Jongens internaat?!

25.

(POV Skylar)
Tim kwam naast me zitten. Toen hij de auto starte kwam het nare gevoel weer terug. Deze keer kon ik het niet weg stoppen. Alsof het me iets probeerde te vertellen. Ik wist alleen niet wat. Na 5 minuten reden we op de snelweg. We moesten nog wel even rijden dus ik zette de radio aan. Ik hoorde 1 van mijn favoriete nummers en zette het geluid harder. Ik begon mee te zingen, tenminste, mee te schreeuwen. Tim keek me af en toe lachend aan. Toen het nummer afgelopen was zette ik het geluid zachter en keek naar buiten. Het viel me nu pas op dat er geen ene andere auto reed, alleen maar grote vrachtwagens. Ik heb vrachtwagens nooit zo leuk gevonden. Ik kijk naar Tim maar hij lijkt er geen moeite me te hebben. Het nare gevoel werd sterker. Me hoofd begon ervan te bonzen. Toen ik vooruit keek zag ik een scherpe bocht naderen. Voordat ik wist wat er gebeurde maakte Tim de bocht. Hij had moeite met het stuur zo ver naar links te draaien. Ik keek aan mijn rechterkant. De vrachtwagenchauffeur had er ook moeite mee. Nu pas besefde ik het me. Ik wilde Tim waarschuwen maar de vrachtwagen begon te kantelen. Hij kon niet meer op 4 wielen blijven staan. Hij stond op 2 wielen en toen klapte hij om. Hij viel boven op onze auto. Ik gooide mijn handen om me buik. Naast me hoorde ik Tim een kreet slaan. Ik voelde een zwaar gewicht op me. Het enige wat door me heen ging is 'ik mag niet opgeven, ik mag niet opgeven.' Ik hoorde toeters en geschreeuw maar niks kwam aan. Ookal hoorde ik het, ik begreep er niks van. Zwarte vlekken kwamen in zicht. Ik hoorde ergens ver weg op de achtergond een ambulance. Ik begon met tellen. 1,2,3... mijn hoofd kon niet meer nadenken. Ik weet niet meer wat er naar 3 komt. Kom op Sky kom op blijf erbij. Wat ik ook probeerde ik voelde me steeds verder weg zakken, en toen was alles zwart.

*******
Een ander hoofdstuk. Ik weet nog niet of ik het boek snel ga afronden of dat ik het langer door laat gaan. Er komt in ieder geval nog wel een hoofdstuk.