Jongens internaat?!

16.

(POV Skylar)
Ik open mijn ogen. Ik zie een kamer. Een zwarte. Er schieten schaduwen langs de muur. Ik begin het koud te krijgen. Mijn hoofd wilt niet mee werken. Kom op. Denk na. Waar ben ik? Ik kan het niet plaatsen. Ik weet niet wat er is gebeurd. Wie ben ik? Wat doe ik hier? Ik zie een spiegel voor me staat. Een levenloos lichaam is te zijn. Een baby blauwe jurk valt om haar lichaam. Zij heeft blote voeten en ziet er raar uit. Ik ken haar. Of niet. Ben ik dat? Hoe moet ik mijn arm omhoog doen? Hoe bestuur ik dit lichaam? Ze ziet er ziek uit? Zal alles Okey zijn met haar? Hoe moet ik naar haar toe? Hoe kan ik een stap zetten? Ik moet toch iets doen. Ik kan mezelf niet meer redden maar haar wel. Ik zet voorzichtig mijn voet naar voren. Ik krijg het voor elkaar om naar het meisje in de spiegel toe te lopen. Zij komt ook dichterbij. Mijn hand gaat zachtjes naar de spiegel. Ik raak hem aan. De hand van het meisje en mij komen tegen elkaar. Ik voel haar huid. Het is geen spiegel. Het is echt. Mijn lichaam word richting de spiegel getrokken. Ik wil niet. Ik kan me niet verzetten. Ik word in de spiegel getrokken...

Mijn ogen schieten open. Ik scan heel de kamer. Gelukkig, het is geen zwarte. Ik probeer te herinneren wie ik ben. Ik weet het. Ik ben Skylar. Ja Oke. Een zucht van geluk verlaat mijn lippen. Ik zie Tim naast het bed op een stoel zitten. Zijn hoofd ligt op mijn buik. Zijn ene hand ligt op mijn buik. En de andere zit in zijn broekzak. Waarom? Weet ik ook niet. Ik laat hem wel liggen zodra ik over eind ga zitten begint Tim met bewegen. Oeps. Ik heb hem wakker gemaakt. Hij haalt zijn hand uit zijn broekzak en buigt naar me toe. 'Babe is alles Okey?' Ik lachte zachtjes om zijn bezorgdheid. Hij is zo schattig. Ik knik. 'En met jou?' Hij knikte ook. 'Zeker nu jij wakker bent.' Hij knipoogde en ik gaf hem een speelse duw. Hij begon te lachen en ik lachte me. 'Hoe laat is het?' Vroeg ik. Hij wees naar zijn klok. Het is 8 uur. S'avonds. 'Babe waar gaan we overnachten?' Vroeg ik voorzichtig. Ik zag hem nadenken. Zijn antwoord kwam snel toen hij opeens bij mij in bed kwam liggen. 'Wat dacht je van hier.' Ja hoor. Hier krijgen we hem weer. De "Badboy" Tim, nu loopt hij stoer te doen. Ik moet er eigenlijk wel om lachen. Ik heb een idee. Ik begon zielig te kijken en draaide een heel klein stukje van hem weg. 'Babe.... wat is er?' Ik smelt als hij mij babe noemt. Dat is gewoon zo fijn. Een bijnaam. Waar een persoon je bij elke zin weer noemt. Ik ben blij met Tim. De gelukkigste girl. Ik begon met mijn plan. 'Ik vind het niet leuk als je zo doet.' Tim begon te praten en aan zijn stem wist ik gewoon dat hij bezorgt was. 'Maar babe, wat deed ik? Het spijt me. Is alles Oke?!' 'Je probeerd zo stoer te doen. Een Badboy enzo.' Hij houd me stevig vast om mijn middel en drukt me tegen hem aan. Ik word verward door zijn warmte. Ik kan niet meer zonder dit. 'Het spijt me babe. Ik hou van je en ik zal het niet meer doen. Sorry. Ik wil je niet kwijt.' Ik voel een natte druppel op mijn schouder. Ik draai me om en zie Tim zachtjes huilen. Nee dit was niet mijn bedoeling. Ik pak zijn wangen vast. 'Owh zo zo sorry Babe. Don't cry plz. Het was een soort van grappje. Echt sorry.' Hij knikt. Ik leun een beetje naar voren en geef hem een kust op zijn lippen. Nog steeds heb ik zijn wangen vast. Deze boy is van mij. Ik hou van hem en wil hem nooit meer kwijt. I love him.

-********-
Heyy effe een klein hoofdstukje omdat ik gewoon wat wilde schrijven❤️❤️