Een groot geheim

3. Skipper

Ik leg mijn telefoon weer weg en loop naar de kasten, duw mijn sleutel in het slot en pak mijn jeans rijbroek eruit samen met mijn roze grijs geruite blouse mijn rijlaarzen en mijn cowboy hoed. Ik ben een beetje anders dan de andere mensen die hier rijden iedereen rijdt hier dressuur of ze springen, maar ik niet ik rij lekker in het bos op Ramon. Een manegepaard dat vroeger in de eventing sport heeft gelopen. Al doe ik dat nu wat minder, omdat ik ook op Skipper het Quarterhorse van Eveline mag rijden. Hij is een zwartbonte ruin en echt een schatje. Eveline heeft hem een soort van gekregen. Skipper was achter gelaten op de paardenmarkt, omdat niemand hem wilde kopen. Hij was toen tijdelijk op de boerderij van Eveline haar oom komen te staan en omdat niemand hem kwam ophalen mochten ze hem houden. Toen Eveline haar eigen manege was begonnen verhuisden ze Skipper ook hier naartoe samen met het andere paard van Eveline, Harly. Hij is een donker bruine kwpn ruin en erg goed in dressuur. Ook al rijdt Eveline Skipper zelf niet meer ze heeft hem nooit willen verkopen, omdat Skipper het paard is waar ze op heeft leren rijden. Ze heeft verschillende verzorgers voor hem gehad maar ze hielden het nooit lang vol. Skipper is een paard dat graag een beetje door wil lopen en af en toe ook wel eens een bokje wil geven, maar niet om je er expres vanaf te gooien. Dat doet hij alleen als hij het echt niet naar zijn zin heeft. Zijn boze bokken zijn een stuk hoger dan zijn plezier bokjes. Toen ik tijdens het mesten Skipper in zal stal zag staan kreeg ik medelijden met hem. Ik heb hem toen uit zijn stal gehaald en ik ben hem gaan poetsen. Eveline zag hoe goed ik het met Skipper kon vinden heeft ze mij op hem laten rijden en dat ging heel goed. Daarom mag ik hem altijd mee nemen als ik zin heb om te rijden anders staat hij alleen maar dik te worden op de wei of zich te vervelen in zijn stal.

Ondertussen heb ik mijn kleren aangetrokken en ik loop de kantine weer in. Eva en Eveline zitten aan de bar thee te drinken met een koekje. 'Wil je ook thee Sarah', vraagt Eveline. 'Ehhm nee dankje ik ga Skipper opzadelen en dan naar buiten.' 'Oh oke is goed, veel plezier.' Ik draai me om en ik loop de kantine uit. Als ik eerst nog thee zou gaan drinken zou ik geen tijd meer hebben om met Valada naar het meertje te gaan.

Met moeite haal ik het zware westernzadel van de zadelsteun af. Ik loop met het zadel naar de poetsplaats en leg het neer op een metalen stang. Dat is het enigste nadeel aan een westernzadel, het is ontiegelijk zwaar. Ondertussen ben ik weer terug bij de zadelkamer om Skipper zijn hoofdstel en poetsspullen te pakken. Nadat ik ook dat op de poetsplaats heb gezet loop ik de lange rij met stallen door. Skipper staat in de tweede rij helemaal van achter, want aan de voorkant van de rij is het vaak veel drukker en daar kan hij niet goed tegen. 'Skipper', roep ik door de stal. Het word beantwoord met een lage hinnik waarna er een lief zwart-wit hoofdje over de boxdeur komt kijken. 'Hey lieffie, hoe is het nou met jou,' zeg ik vriendelijk tegen hem terwijl ik een snoepje uit mijn zak haal. Ik doe de boxdeur open en laat Skipper naar me toekomen, meteen duwt hij zijn neus in mijn handen om het snoepje te pakken. Als hij het op heeft kijkt hij me met een vragende blik aan. 'Haha, nee jochie straks krijg je nog een snoepje.' Ik pak het mooie gevlochten leren halster van de haak die aan Skippers stal hangt en houd het halster vervolgens onder zijn neus. Skipper steekt zijn neus erin. Ik haal tevreden het halster over zijn glimmende zwarte oren en maak het vervolgens vast. Ik klik het halstertouw aan het halster en neem Skipper mee naar de poetsplaats. Skipper loopt flink door hij wil vast graag een stukkie hard galopperen. Ik zet Skipper vast en pak mijn borstels. Ik zet de borstel achter Skipper zijn oor en begin met poetsen. Skipper gaat er eens gemakkelijk voor staan en laat zijn oren opzij hangen.

