, behalve ik. Zo snel als ik kon pakte ik mijn telefoon en belde 112 op, ze zeiden dat ze er binnen 5 minuten zouden zijn.
Ya Rabbi laat ze nog leven!
JE LEEST
mijn payback!
RandomNa dat ''ongeluk'' heb ik gezworen om wraak te nemen! Koste wat het kost, al is het het laatse wat ik ooit nog zal doen! Ik ga ze laten zien dat niemand met mij moet fokken.....