10 Ways to Forget About Him |Book 2|

{41.}

Καλησπέρα, σας έλειψα;
Ξέρω πως σας έλειψα βρεεε κουτααά! Εμένα πάντως μου λείψατε υπερβολικά πολύ! Ξέρω πέρασαν κάτι χρόνια από την τελευταία φορά που δημοσίευσα αλλά απ'ότι φαίνεται έχω ρυθμούς χελώνας.
Βασικά αυτό είναι προσβολή προς τις χελώνας αλλά δεν βρήκα άλλη παρομοίωση για το ποσό αργή είμαι...Τεσπα, αυτό είναι το κεφάλαιο, enjoy!

[Όσο αναφορά το πότε θα ανεβάζω... έχω ήδη έτοιμο το επόμενο κεφάλαιο αλλά θα το ανεβάσω την επόμενη βδομάδα και έτσι μάλλον θα είναι το πρόγραμμα μου για αυτόν τον μήνα(δηλαδή 1 κεφάλαιο την βδομάδα)! Ο λογος που το κάνω αυτό είναι για να μπω σιγά σιγά πάλι στους παλιους μου ρυθμους, αλλιως μας βλέπω να τα λέμε μετά από δυο χρόνια πάλι! :') Από τον επόμενο μήνα ΜΠΟΡΕΙ να αλλάξει το πράγμα και να βάζω πιο συχνά ;)]

[Spoiler alert!- POV Αχιλλέας αγώνες και ένα φωνητικό μήνυμα φωτιά! ]

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ

Πονοκέφαλος.

Αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που ένιωσα με το που άρχιζα να ξυπνάω. Ένιωθα τον εγκέφαλο μου να πάλλεται μέσα στο κεφάλι μου τόσο έντονα που ούτε τα μάτια μου δεν μπορούσα να ανοίξω. Όλοι ξέρουμε αυτό το απαίσιο συναίσθημα έπειτα από ένα τρελό ξενύχτη.

Ο αιώνιος εχθρός μου. Το όνομα του; Hangover.

Τι θα έδινα να γύριζα τον χρόνο πίσω; Να επέστρεφα στη στιγμή που έλεγα ναι στον John για διασκέδαση σε κλαμπ και να μου έδινα ένα πολύ δυνατό χαστούκι. Όλα θα λυνόντουσαν τότε! Ούτε πόνος, ούτε απώλεια μνήμης!

Η Μαργαρίτα του παραλλήλου σύμπαντος θα περνάει πολύ ωραία αυτήν την στιγμή...

Αλλά ας αφήσουμε την Μαργαρίτα αυτή και ας επιστρέψουμε στην Μαργαρίτα αυτού του σύμπαντος. Η Μαργαρίτα πονάει. Πονάει πολύ και δεν θυμάται τίποτα. Το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι είναι να πίνω με τον Σωτσωτ και τον Τονυ το ένα ποτό μετά το άλλο, άντε και λίγο χορό. Ως εκεί, μετά τίποτα. Κενό.

Αλλά ξέρω τι θα με κάνει να νιώσω καλύτερα και να θυμηθώ. Ένα ντεπόν και ένα καυτό μπάνιο. Ο τέλειος συνδυασμός. Με την σκέψη αυτή στο πονεμένο μου μυαλό έκανα μια αποπήρα να σηκωθώ, αλλά μάταια. Κάτι βαρύ με κρατούσε στο στρώμα του κρεβατιού. Έκανα άλλη μια προσπάθεια, αλλά μάταιη και αυτή.

Αμέσως τρομοκρατήθηκα. Ψηλάφισα με τα δάχτυλα μου ο,τι στο καλό δεν με άφηνε να σηκωθώ από το κρεβάτι και προς μεγάλη μου έκπληξη κατάλαβα πως ήταν ένα αντρικό χέρι. Δεν ήταν και τόσο ανακουφιστικό, αλλά δεν υπήρχε κάποιος άλλος που θα ήταν δίπλα μου πέρα από τον John. Όταν άνοιξα τα μάτια μου, όμως, αυτό που με εξέπληξε τόσο πολύ ήταν το κατάλευκο δέρμα που είχε αυτό το αντρικό χέρι...