Heartbeats

Chapter 7

***
Mabilis tumakbo ang oras at hindi na namalayan ni Martelle na unti-unti na siyang nagbabago. He can now show his emotions pero syempre he's still in the middle of trusting. But there's one person whom he trusts the most, Aliza. Pakiramdam niya kasi malaya siya kapag kausap niya ito. Kapag nago-open up siya dito, nakikinig lang ang dalaga at saka nagbibigay ng opinion kapag alam niyang kailangan ni Martelle.

Gusto niya ring kausap ang dalaga dahil hindi ito nagtatanong ng tungkol sa sakit niya. Pangalawang beses na kasi nitong nakita kung paano siya mawalan ng malay and thanks God! She's not asking him about that nor opening a topic about his condition. And he's afraid na baka dumating ang oras kung saan tatanungin ng dalaga kung bakit siya nagkakagano'n.

Martelle is sensitive when it comes to his rare condition. Ayaw niya muna itong alalahanin. Patuloy ang check-up niya and by next next month, ooperahan na siya at natatakot siya dahil baka hindi maging successful that's why for now, he wants to enjoy every bit of his life. He wants to fight for his life, for his family, for his friends and for his self.

"Iba na talaga ang epekto ng charms ni Aliza sa'yo no?" A voice interrupted his thoughts and by hearing that voice makes him upset. Sa isang buwan na lumipas, lagi siyang iniinis ni Kris. Kung hindi lang ito babae, matagal ko na itong sinuntok. But unfortunately, babae pa rin 'to kahit lalaki kung kumilos.

"Stop pestering me, will you?" Hindi humarap si Martelle habang sinasabi ito. Sa susunod, hindi na siya pupunta sa rooftop dahil favorite place din ito ng Kris na 'yun.

He heard her laugh that makes his eyebrows furrowed. Narinig niya din ang mga yabag ng paa nito na papalapit sa kaniya. He 'tsked' before turning around para umalis.

"Bakit ka ba natatakot?" He stiffened at her question. Narinig niya muli ang tunog ng sapatos nito na papalapit sa kaniya pero hindi siya makagalaw. "Bakit ayaw mong sabihin sa kanila ang kalagayan mo. Lalo na sa kaniya."

Kumuyom ang kamao niya at huminga ng malalim. Ayaw niya itong pag-usapan. He tried but he always failed. Natatakot siya na kaawaan siya at magbago ang tingin sa kaniya.

"Alam mo ba ang maaaring mangyari kapag nalaman na nila ang condition mo? They will ask you why did you keep it from them at iisipin nila na hindi mo sila pinagkakatiwalaan which I doubt is true." Humarap siya sa dalaga na ngayon ay nakahalukipkip at nakataas ang kilay sa kaniya.

"Stop. H'wag mo akong pangunahan. Alam ko kung anong ginagawa ko at sa una mong tanong," He send her a glare before he continues. "I don't owe you an explanation so get lost and please stop pestering me! You can bring up any topic with me pero h'wag ang tungkol sa sakit ko! Do you understand?" Hinihingal na tanong ito at tumalikod na sa dalaga. "At kung hindi mo naiintindihan, h'wag ka ng magpakita sa akin dahil baka kung ano pa ang magawa ko sa'yo."

He's about to walk pero nagsalita ulit si Kris. Ayaw niya man itong pakinggan pero parang may kung ano sa sinasabi nito ang dahilan kaya binagalan niya ang paglalakad at pinakinggan ito.

"I'm sorry if I'm pestering you. I'm sorry if pinapangunahan kita. I'm sorry if I'm always bringing up that topic with you. And I'm sorry if I just want to know why you don't want to tell them your condition. I'm so sorry and I think I deserve that 'get lost'. Pero hindi ka man lang ba magtatanong sa akin kung bakit kita ginugulo? Kung bakit kita pinapangunahan? Kung bakit lagi kong binubuksan ang topic na 'yun? Kung bakit curious ako sa hindi mo pagsasabi sa kanila ng tungkol sa condition mo?" Napatigil na siya dahil narinig niya na ang pagsinghot ng dalaga.

Hindi niya alam ang gagawin at sasabihin. Behind him is the fragile Kris and he did that. Kung hindi dahil sa mga sinabi niya, hindi ito magkakaganito pero tama naman ang sinabi ko hindi ba? I just want her to stop asking me about my condition but she's stubborn and she keeps on pestering me!

Alam niyang kasalanan nilang dalawa pero ngayon gusto niyang makinig sa sasabihin ng dalaga. He wants to know her, he wants to know the secret of his mysterious classmate hindi para fair sila kundi para maunawaan niya ito.

"I saw my brother in you! And I don't want to regret things again dahil lang sa pagtatago ng dahil sa pesteng sakit na 'yan! I want you to realize that you cannot live forever and you cannot keep that secret to yourself forever!"

"I know pampagulo ako sa buhay mo but remember this, this girl na nagpapagulo sa buhay mo warned you and you just need to decide if you will consider her warning or not."

Tumahimik na at tanging tunog ng sapatos ni Kris ang maririnig. Pinagmasdan niya ang likod ng dalaga and he mentally punched his self. He should not have tell her that! Napailing-iling siya at napabuntong-hininga as her words keep running on his head.

She gave him a warning and it's up to him if he will consider it or not.

***