Eyes Nose Lips (Knightinblack Fanfiction)

Chapter 20

KIB'S POV

"Sir handa na po akong pakasalan ang anak niyo. Alam ko pong mga bata pa kami.... P-pero...." natigil ako sa pagsasalita dahil sunod-sunod na kumawala ang mga luha sa aking mga mata. Hindi ko ito mapigilan na para bang may mga sarili silang isip.

"Pero handa na po ako. Handa na po akong pakasalan siya. Alam ko pong hindi niyo ako gusto para sa kanya and I highly respect it. P-pero... sana po maintidhan niyong nagmamahalan po kaming dalawa. Please don't take her happiness away from her." patuloy ko habang nakayuko. I can't face her father looking like this. Alam ko na ang dahilan kung bakit ako umiiyak ng ganito. Dahil iyon sa palaisipang malalayo sa akin si Y/N once na ikasal siya kay Jhonas. Mahal na mahal ko siya pero bakit pakiramdam ko'y wala manlang akong nagawa para sa kanya? I feel so helpless.

"Naiintindihan kita. Naiintindihan ko ang gusto mong ipahiwatig. Parehas nating alam na hindi na gagaling pa ang anak ko. Kaya hindi ko na kayo hahadlangan pa. P-pero..." bigla akong napatitig sa kanya at kitang-kita ko kung paano tumulo ang mga luha niya.

"Pero sana maintindihan mo rin ang nararamdaman naming bilang mga magulang niya. Ayokong malayong muli sa anak ko. Naiisip ko palang ang mga pupwedeng mangyari para na akong mamamatay sa sakit." Tumingin siya sa akin habang patuloy parin na tumutulo angmga luha niya habang ako naman at natigilan parin. Hindi ko inaasahang makikita kong iiyak ang papa ni Y/N sa harap ko.

"Napakatagal ng panahon simula ng iwan ko sila sa pilipinas dahil mas pinili kong magtrabaho rito sa Chicago. I've been a really bad father to her and to her brother. Alam kong hindi nagging madali sa kanila ang mga nangyari... kaya siguro ito ang kinalabasan." dagdag niya pa. Hindi ako makasagot. I got shocked. Kung titingnan mo ngayon ang papa ni Y/N masasabi mong isa siyang mabuting asawa't tatay. Malayo sa taong nakilala ko noong una. Nawala bigla ang masungit noyang aura at napalitan iyon ng lungkot. kitang-kita ko sa mga mata niya ang lungkot at pangungulila sa kanyang pamilya but then again... he choosed not to show hoe he feels and acted coldly infront of everyone.

I couldnt even speak. I got speechless. Hindi alam ni Y/N ang pinagdadaanan ng kanyang ama. Pero hindi ko maintindihan kung bakit kailangan niyang ipakasal si Y/N kay Jhonas. Nakakapagtaka lang. Masyadong biglaan. Ang alam ko simula pa ng elementary sila Y/N at Jhonas ng magkahiwalay sila. Pero bakit all of a sudden bigla silang susulpot at guguluhin kami?

Im sorry, sir. I didnt know that you feel that way. Napayuko na lamang ako. Paano ba ito? Pakiramdam koy habang tumatagal ay mas nagiging complikado ang sitwasyon para sa amin ni Y/N. A part of me dont want to lose her. And a part of me pitty her father.

You dont have to be sorry. Right from the start it was my fault. Napansin kong mas naging matamlay ang anak ko ng dalhin ko siya rito sa Chicago. I already took her happiness away from her kaya I will give up the fight. Sambit niya sa akin. Gulat ang sumalubong sa aking mukha dahil may gusto siyang ipahiwatig sa sinabi niiya

Jhonas already told me that he doesnt want to ruin Y/Ns happiness too parang ikaw lang din. You know more about whats best for her when I dont. You can take her home to the Philippines and start planning your wedding. Nabanggit na sa akin ng asawa ko na nagpropose ka na sa anak ko. Theres nothing more that I can do. Matapos niyang sabihin iyon ay agad na sumilay sa kanayng mga labi ang isang ngiti. Hindi man iyon kalakihan, masasabi kong tunay iyon at walang halong puot o lungkot.

Thank you so much, sir. Napangiti ako ng sobra. Hindi dahil sa wakas ay wala ng hadlang, kundi dahil sa wakas ay tanggap na ako ng papa ni Y/N. Iyon ang mahalaga. Ang tuluyang sumaya ng walang ibang inaalalang problema.

Muli akong napangiti ng maalala ang naging pag-uusap namin ng papa ni Y/N. After that hinintay nalang naming na madischarge siya sa ospital tsaka kami lumipad pabalik rito sa pinas. Nagpa-iwan naman roon si tita dahil nandoon na ang kanyang business. Gusto pa nga sana niyang sumama rito sa pinas dahil wala raw mag-aalaga kay Y/N, ang sabi naman ng anak niya ay okay lang daw kahit wag na dahil nandito naman daw ako at makakasama naman daw niya ang Kuya niya at ang pamilya nito sa bahay. Pumayag naman sila at nangakong susupportahan ang kasal naming dalawa.