10 Ways to Forget About Him |Book 2|

{23.}

ΑΡΤΕΜΙΣ

«Τι θα κάνουμε σήμερα;» μουρμουρισα ενώ είχα το κεφάλι μου πάνω στο γυμνό του στήθος. Έκανα κύκλους κατά μήκος των κοιλιακών του ενώ αυτός χάιδευε με τα ακροδάχτυλα του το γυμνό μου μπράτσο. Ήμουν ακόμη πιασμένη από το γυμναστήριο, αλλά δεν με σταμάτησε καθόλου αυτό στο να κάνουμε ότι κάναμε με τον Σωτήρη.

«Τι θες να κάνουμε;» είπε με τον ίδιο τόνο όπως εγω ενώ σήκωσε λίγο το κεφάλι του από το μαξιλάρι για να με κοιτάξει καλύτερα. Πήρα μια σκεπτική έκφραση και αμέσως μετά απαντησα.

«Χμμ, δεν ξέρω! Μήπως να πάμε για φαγητό; Έχουμε να βγουμε πολύ καιρό.» του υπενθύμισα φιλώντας το στήθος του. Ξαφνικά σταμάτησε να χαϊδεύει το μπράτσο μου και τον ένιωσα να κρατάει την ανάσα του.

«Εμμ, δεν μπορώ τελικά σήμερα. Έχω δουλειά.» απαντησε γρήγορα και σηκώθηκε αρον-αρον από το κρεβατι πετώντας με από πάνω του. Τι στο καλο;

«Πάλι;» ρώτησα με τα μούτρα μου έως το πατωμα ρίχνοντας το κεφάλι μου με δύναμη στο μαξιλάρι. Είχε βάλει το μποξεράκι του και έψαχνε ήδη για το παντελόνι του. Χαζή δουλειά!

«Ναι, πάλι. Συγνώμη μωρό μου...» έλεγε ενώ έβαζε το παντελόνι του. Τον κοίταξα με υψωμένο το ένα φρύδι και αμέσως μια υποψία μπήκε στο μυαλό μου.

«Δεν πιστεύω να με απατάς ή τίποτα τέτοιο;» ρώτησα σκεπτική ακόμη. Ξέρω πως αυτό που ειπα ήταν βαρύ, αλλά με τόσες ώρες που δουλεύει τι να σκεφτώ και εγω; Γύρισε όλο του το σώμα προς το μέρος μου ρίχνοντας την μπλούζα του στο πατωμα.

«Αλήθεια τώρα τα πιστεύεις αυτά που λες;» ρώτησε νευριασμένος και ήρθε προς το μέρος μου.

«Σωτήρη τον τελευταίο καιρό δουλεύεις πολύ περισσότερο από άλλες φορές, τι να σκεφτώ δηλαδή;» ρώτησα με παραπονιάρικο τόνο ενώ σκαρφάλωνε στο κρεβατι μας. Με έπιασε από τον αυχένα και με φίλησε με τόσο πάθος στα χείλη που με άφησε ζαλισμένη λίγο.

«Δεν θα σε απατουσα ποτέ Αρτεμις. Είμαι ερωτευμένος μαζί σου και με καμία άλλη.» που είπε κοιτάζοντας με απευθείας στα μάτια. Μόλις ακουσα τα λόγια του, δεν άντεξα να τον κοιτάω και πηγα το βλέμμα μου προς τα μπλεγμένα μου δάχτυλα. Αυτός μου λέει πως είναι ερωτευμένος μαζί μου και εγω τις προάλλες μιλούσα πόση ώρα στο κινητό με τον Αχιλλέα.

«Εντάξει...» απαντησα τελικά και με ένα τελευταίο του φιλί έφυγε από το κρεβατι. Έβαλε την μπλουζα του, τα παπούτσια του και αποχαιρετώντας με βγήκε από από το δωμάτιο. Μόλις ακουσα την πόρτα του σπιτιού να κλείνει έπεσα πάλι πίσω στο κρεβατι.