Een groot geheim

4. Valada

Skipper loopt nog steeds flink door, maar dat is ook niet zo heel erg. Even later wordt het pad al iets breder en dan zijn we bij een open plek aangekomen. Er staat een oude schuur aan de bosrand met daar aan vast een grote wei waarin een prachtige zwarte merrie staat te grazen. Als ik samen met Skipper het bos uit loop doet ze haar hoofd omhoog en spitst ze haar zwarte oren. 'Heyy meisje', roep ik blij naar haar. Vrolijk hinnikt ze terug en komt in een drafje op het hek af. Ik laat Skipper halt houden en stap van hem af. Met een glimlach op mijn gezicht neem ik Skipper mee naar het hek en aai Valada over haar fluweel zachte neus. Dan draai ik om en loop naar de schuur met Skipper terwijl Valada ons volgt vanuit de wei. Ik doe de deur van de schuur open en laat Skipper naar binnen. Het is een oude schuur maar hij is nog steeds droog van binnen. De schuur is in tweeën gedeelt door een houten hek. In het deel waar Skipper en ik nu staan staan een aantal kasten met oude stoffige spullen erin net zoals de zelf gekochte zakken brokjes en er is een kraan waar je ook een tuinslang aan kan koppelen. Ook hangen er een paar haken aan de muur waar een bitloos hoofdstel aan hangt. Dat gebruik ik nu om met Valada te gaan rijden een zadel is hier niet maar dat is ook niet erg. Ik ben aan het sparen voor een barebackpad om mee te gaan rijden dat zit comfortabeler en het is voor haar rug ook beter, maar voor nu doen we het zonder. Aan de andere kant van het hek waar Valada ondertussen naar binnen is gekomen ligt zaagsel, er is een voerbak en er staat een plastic emmer de ik heb gekocht voor haar water.

Ik maak de singel van Skipper los en haal het zadel van zijn rug. Ik leg het op het houten hek, vervolgens haal ik zijn hoofdstel van zijn hoofd af en leg het over de knop aan de voorkant van het zadel. Ik doe het hekje open en laat Skipper naar de kant van de wei lopen. Als hij daar is snuffelt hij even aan Valada, maar daarna loopt hij door de deur naar de wei. Ik haal Valada uit de stal en begin met haar rustig te poetsen. Als ik klaar ben glimt haar zwarte vacht in het zonlicht dat de schuur binnen komt. Tevreden met mijn werk kijk ik even naar de arabier die voor me staat. 'Ik ben zo blij dat ik jou heb gevonden.' Ik gooi de borstel op de grond en sla mijn armen om Valada haar nek. Ze doet haar hoofd naar beneden en duwt me zachtjes tegen haar aan. 'Ik hou van je meisje, ik zorg ervoor dat niemand ons ooit uit elkaar zal drijven,' zeg ik hees tegen haar.

Na even zo gestaan te hebben laat ik haar los. Ik pak het hoofdstel van de haak en doe het bij haar aan. Ik ga naast Valada haar schouder staan en pak een pluk van haar manen vast. Ik zet hard af en voor ik het weet zit ik al op haar rug. 'Kom meisje we gaan', zeg ik zacht tegen haar terwijl ik met mijn hand door haar lange manen strijk. Samen stappen we de schuur uit, ik kijk naar de wei en daar ligt Skipper tevreden te rollen. Heerlijk om te zien dat een paard het naar zijn zin heeft. Valada stapt flink door en samen lopen we het bos in aan de achterkant van de wei. Dit pad lijdt naar de duinen daar kunnen we zo hard galopperen als we maar willen. Op de ruiterpaden kan dat natuurlijk ook maar daar heb je een grotere kans om mensen tegen te komen dan op de heide en ik kom liever geen mensen tegen aangezien Valada een geheim is. In de duinen rijden we dan ook altijd achter de heuvels want mensen zijn vaak te lui om daar naartoe te gaan en dat is voor ons alleen maar fijn.

Na ongeveer tien minuten laat ik Valada overgaan in draf de duinen zijn nu niet ver meer. Het enigste wat we nog moeten doen is door een niet hele diepe, maar wel grote plas die er eigenlijk altijd wel ligt. Aangekomen bij de plas laat ik Valada weer stappen en zonder enige twijfel stapt ze door het koele water heen. Dan komen we het bos uit en ik stuur Valada naar rechts om over het laagste punt van de heuvel te gaan. Valada gaat weer over in draf, ik pak een pluk van haar lange manen en zo gaan we de heuvel op. Als we boven zijn gaat ze weer stappen en zo loopt ze voorzichtig de heuvel weer af. Beneden aan gekomen staat ze stil en samen kijken we naar de lange vlakte die voor ons ligt.

