Child of the sea... -Dutch-

Hoofdstuk 13.

Hoofstuk 13.

Er rolde een traan over mijn gezicht, terwijl ik verslagen in de stoel ging zitten. Ik haalde mijn munt uit mijn zak en legde hem ook op tafel. Ik hoorde Kapitein Mason naar adem happen. 'Maria... Wat heeft dit te betekenen?' Hij was duidelijk even verward als ik op dit moment. 'Mason, ik begrijp het niet.' Liam keek eerst naar mij, toen weer naar Mason en weer terug. Hij bleef net zo lang kijken totdat ik begon te spreken. 'Dit betekend maar één ding, Kapitein.' Ik keek hem aan. Er stond veel angst in zijn ogen. 'Wij delen dezelfde vader.' Ik greep met beide handen naar mijn hoofd. Liam snapte nu ook eindelijk wat er aan de hand was en ging ook zitten. Het bleef een hele lange tijd stil. Iedereen was aan het nadenken. Als Mason drieentwintig is, betekend dat dat mijn vader hem ook in de steek heeft gelaten. Hij was zes jaar toen onze vader hem verliet. Ironisch genoeg, was ik ook zes jaar oud toen hij wegging met de belofte dat hij terug zou komen. 'Hij heeft overduidelijk niet stil gezeten.' Ik probeerde sarcastisch te klinken, maar ik liet overduidelijk mijn verdriet horen. Wat moest Mason nu wel niet van mij denken? Gaat hij mij de schuld geven dat vader hem heeft verlaten? Op dit moment wist ik niet wat te doen. Aan de ene kant wilde ik hem omhelzen. Ik had een broer! Maar aan de andere kant wist ik dat we allebei te verward waren om ook maar iets te doen. 'Ik ga. Het schip moet bestuurd worden.' Zonder ook nog maar verder iets te zeggen verliet Mason zijn kajuit. Nog een traan rolde over mijn wang. Hier was ik al bang voor. Hij was boos op mij, puur omdat ik bestond. Toen ik dit deelde met Liam, die al die tijd gewoon nog in de stoel zat, stelde hij mij gerust. 'Hij is net zoals jij gewoon verbaasd. Je moet hem en jezelf gewoon wat tijd geven, alles komt goed. Dat weet ik zeker.' Hij legde zijn hand nog kort op mijn schouder en liep daarna weg.

Het was laat in de avond. Liam was net naar mij toe gekomen om te zeggen dat we weer mochten slapen. Opgetogen was in naar de kajuit gegaan en had in me omgekleed. Toen Liam binnen kwam ging ik net liggen. 'Hoe gaat het?' Hij keek me aan terwijl hij zich omkleede. 'Het is oké. Ik hoop gewoon dat Mason weer snel gaat praten, we hebben behoorlijk wat dingen te bespreken vind ik.' Liam sliep zonder t shirt, wat me een klein beetje ongemakkelijk deed voelen. Ik ging liggen en hij knielde voor mijn bed neer. Hij was dichtbij en ik kon zijn adem op mijn gezicht voelen. 'Maria, ik weet zeker dat alles goed komt.' Zijn glimlach deed mij ook glimlachen, maar die verdwenen snel toen we elkaar diep in de ogen aankeken. Hij kwam nog ietjes dichterbij. Zijn ogen gingen van mijn ogen naar mijn lippen en weer terug. Ik deed hetzelfde bij hem, maar toen moest ik weer aan Howard denken. 'Sorry...' Hij ging naar achter en legde kort zijn hand op mijn hoofd. Teleurstelling overspoelde me terwijl hij de kaars uitblies. Ik voelde iets bij Liam, wat ik niet bij Howard voelde. Iets speciaals. Ik keek naar zijn gezicht en glimlachte. Hij was al in slaap gevallen. Toen ik me omdraaide schrok ik heel erg. Ik zat snel overeind en keek recht in de zwarte ogen van een Khamaarah. Toen ik knipperde, was het weg. Ik merkte nu pas dat ik mijn adem had ingehouden en blies het in een keer uit. De waanbeelden werden steeds erger. Onderhand had ik mijn ademhaling onder controle en sloot ik angstig mijn ogen. Ik hoopte dat ik vannacht rustig zou kunnen slapen.

'Goedemorgen, Maria.' Ik werd wakker en keek gelijk naar Liams gezicht dat boven mijn gezicht hing. 'Hoi.' We lachten allebei kort. Liam was op mijn bed gaan zitten, maar stond nu weer op. 'Het is ochtend en we moeten ons gaan melden voor dienst. Als het goed is gaan we vandaag aan land.' Hij keek me nog even kort aan voordat hij de kajuit verliet. Zo snel als ik kon kleede ik me aan en ging ik langs de kombuis voor een appel. De kok lachte vriendelijk toen ik binnen kwam lopen. 'Hier is ie.' Hij gooide de appel naar me toe en ik ving hem onhandig. Ik nam een hap en ging naar het dek. 'Morgen!' Mike kwam naast me staan. 'Goeiemorgen Mike.' Ondanks alles van gisteren, voelde ik me goed vandaag. Misschien zou het aan land gaan goed voor me zijn. Dan zou ik heel eventjes niet bang hoeven zijn voor het water, de zee. Ik had Howard nog niet gezien vanochtend. Het baarde me zorgen. We hadden onderhand geconstateerd dat Howard een connectie had met de Khamaarah, maar er was nog niks ernstigs gebeurd. Kapitein Mason ging op een paar kisten staan en riep iedereen toe. 'We gaan vandaag aan land mannen. We kopen wat voorraden in en blijven hier één nacht. Dan gaan we weer het water op.' Voor de rest gaf hij nog wat instructies over wie wat moest doen. Ik zou met Mike, Meneer Newton en een andere man, genaamd Oscar, fruit gaan halen bij de lokale markt. We moesten proberen om zo min mogelijk herrie te schoppen en zoveel mogelijk werk te verrichten. De houten kist die ik in mijn armen had genomen was nog helemaal leeg. Meneer Newton droeg er ook eentje en Mike had het geld. Het stadje zag er erg gezellig uit. Iedereen had prachtige kleren aan en iedereen lachte vrolijk. Mijn witblonde haren had ik een vlecht gedaan al vielen er steeds plukken los haar voor mijn ogen die ik wegblies waarna Oscar moest lachen. Hij leek me een aardige man. We waren bij de markt aangekomen en liepen meteen door naar de gekleurde stalletjes waar fruit werd verkocht. We hadden de opdracht gekregen om vier dozijn appels mee te nemen, één dozijn bananen en nog een paar mango's voor een ''verrassings gerecht'' dat de kok belooft had om te maken. Toen de kisten waren gevuld en het was betaald, hadden we besloten om te kijken naar een volksdans die werd uitgevoerd. De muziek klonk prachtig en we klapten mee op de maat. Er werd veel gelachen. Ook toen Meneer Newton besloot te gaan dansen en hij mij en Oscar meetrok. Mike bleef achter om op de spullen te letten en ons uitbundig uit te lachen. Voor het eerst in een hele lange tijd had ik echt plezier. Ik zwaaide wat rond met mijn armen en benen en draaide rondjes om Oscar heen. We amuseerden ons goed. Toen de muziek afgelopen was klapten iedereen hard en werd er gejuichd. Ik maakte een buiging waarna Oscar mij volgde. Toen liepen we terug naar Mike.

We waren de tijd vergeten en hadden ons terug gehaast naar het schip. Gelukkig waren we niet het laatste groepje dat terug keerde van het dorp. Sommige kwamen zingend en al de haven opgelopen. Die hadden duidelijk ook een leuke tijd gehad. Mike en ik grapte nog wat over de dans, toen Oscar en ik over elkaar struikelde, toen Kapitein Mason aankwam lopen. 'Maria! Kom even mee!' Hij pakte me bij mijn pols en trok me zachtjes mee. Ik was zo verbaasd dat hij me ineens wilde spreken dat ik hem maar raar bleef aankijken totdat hij iets zou zeggen. 'Het spijt me van gisteravond toen ik zomaar weg liep. We hebben zojuist ontdekt dat jij en ik familie zijn. En familie blijft altijd bij elkaar en blijft elkaar steunen.' Hij had er duidelijk echt spijt van en keek verdrietig naar beneden, alsof ik hem nooit meer zou vergeven. 'Mason, je bent mijn broer!' Ik begon zachtjes te snikken en omhelsde hem. Kapitein Mason, mijn broer. Voor het eerst in mijn hele leven voelde ik me niet meer alleen. Camille was er natuurlijk altijd voor me geweest, maar ze was geen échte familie. Ik hoorde Mason ook zacht huilen en hij omhelsde mij stevig. 'Ik heb een zusje.' Hoorde ik hem zeggen.

We waren terug op het schip en Mason had net iedereen verteld dat we familie waren. De bemanning was eventjes stil en begon toen te fluisteren. Een iemand vroeg hoe we erachter waren gekomen. Ik legde het uit. Allebei hadden we dezelfde munt. We hielden hem omhoog. 'Maria is een echte piraat! Hoezee!' Mike begon te schreeuwen en de rest van de bemanning volgde zijn voorbeeld. Iedereen begon weer vrolijk te lachen. Toen iedereen weer aan het werk ging bleef ik maar schouderklopjes en complimentjes krijgen. Iedereen was verbaasd dat Mason en ik hetzelfde bloed deelde. Al had hij een andere moeder. Ik kon hem echter nog steeds niets vertellen over mijn moeder. Dat zou, hopelijk, voor eeuwig een geheim blijven.

-------------------------------------------------------------

Nieuw deel! Laat me weten wat jullie ervan vinden!

X E