SADECE ARKADAŞIM

24

Sabah uyandım. Ama nedense üstümde eşek ölüleri vardı resmen. Etrafıma baktığımda bu eşek ölülerinin Koray ve Berke olduğunu gördüm. Başka kim olabilirdi ki zaten. Kuala (nasıl yazıldığını bilmiyorum. )  gibi sarılmışlar bir türlü kalkamadım. Bende zorda olsa ellerini çektim. Hemen çadırdan çıktım. Ama nerdeyse Koray uyanıyordu. Ucuz atlattım. Kimse uyanmamış. Yürümeye başladım. Biri arkamdan "Günaydın küçük cadııı. " dedi. Arkama dönüp ona sarıldım ve "Günaydın öküz beyyy." dedim. Sarılmama şaşırmıştı. Bende şaşırdım tabi. Sonra kendini topladı ve o da bana sarıldı. Kalbimin ritmi şuan 191911818 olduğuna kesinlikle eminim. En sonunda bu kadar heyecanlandığımı anlamasın diye hemen geri çekildim. Dudak büzerek "Ama ben öyle daha rahattım." dedi ve masum yavru köpek bakışı yaptı. Ay çok Şirin ya. Ama tatlım ben bunlara dayanırım. "Bana o bakışlar sökmez tatlım. Hadi çok konuşma da yürü. (Koluna girdim) Bununla idare edeceksin artık." dedim ve yürümeye başladık. Onun yanında kalbimin yerinden çıkmak istemesi tuhaf mı? Neden bunlar oluyor? Karnımda kelebekler neden uçuşuyor da kıçlarını kırmıyorlar? *Sence tatlım. Sen ona a-*   kapa çeneni sürtük iç ses.   *Doğruları söylüyorum. Sen ona aşıksın. *    hayır değilim. *Evet öylesin.*    Aşık değilim sadece hoşlanıyorum. O da çok az. *Hı hı tabi.*   defol yaa. *Aman be gittim. Bay bay.*     Hah sonunda defoldu. "Aleyna iyi misin?"    Cem'in bu sorusuyla iç sesimle boğuşmayı kestim. "Evet iyiyim de Cem biz neredeyiz?"

"Şey...emmmm.... sanırım şey oldu."

"Ne oldu?"

"Kaybolduk. "

"Neeee?  Kaybolduk mu? Cem seni öldürürüm. Şaka mı yapıyorsun ya?" dedim bir yandan da göğsünü yumrukluyordum.  Ama çocukta tık yok. Kas yığını ne olucak.

"Aleyna sakin ol tamam. Şaka yaptım gel şuraya."

"Demek şaka yaptın ha? Ya ölüyordum burda ya. Ben kaybolmaktan çok korkarım. Böyle şaka mı olur ya?" dedim ve Arkama bakmadan yürümeye başladım. Cem'in arkamdan geldiğini duyunca koşmaya başladım. Ama yakalandım. Cem kolumdan tutup beni kendine çevirdi. Burun burunaydık. Aramızda nerdeyse hiç mesafe yoktu. Cem yavaş yavaş yaklaşmaya başlayınca kendimi geri çektim. Bu nasıl bir duygu ya? Sakin sakin. Biraz bozulsa da kendini topladı. Bunu görünce "Cem gerçekten beni seviyor musun? Yoksa.... Yoksa bu sadece bir oyun mu?"

"Evet Aleyna seni çok seviyorum. O kadar çok seviyorum ki. Bana öküz bey demelerini, utanmalarını, trip atmalarını, kaçmalarını her şeyini çok  seviyorum. Peki ya sen beni seviyor musun?"

"Iııı. ... şey...ben..." cümlemi tamamlayamadan koşmaya başladım. Ama gene kaçamadım. Kendine döndürdü ve "Aleyna soru sordum."

"Tamam. Iııı. şey.(derin bir nefes aldım.) Sana her sarıldığımda kalbimin çok hızlı çarpması, senin yanında hep güvende hissetmem, senin canın yandığında benimkinin bin kat daha fazla yanması seni sevdiğimi gösteriyorsa EVET SENİ SEVİYORUM. " işte itiraf ettim.

"Bende seni her şeyden herkesten daha çok seviyorum SEVGİLİM." Cem  Bana   Sevgilim  Dedi. "Sen bana SEVGİLİM mi dedin? Yani şimdi biz çıkıyoruz öyle mi?"

"Evet aynen öyle küçük Cadı. "

"Ama sevgilim daha güzeldi yaaa."

"Peki sevgilim hadi gel gidelim. Şey sana bir şey sorucam? "

"Ne sorucaksın? "

"Madem beni seviyorsun neden seni öpmeme izin vermedin?"   Oyy yerim ben seni ya.