20.

442 11 1
                                    

(POV Hánne)
Ik pakte me telefoon. Zal ik.... nee. Of wel. Ik zucht en leg me telefoon weer neer. "Hánneee kom hier!" Met trillende benen liep ik richting Lucas. Lucas is me vriend. Tenminste, in hoeverre je het me vriend kan noemen. "J-J-Ja..." hij gaf me een klap in mijn gezicht. Hij kwam dichterbij en ik kon de alcohol lucht ruiken. Hij lachte. "Trek je kleren uit." Ik schudde me hoofd en voelde gelijk een nieuwe klap. Waar is die stoere ik gebleven als ik voor hem sta? Verdwenen. Ergens ver weg van hier. Iets in me zei dat ik voor mezelf op moet komen, en moet laten zien dat ik ook iets waard ben. Ik kan hier niet voor altijd blijven staan treuzelen in de hoop dat er iemand komt. Ik moet zelf ook dingen ondernemen. Hij sloeg me nog een keer. Ik wilde trillend me shirt omhoog doen. Maar iets in me liet me stoppen. Een stem ver achter in mijn hoofd. Ik rende de trap op. "Kut kind, kom hier! Nu!" Hoorde ik hem nog achter me roepen. Ik hoorde zijn voetstappen achter me. Hij is werkloos. Hij handelde in wapens. Alleen is er een tijdje geleden zijn grootste handelaar vermoord. Nou dat vond hij niet prettig. En dat merkte ik. Het werd steeds erger. En steeds vaker... ik pakte mijn nood tas die ik had ingepakt voor als ik een keer het lef zou hebben om weg te gaan. Ik pakte snel mijn telefoon uit de oplader en deed me deur op slot. Ik ademde diep in en uit. Ga ik dit echt doen? Ja. Oke. Ik hoorde hem schreeuwen en op mijn deur bonken. "Bitch. Wat ga je doen. Ik kom toch wel" ik opende mijn raam. Ik hoorde de deur open breken. Ik klom snel uit me raam. Ik voelde hem mijn been pakken. Hij trok me terug het huis in. Ik voelde 2 harde klappen op me hoofd. "Nee alsjeblieft." Riep ik nog. "Je wilde weglopen. Hier krijg je straf voor." Ik voelde nog een trap in mijn buik. Ik stond op. Ik probeerde mezelf te verdedigen maar dat mislukte aardig. Ik zag mijn kamer deur open staan. Tenminste. Er zit een heel gat in. Met alle kracht die ik had rende ik op de deur af. Ik klom door het gat en rende naar beneden. Ik viel over de laatste trap treden en stond zo snel mogelijk weer op. Oke nieuw plan. Sprak ik mezelf toe. Ik pakte snel de auto sleutels van het kastje en gooide de deur op. "ALS JE HET MAAR LAAT" hoorde ik hem roepen. Ik stapte snel in de auto en deed de deur op slot. Ik stak trillend de auto sleutels in de auto. Met een harde trap trapte ik het gaspedaal in. Oke. Waar ga ik heen... er is maar 1 iemand die ik vertrouw. Julian.
*****
Effe een nieuw hoofdstuk. Ik ga de andere hoofdstukken bewerken en mooier maken want ben er niet echt heel te vrede over. Er zullen geen veranderingen komen. Maar ik maak ze alleen wat netter.❤️

Jongens internaat?!Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu