Een groot geheim

5. Pleegouders

Het is ondertussen 10 over half 6 als ik met Skipper het terrein van de manege oprijdt. Snel stijg ik af en neem Skipper mee naar de poetsplaats. Ik haal het zadel en hoofdstel van hem af en leg ze op de stangen die de verschillende poestplaatsen van elkaar scheiden. Ik maak Skipper los en loop met hem naar zijn stal, ik zet hem erin en geef hem een klein plakje hooi. Ik aai hem een keer over zijn hoofd, draai me dan om en loop in een vlot tempo terug naar de poetsplaats om Skipper zijn zadel en hoofdstel terug naar de zadelkamer te brengen. Als ik bij de poetsplaats kom komt Eveline ook net aanlopen. 'Hoi Sarah hoe was je buitenrit.' 'Leuk hoor, maar ik moet nu even opschieten. Waar is Eva eigenlijk?' Ik veeg een paar nattige plukken haar uit mijn gezicht 'Die is al naar huis ze was bang dat ze anders te laat zou komen.' 'Ja dat snap ik wel,' zeg ik met een verdrietige toon in mijn stem. 'Laat mij dat zadel maar even terugbrengen', zegt Eveline en ze legt haar hand op de knop van het zadel. 'Echt, ohh dankje Eveline ik ga dan snel omkleden en dan naar huis.' 'Oke tot morgen Sarah.' 'Tot morgen.'

Snel loop ik naar de kantine en kleed me om ik prop mijn spullen in mijn kluisje pak mijn tas van de tafel en ren de trap af naar mijn fiets. Ik zet mijn tas in mijn krat en begin hem haastig door te spitten op zoek naar mijn sleutel. Als ik hem eindelijk gevonden heb duw ik hem in het fietsslot en fiets daarna snel het erf af. Ik kijk op mijn horloge, het is 10 voor 6. Gelukkig is het niet zo ver fietsen naar huis. Ik hoop dat ik nog op tijd ben om te douchen anders weten ze dat ik bij paarden in de buurt ben geweest. Dan heb ik een probleem, want mijn pleegmoeder heeft zo'n hekel aan paarden. Ze vind ze stinkende rotbeesten. Ik trap nog iets sneller door om het groene stoplicht te halen, net op tijd fiets ik er voorbij. Gelukkig is dit het enigste stoplicht op de route en hoefde ik hier niet te wachten anders kom ik zeker weten te laat.

Na een paar minuten fietsen kom ik thuis aan. Hijgend zet ik mijn fiets in de schuur en loop over de betonnen rand van het grindpad naar de achterdeur. Zachtjes doe ik hem open en loop op mijn tenen de keuken binnen. Op de grond ligt grijsbruin laminaat en de kasten zijn modern wit met een zwart marmeren aanrechtblad. Zenuwachtig loop ik door naar de smalle betegelde gang en als ik bij de deur van de woonkamer aankom sta ik stil. Ik leg mijn oor tegen de deur aan en luister aandachtig of mijn pleegouders daar zijn. Na even zo te hebben gestaan kom ik tot de conclusie dat er niemand in de woonkamer is. Iets minder stil loop ik door naar de kapstok, ik trek mijn schoenen uit en zet ze in het schoenenrek. Ik sta even stil zodat ik kan horen of er iemand boven is, maar ik hoor niks. Ik loop de met zwart tapijt bekleedde trap op en dan sta ik op de overloop die ook bedekt is met hetzelfde tapijt. Ik ga naar rechts, naar de kamer van Eva en mij. Ik doe de deur open en loop naar binnen. Eva zit op haar bed muziek te luisteren, maar zet het af als ze mij binnen ziet komen. Eva 's bed staat aan de linker kant van het raam dat in het midden van de muur zit. De mijne staat aan de rechterkant. Naast onze bedden staan onze bureaus en naast mijn bureau staat mijn kledingkast. De kledingkast van Eva staat tegen de muur tegenover het raam omdat naast haar bureau de deur zit. Veel loop ruimte hebben we niet, want de kamer is heel smal.

'Hey Saar ik zou maar snel gaan douchen als ik jou was', zegt Eva terwijl ze haar oortjes uit doet. 'Ja was ik ook van plan. Maar het is al 5 over 6 waar zijn Michelle en Richard?' Ik kreeg net een bericht dat ze in de file stonden en dat ze iets later zijn, maar dat was al 10 minuten geleden', legt Eva uit. 'Oh oke.' Ik loop verder naar mijn kast en pak er een paar schone kleren en een handdoek uit. Ik draai me om en loop over de gang naar de badkamer. Ik trek mijn kleren uit gooi ze in de wasmand en zet de douche aan. Ik wacht even tot hij warm is en dan stap er dan onder. De warme stralen stromen over mij lichaam. Het mag buiten dan wel 23 graden zijn ik pieker er niet over om een koude douche te nemen dat is niks voor mij. Ik ben altijd al een koukleum geweest. Met een zucht doe ik mijn ogen dicht en laat het warme water over mijn gezicht stromen.