9: Το θήραμα

159 30 3
                                    


Όλα γύρο μου γυρίζουν με τρόπους που δεν ήξερα ότι μπορεί να γίνει και αυτό το λέει κάποιος που έχει καταναλώσει αρκετό αλκοόλ στην ζωή του και ξέρει πως είναι όταν ο κόσμος γύρο του κάνει σβούρες.της 

«Η ξανθιά είναι αδερφή σου; Αυτή είναι η Νάταλι το μοντέλο;» λέω μέσα από τα δόντια μου εξοργισμένος και σφίγγω τις γροθιές μου. 

Η Νάλα σκύβει το κεφάλι της ντροπιασμένη καθώς η Νάταλι μας πλησιάζει.

Θέλω τόσο πολύ να εκραγώ αλλά συγκρατώ τα συναισθήματα μου και κρύβω όπως τόσο καλά ξέρω να κάνω το τι πραγματικά σκέφτομαι.

«Με αποφεύγεις μου φαίνεται και δεν έχω ιδέα γιατί. Δεν είμαι χαζή, έχω καταλάβει πως κάτι συμβαίνει. Σε πείραξε αυτό που έγινε με τον Τζέρεμι; Πες μου την αλήθεια. Ξέρεις, δεν μπορώ να είμαι μαλωμένη με την αδερφή μου!» η Νάταλι ξεκινάει να της λέει χωρίς ίχνος ενδιαφέροντος για το ότι βρίσκομαι και εγώ παρόν.

«Νατ, έχω δουλεία. Δεν είναι η κατάλληλη στιγμή» της απαντάει η Νάλα εξίσου νευριασμένη με την παρουσία της.

«Αν είχες απαντήσει έστω σε ένα μήνυμα δεν θα βρισκόμουν εδώ» τονίζει εκείνη και τινάζει μια ξανθιά της τούφα προς τα πίσω.

Η Νάλα ξεφυσάει και καταλαβαίνω πως έχει παραδώσει τα όπλα. Έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα το μόνο που απομένει είναι να αντιμετωπίσει την κατάσταση.

«Συγνώμη που διακόπτω..» επεμβαίνω και η ξανθιά φαίνεται να με προσέχει επιτέλους. Με παρατηρεί λίγο σαν να με αναγνωρίζει αλλά ύστερα επιστρέφει στην κανονική της έκφραση. «Εγώ καλύτερα να φύγω. Δεν έχω θέση να εμπλακώ σε οικογενειακά θέματα» τονίζω καρφωμένος προς την Νάλα, η οποία εναλλάσσει γρήγορα την ματιά της ανάμεσα μας έχοντας ,για πρώτη φορά από όταν την γνώρισα, χάσει τα λόγια της.

«Ευχαριστώ για την κατανόηση» Γνέφει με ένα χαμόγελο η Νάταλι.

Γνέφω και εγώ με την σειρά μου. Γυρνάω να φύγω, μπερδεμένος και κουρασμένος.

«Πίτερ;» ακούω την Νάλα να λέει χαμηλόφωνα και θλιμμένα. Γυρνάω προς το μέρος της ξανά και ελπίζω για κάτι όμως δεν ξέρω τι. Εκείνη απλώς μένει στάσιμη χωρίς να συνεχίσει να λέει κάτι.

Απογοητευμένος σέρνω το σώμα μου προς τον κεντρικό δρόμο και δεν ξανά κοιτάω πίσω μου. Προσπαθώ να βάλω τις σκέψεις μου σε μια τάξη. Τίποτα από τα γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων δεν φαίνεται να βγάζει νόημα.

Με ένα... ΚΛΙΚ!Donde viven las historias. Descúbrelo ahora