Always and Forever (LOAA Book2) ✔

AF26

Gem's POV:

Umalis kami sa bahay almost 10 in the morning and Bronze insist na ihatid pero hindi ako pumayag at ayaw din ni Brent that's why si Manong ang nag drive.

Earlier, on the way here sa bahay nila Ate Chesca I talked to Brent and tell him that not talking to his father is bad. I told them that they need to understand their Papa na minsan mawawalan ito ng oras but hindi ibig sabihin noon na hindi na sila mahal nito. Everything na ginagawa nya are for them.

I saw how guilty Brent is but I told him that he can talk to him naman when we go home. Tama na yung ako yung galit, the kids has nothing to do with it. Na disappoint din sila but ayoko na masanay sila na magtanim ng galit sa kapwa lalo na sa ama nila.

Pagdating palang namin ay nakipaglaro na sila kay Chester at tumitigil o napapahinga lang pag kakain or mamemeryenda. Kami namin ni Ate Che ay busy kakakwentuhan and yes, naikwento ko ang nangyari sa bahay. Kuya Ge on the other hand ay nasa company daw at may inaayos.

Hindi namin namalayan ang kwentuhan at naputol ang tawanan namin tungkol sa kinekwento nya mula sa nakaraan ng tumunong ang cellphone nya. She excuse herself and I nod. Noon lang ako napatingin sa labas just to see na gabi na pala.

"Tito?" Napalingon ako sa sinabi nya so she was in me. Nagkatinginan lang kami.

"Yeah! Yeah. They're still here."

Tumango-tango pa sya na parang nakikita sya. Napaiwas na ako ng tingin because I am 101% na kami ang tinutukoy nya.

"Ow wait. I'll give her the phone."

Nanlaki naman ang mga mata ko kay Ate Che na iniabot sa akin ang cellphone. Nginisihan nya lang ako kaya padabog ko itong dinampot at inirapan sya na tinawanan lang ako.

"Hello?"  I said sounded a bit irritated.

"Be ready, I'm going to fetch you." Napairap naman ako sa narinig ko.

"No need. We've decided to eat here so don't bother." Malamig pa din ang boses ko. I heard him sigh.

"Please Gem. I'm going to make it up to our kids. Please?"

Mahina pero malungkot nyang sabi kaya napabuntong hininga na ako.

"Fine!"

"Thank you Baby."

Hindi ko napinansin ang sinabi nya at ibinalik na kay Ate Che na mapahanggang ngayon ay nakangisi ang cellphone.

"Ayusin nyo yan, para kayong mga bata. Tsk!" Pangaral nya habang sinenyasan ko ang dalawa na lumapit dahil ang dudungis ng mga ito.

"Tse!!" I hissed kaya natawa sya.

Mabilis kong pinag hilamos ang mga bata at pinalitan ng damit, buti at may dala kaming pamalit.

After a half an hour ay nakarinig na kami ng busina sa labas. Kinuha ko na ang bag ko habang ang mga anak ko ay nagsukbit na din ng bag nila na naglalaman ng damit at iilang laruan na dala nila.

"Bye Kuya!" Brent waved at Chester na nakangiti lang.

Nilapitan ko ito at hinalikan sa pisngi bago ako nagpaalam sa kanila.

"Bye Kuya Chester. Let's play again next time okay?"

Natatawang tumango lang ang batang lalaki at kumaway pa sa amin. Hindi na bumaba sa sasakyan si Bronze.

"Ate Che?" Paalam ko kaya naman tinanguan nya ako.

"Yung payo ko a." Napairap ako ng wala sa oras. "Sige. Ingat kayo. Bye kids!" Kumaway ito kaya tinalikuran ko na sila bago lumapit sa kotse.

Imbis na sa passenger seat ako umupo ay mas pinili kong tumabi sa kambal. Nakapahalukipkip lang si Brent habang nagtatap ang daliri sa braso nito habang si Brenda ay nakangiti lang na nakatingin sa labas.

"Where do you want to eat?"

Mahinahon tanong nya at ng hindi sumagot ang dalawang bata ay ako na ang nagsalita.

"KFC. Yesterday they're craving for KFC's chicken and gravy."

Sabi ko at tumingin nalang din sa bintana. Napalingon naman ako kay Brent ng nag clear throat sya.

"P--papa?"

"Yes baby?" Tanong nito na bahagya pang sumulyap sa anak na nakayuko na.

"I'm sorry if I became bad since earlier when I woke up. It just that--"

Ngumiti lang si Bronze sa anak bago ihinto sa isang gilid ang sasakyan. Nasa tapat na mami ng isang KFC branch.

"It's okay baby. I understand okay? Papa's at fault so he should deal with the consequences."

Tumango naman si Brent kaya hinila ito si Brent at hinalikan saulo ganun din ang aming prinsesa. Pagkakalas nila sa ama nila ay dinamba ako ni Brent kaya bahagya pa akong nauntog.

"Thank you Mama for making me realize that I becoming bad na and that I shouldn't make Papa feel that hindi ko sya love. I love you po."

He kissed my cheeks and hugged me. Napagawi naman ang tingin ko kay Bronze na nakatitig lang sa amin na hindi makapaniwala.

Umiwas lang ako ng tingin sa kanya at tuluyan ng bumaba. Masayang nag hawak kamay ang kambal habang naglalakad papasok sa KFC, nakasunod lang naman kami sa likod.

Tahimik kaming kumain noon at ang dalawang bata lang ang nag iingay. Sumasagot ako pag tinatanong nila ako about sa kung saan ar sinusuway kosila pag medyo iba na ang words na lumalabas sa bibig nya.

After dinner sumakay na ulit kami sa kotse at nagmumuryot na anf kambal. They must be sleepy at tama nga ako! Wala pang ilang minuto ay parehas na itong tulog.

Nilingon ako ni Bronze through peripheral vision pero hindi ko na yun pinagtuunan ng pansin.

"Bukas ba ano.."

"Ano?" Tanong ko ng hindi nya itinuloy. Pabitin pa e!

"May lakad ba kayo bukas?" Tinitigan nya ako at ng hindi ako sumagot ay napalunok sya. "I just want to take you all somewhere sana." Pagpapaalam nito sa mga balak nyang mangyari.

"May trabaho ka. Don't make decision without checking your scheds." Medyo inis kong sabi but he just smile a little.

"I'm on leave." Nagulat man ay tumango na nga lang ako sa kanya.

"Just don't make promises on them again. They might end up crying and disappointed again. And I don't want that to happen."

Mahina kong sabi na ikinatango naman nya. Muli nalang akong tumingin sa labas at napansin ko na medyo pumapatak na ang ulan.

"I pro---"

"I said stop making promises! The less you talk the less you commit mistake. So shut up!" Umirap pa ako pero nanlaki mata ko ng matawa sya ng mahina kaya nilingon ko sya at sinamaan ng tingin.

"What?!" I hissed pero tumatawa naman syang umiling lalo naman akong nainis.

Aba't! Pinagtitripan yata ako ng loko na 'to a. Tss! 💪

. . . . . . . .

RAAAAAVAN! Enjoy guys! 😘 COmment a? #NoBrain