I married a Vampire (GxG)(SPG)

CHAP FIVE

Somi's POV

   Yung mabangong amoy niya na nawawala ako sa katinuan, ang kanyang mga kumikinang na mga mata na kulay asul na humahumaling sa aken na titigan siya ng matagal at ang kanyang mapupula na labi na naguudyok sa aken na halikan siya. Hindi ko mawari na makikita ko siyang muli pero sana naman ay kaya niyang ibalik ang naguusbong kong pagmamahal para sa kanya.

[A/N: Wow gravey dumugo yung ilong ko sa mga words  ni Somi haha...]

[Somi: Ehh Author ikaw po kaya ang sumusulat nitong POV ko hello? haha]

[A/N: Pasyensye neman, kasi kung anu-ano nalang ang sumasagip na mga salitang kababalaghan sa kokote ko noh..?]

[Somi: hay naku author tigilan na natin toh, nababagot na yung reader..ikaw kase author napaka froggy mo..at ginawa mo pa talagang chatbox to.]

[A/N: Walang hiya ka Somi.. Sige na ibabalik ko na sa POV mo PO mahal na Reyna..*bow* ]

[Somi: Dalian mo, nagagalit na ako at ang mga readers.]

[A/N: Opo opo ito na po... (Author's mind: parang ang dali-dali lang gumawa ng chapter..Ang hirap kaya..pssh..ang sama-sama mo Somi..You are so mean like your face, an ostrich XP hahaha) Atsaka pasensya na po mga readers.. ito na po..]

Tinitingnan ko si Yuri na nagbabasa ng libro sa may silid-aklatan, nakaupo siya sa sulok na nakasandal ang likod niya sa sementadong pader at sersoyosong binabasa yung hawak niya. Ako naman nagtatago lang sa likod ng bookshelf sa gilid niya, nakapahalang kasi ito at medyo malalaki yung mga libro dito. Ibinend ko yung tuhod ko at inilagay ang kamay ko sa itaas ng mga libro. Kahit na bampira ako, alam ko naman ang hindi at dapat na gagawin sa isang buhay na tao lalong-lalo na sa taong mahal ko. Dumungaw ako sa paligid bago ako sumilip kay Yuri sa may ikatlong puwang sa itaas ng mga libro. 

Makalipas ng tatlumpong minuto ay mahinang tinabig ang libro upang masarado at matapos siyang tumayo ay dahan-dahan niyang tinatapik yung sa may puwetan niya. Pagkatapos ay ibinalik niya ang librong binasa niya sa lalagyan kanina at papuntang pintuan para lumabas. Malapit na kasi ang oras upang isara ang silid-aklatan, kaya siya umalis at pati narin ako para ay sundan siya sa kung saan man siya patungo.

 Naglalakad siya sa may koridor ng huminto ito at dali-dali akong nagtago sa malamig na pader. Tumingin ito sa paligid at ng makompirmang walang tao ay naglakad ito muli. Umalis ako sa posisyon na iyon at sinundan siya pabalik. Sumakay ito sa kotse ng pamilya nila at pinaandar ni Davis, habang ako'y nakatingin lang sa kalsadang tinunguhan nila.

[A/N: I am so sorry kung ngayon lang ulit ako nagsulat. Babawi ako sa susunod.]