Ik leun voorover op haar hals en geef haar een knuffel. 'Ben je er klaar voor meisje', fluister ik in haar oor. Valada beantwoord mijn vraag met een zachte bries. Ik ga weer rechtop zitten laat Valada draven en snel daarna een overgang naar een hand galopje. De teugels laat ik vieren en Valada maakt daar gretig gebruik van, ze vergroot haar passen en we galopperen in een vlot tempo over de zandvlakte. Ik leun een beetje voor over om haar rug vrij te maken van mijn gewicht. Aangezien ik geen beugels heb is de verlichte zit nagenoeg onmogelijk. Mijn handen leg ik wat meer naar voren zodat Valada haar hals goed kan strekken. Ook hier maakt ze gebruik van en ze versnelt naar rengalop. Samen vliegen we over de lange vlakte. Skipper kan hard maar Valada is daar niks bij, ze is zo ongelofelijk snel. Links van ons schieten de grote zand heuvels voorbij ons. Rechts staan alleen bomen, die nu meer op een groen-bruine waas lijken.

Na een heel eind gegaloppeerd te hebben neem ik mijn handen iets naar me toe, Valada begint rustig af te remmen tot we weer in draf en daarna in stap zijn. Ik pink de tranen uit mijn ogen die er door de wind in zijn gekomen. Met een grote glimlach op mijn gezicht laat ik de teugels op Valada haar nek hangen. 'Heerlijk, he meisje', zeg ik tegen Valada. Ik kijk op mijn horloge en zie dat het kwart voor 5 is. Oh shit ik moet om 6 uur thuis zijn, nu hebben we geen tijd meer om naar het meertje te gaan. Teleurgesteld pak ik de teugels weer beet en probeer Valada de andere kant op te sturen. Maar de zwarte merrie heeft nog helemaal geen zin om om te draaien en gaat stil staan. 'Kom op meisje ik moet naar huis, als we nu nog naar het meertje gaan kom ik niet op tijd en dan heb ik grote problemen.' Nog even blijft ze stil staan, maar draait zich toch om. Ik aai haar over haar hals en laat de teugels weer op haar nek hangen.

Na even te hebben gestapt is Valada weer op adem gekomen en ze probeert voorzichtig of ik het toesta dat ze in draf gaat. Er verschijnt alweer een glimlacht op mijn gezicht en laat het toe. In een relaxt drafje gaan we terug naar het bos. Daar laat ik Valada weer stappen om haar spieren even rustig af te laten koelen. Als ik na een paar minuten weer op mijn horloge kijk zie ik dat het al kwart over 5 is. Shit ik moet Skipper ook nog op en afzadelen en terug rijden naar de manege. Zacht duw ik mijn benen tegen Valada haar buik en in een rustig drafje keren we uiteindelijk terug naar de wei. Als we het bos uit draven heft Skipper zijn hoofd op en hinnikt naar Valada, ze hinnikt terug waarna Skipper met een gekke bokkensprong naar het hek toe komt gerent. Ik laat Valada halt houden en laat me van haar rug af glijden. Als ik op de grond sta draait ze zich vrijwel meteen naar het hek toe om aan Skipper te gaan snuffelen. Met haar actie duwt ze mij bijna op de grond. 'Hey suffie, ik sta er ook nog hoor', zeg ik lachend waarna ik de zwarte haren van mijn broek afklop. 'Kom meid', zeg ik tegen haar waarna ik in de richting van de schuur loop. Valada draait zich weer naar me toe en volgt me terug naar de stal. Daar haal ik het hoofdstel van haar hoofd en doe het hekje voor haar open, rustig stapt ze de wei in naar Skipper. Ik hang het hoofdstel aan de haak en pak een voerschep uit de kast ik maak de zak met voer open en haal er een flinke schep brokken uit. Ik zet de voerschep neer op de plank en ik open de grote bak met snoepjes die ik zaterdag heb gekocht, ik haal er een paar snoepjes uit en doe ze bij de brokken. Ik gooi het in de voerbak. Ik haal de emmer uit de stal, gooi het oude water eruit en vul hem met vers helder water. Ik zet de emmer terug in de stal pak het hoofdstel van Skipper en loop naar de wei toe. Daar staan Valada en Skipper elkaar op hun schoft te kriebelen. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht, dit is zo schattig en toch zal ik ze uit elkaar moeten halen. Ik loop naar Skipper toe en doe het hoofdstel weer bij hem om. Ik duw zachtjes tegen Valada haar kont zodat ze opzij gaat. Ik aai haar nog een keer over haar hoofd en neem Skipper dan mee naar de schuur. Ik leg het zadel op zijn rug en maak de singel stevig vast. Valada staat vanachter het hek mee te kijken naar wat ik aan het doen ben.

Ik ben klaar met Skipper en loop naar Valada toe ik aai haar over haal fluwelen hoofdje en haal haar lange voorpluk uit haar ogen. Een verdrietig gevoel dringt mijn lichaam binnen. Het is geweldig om een paard als Valada te hebben, maar het doet zo'n pijn om haar hier elke keer alleen te moeten laten en haar een geheim te houden. Zo iets moois als jij zou toch geen geheim moeten zijn. Ik haal mijn hand weer van haar hoofd af en neem Skipper mee naar de uitgang van de schuur. Ik duw de schuifdeur dicht en stijg op. En toch is het zo. Toch is ze een geheim dat ik aan niemand kan vertellen, want dan denken ze vast dat ik haar gestolen heb en dan worden we uit elkaar gehaalt. Nog een keer kijk ik om naar de wei en laat Skipper daarna het bos in draven.