Een groot geheim

11. Een nieuwe vriend

Ik kijk eens goed naar de schimmel die rustig een paar plukjes gras uit de berm staat te eten. Hij heeft een sterke achterhand en schouders. Valada heeft een klein hoofd met een minimaal deukje ik haar neus. Ze heeft sprekende grote ogen en kleine oren die bij de puntjes een beetje krom zijn. Ze heeft een lange rug, dunne maar toch sterke benen, een dunne fluwelen staart en prachtige lange manen. De schimmel heeft een lange rug, lange benen en een lange nek met kortgeknipte zwarte manen. De schimmel is wat breder gebouwd dan Valada, maar dat is ook logisch aangezien Valada een arabier is. Wacht eens ik heb hem eerder gezien, toen ik met Skipper naar Valada ging. Dus dan was het toch Kaj die ik toen zag. 'Hoe heet hij eigenlijk?' vraag ik aan Kaj, terwijl ik met mijn rug tegen Valada's schouder aan leun. 'Hij heet Calippo en hij is een 6 jarige kwpn'er. Maar nu wil ik ook wel eens weten wie dat is,' vraagt Kaj op zijn beurt aan mij. 'Dit is Valada. Ik weet niet precies hoe oud ze is, maar ik gok een jaar of 5. Ze is een arabier. Het is nog steeds een raadsel hoe ze hier geko....' Abrupt stop ik met praten, ik heb te veel gezegd veel te veel gezegd. 'Vergeet wat ik net gezegd heb. Je hebt haar nooit gezien, oké?' Ik maak aanstalten om weg te lopen, maar Kaj houdt me tegen. 'Sarah vertel me even wat er aan de hand is ik snap er niks meer van.' Ik twijfel en kijk zenuwachtig naar de grond. 'Je kunt me vertrouwen, oké?' En dan kom het los ik vertel over mijn pleegouders, Eva en hoe ik Valada heb gevonden. Mijn gave en de verwaarloosde paarden besluit ik nog even geheim te houden.

Als ik uitgepraat ben zijn we allebei even stil. Kaj legt zijn hand op mijn schouder en zegt: 'Je geheim is veilig bij mij.' Een intens gevoel aan blijdschap komt mijn lichaam binnen. Er staat een grote glimlach op mijn gezicht. 'Dankje,' zeg ik zacht. Kaj laat mijn schouder weer los en veegt een paar zweetdruppels van zijn voorhoofd af. Ik krijg een idee. Als er niet te veel mensen meer zijn neem ik hem mee naar het meertje, dan kan ik mooi eens zien hoe goed hij eigenlijk kan rijden. 'Stijg op,' zeg ik. Ik loop om Valada heen en spring weer op haar rug. Ik zie dat Kaj me een beetje verbaast aan staat te kijken. 'Kom op.' Snel loopt Kaj naar Calippo toe en klimt op zijn rug. Ik draai Valada om en rijdt weer in de richting van de wei. Ik vind het raar van mezelf dat ik Kaj zomaar mee durf te nemen naar de plek waar ik Valada verborgen houdt, maar ik vertrouw hem en bang dat hij iets zal vertellen ben ik niet. Toch blijft er diep in mij wat twijfelen of dit wel de juiste keuze is.

Als bij de wei aankomen kijkt Kaj verwondert om zich heen. Ik laat Valada halt houden en glijd van haar rug af. Ik doe Valada haar hoofdstel af en loop naar de schuur toe. Ik gebaar naar Kaj dat hij me moet volgen. Hij laat zich van Calippo af glijden en loopt achter me aan. In de schuur doe ik het hekje open en laat Valada de wei in rennen. 'Doe zijn zadel en hoofdstel even af, dan kan hij ook de wei in. Ik neem aan dat hij dat ook wel leuk zal vinden,' zeg ik tegen Kaj. Hij maakt de singel van zijn zadel los en hangt hem over het hek heen. Dan loopt hij een stukje met Calippo de wei in en maakt daarna ook zijn hoofdstel los. Vrolijk draaft de schimmel weg en maakt daarna een paar rondjes in galop. Valada blijft ongestoord door eten en even later voegt Calippo zich bij haar. Ik loop naar de kast en open de emmer waar ik een aantal appels in heb zitten. Ik pak er 2 uit en gooi er daarna 1 naar Kaj, die hem nog maar net kan vangen. Ik loop de stal weer uit en Kaj volgt me. Als ik een mooi plekje heb gevonden laat ik mezelf in het gras zakken en neem tevreden een hap van mijn appel. Kaj volgt mijn voorbeeld en ook gaat zitten.

'Zeg hoe lang rijd jij eigenlijk al paard,' vraag ik als ik het stukje appel heb doorgeslikt. 'Al ongeveer 4 jaar. Ik moet van mijn ouders dressuur rijden, maar ik vind daar zelf niks aan. Ik kan er ook helemaal niks van.' Misschien heeft hij daar ook wel een beetje gelijk in, toen in het bos zag het er ook niet geweldig uit. 'Misschien kun je een keer een ander bit proberen of zonder.' Kaj neemt nu ook een hap van zijn appel en lijkt goed na te denken. 'Ik denk dat ik wel aan mijn ouders kan vragen of ik een ander bit voor hem mag kopen, ik vind hem op dit bit ook niet zo lekker lopen,' zegt hij dan.   'Maar hoe weet je eigenlijk dat het bit een probleem is?' Shit hoe moet ik dit nou weer uitleggen. 'Oh dat is eigenlijk hoe ik het altijd fijn vind om te rijden lekker zonder bit. Ik wil graag dat dit vaker gedaan wordt dus zeg ik het vaak zonder er eigenlijk over na te denken.' Kaj kijkt me een beetje bedenkelijk aan, maar knikt dan begrijpend met zijn hoofd. Ik hoop maar dat hij dat ook echt met een ander of zonder bit gaat rijden, dat zou voor Calippo een stuk fijner zijn.