Nadat ik hem helemaal schoon heb gepoetst leg ik het zadel en dekje op zijn rug maak de singel vast en doe het hoofdstel om zijn hoofd. 'Hey Saar', hoor ik ineens achter me. 'Hey Eef', antwoord ik terwijl ik me omdraai. Achter me is Eva Roos aan het vastmaken op de poetsplaats naast Skipper. Ik was zo druk bezig dat ik niet eens door had dat ze achter me stond. 'Je bent al klaar zie ik.' 'Ehh ja ,maar ik was hier ook al en stuk eerder dan jij.' Ik kijk Eva aan terwijl zij rustig verder gaat met het poetsen van haar bruine merrie. 'Ik Ehh ga maar eens, veel plezier met rijden', zeg ik tegen haar en loop de stal uit. Ik stijg op Skipper en met een rustig tempo stappen we het erf af richting het bos. Het is niet ver, dat vind ik echt het fijne aan deze manege het is dichtbij het bos en de heide met als extra toevoeging een meertje. Al weten niet veel mensen dat dat er is, wat voor mij weer een groot voordeel is.

Eenmaal aangekomenen in het bos laat ik Skipper overgaan in draf en met een rustig tempo draven we door het bos. Ik voel dat Skipper harder wil gaan, maar ik laat dat niet toe. Na een paar pogingen geeft hij het dan ook op. Samen genieten we van de schaduw van de bomen waar af en toe een zonnestraal doorheen komt. Ik ben zo aan het wegdromen dat ik niet doorheb dat er voor ons een ander paard loopt. Ik laat Skipper over gaan in stap want het pad is te smal om hem in te halen. Het is een grote schimmel ruin en zijn ruiter is een jongen met zwart haar. Ik hoop dat hij straks naar links gaat anders kan ik niet snel naar Valada toe het is een beetje raar als er eerst iemand achter je rijdt die dan ineens de bosjes in duikt. De wei van Valada ligt niet naast het pad, je moet eerst een smal oud paadje aan de zeikant van het hoofdpad volgen en dan kom je er vanzelf. Er is ook nog een andere route maar die loopt via de heide en dat is vanaf de manege heel erg om.

De schimmel loopt een beetje onrustig te dansen onder het zadel. De jongen lijkt hem niet echt lekker te kunnen rijden. Ik sluit mijn ogen en concentreer me op wat ik net gezien heb. Het duurt niet lang en ik heb contact met de ruin. Ik voel dat hij ergens last van heeft waarschijnlijk van het dunne bit dat in zijn mondhoeken en tong snijdt. Ik doe mijn ogen weer open maar blijf contact houden met de schimmel. Ik zie dat de jongen hem een beetje dressuur matig probeert te rijden alleen echt lukken wil het niet. Hij wil het hoofd van de schimmel naar beneden hebben, maar door wat hij doet gebeurt er juist het tegenovergestelde. Hij heeft de teugels kort en zijn handen erg naar zich toe getrokken. Geen wonder dat de schimmel last heeft van zijn mond heeft. Dan zie ik de jongen omkijken, hij lijkt te schrikken als hij mij ziet. Hij spoort de schimmel aan tot een vlotte draf en neemt aan het einde van het pad de afslag naar links. Het contact met de ruin laat ik gaan. Ik hoop dat hij het dressuren snel opgeeft of een ander bit voor het arme beestje koopt of nog beter zonder, die schimmel heeft zo'n gevoelige mond. Die jongen leek eigenlijk wel een beetje op Kaj, zou het echt. Nee Sarah doe niet zo raar, het kan nooit zo zijn dat Kaj zich bezig houd met paarden zo werkt deze wereld gewoon niet.

Ik laat Skipper weer overgaan in draf en neem zelf de afslag naar rechts. Skipper wil overgaan in galop maar dat laat ik nog niet toe. 'Nog heel even wachten jochie.' Als we de bocht door zijn en ik zie dat er niemand voor ons rijdt duw ik zacht met mijn benen tegen Skippers buik waarna hij aanspringt in galop. Zonder iets te hoeven doen versnelt Skipper zijn galop tot hij niet meer harder kan. In rengalop stormen we over het brede pad. Heerlijk om dit te doen galopperen zo hard als je maar kan. Ik snap niet waarom Eva dit niet leuk vind, het enigste wat zij doet is een rustig hand galopje tenzij ze moet verruimen voor de dressuur.

Als we het einde van het brede rechte pad naderen ga ik diep in het zadel zitten. Skipper mindert vaart totdat we weer in een rustig drafje verder gaan. Skipper geeft een klein bokje, omdat hij net als ik van de galop genoten heeft. Ik neem hem weer terug naar stap en ik laat de teugels losjes over zijn nek hangen. Als we na een lange slingerbocht bij een recht stuk uitkomen stuur ik Skipper naar rechts en samen lopen we een smal begroeit graspaadje op. Skipper wil alweer harder gaan lopen, want hij weet dat we bijna bij Valada en haar wei zijn. Ik laat Skipper altijd lekker in de wei eten als ik Valada meeneem om te rijden. 'Rustig jochie als je gewoon stapt kom je er ook wel hoor,' zeg ik zacht tegen Skipper.