🐛 Tırtılın Hikâyesi 🦋 | TAMAMLANDI |

Geçmişle yüzleşme..

Asansörde ki aynada kendime bakıyordum boş gözlerle.

Viran düşen bedenimin içinde ruhum dimdik duramıyor ayakta. Acılarımı ört pas eden gülüşlerim iyi ki varsınız. Siz de olmasanız ele vereceğim kendimi. Bir yankı var zihnimde Halet-i Ruhum yara içinde!

Asansör kapısının açılma sesini duymama rağmen arkamı dönmedim. Yandaki demirlere kollarımı genişçe açıp tutunurken kafamı önüme eğdim. Gözlerimi kapattım. Bir damla yaş düştü ayaklarımın ucuna. Kirpiklerim ıslandı. Derin bir nefes aldım. Ve gözlerimi parmak uçlarımla silip arkamı döndüm. İneceğim kata gelmiştim. Yanımda duran şahsa bakmadan atacaktım kendimi dışarı. Fakat o ses.

-'' Sanki biraz evvel ağlamış gibisin.'' Dedi.

Durdum.. Yutkundum.. Kalan son gücümle:

-''Sen Bana Bakma! Parçalı Bulutluyum."

Ve büyük bir hızla indim asansörden. Kapının kapanma sesinin gelmesiyle eve adım attım. Odama geçip yüzüstü yatağa attı kendimi. Yastığıma kafamı gömüp hıçkırıklarımın ardı sıra gelişini susturmaya çalıştım.

Olmuyordu!

Ciğerim sökülürcesine ağlıyordum. Bu dayanılacak gibi değildi. Canım çok yanıyor. . Allah'ım yardım et!

Tam 4 yıl sonra tekrar o gözlerle karşılaşmamın nasıl bir açıklaması olabilir?

Neden!

Neden!

Neden!

Neden Şimdi!

Tam kendimi toparlamaya başladığım sırada. Tam iyi şeyler olurken. Geçmişi unutmaya başlamışken, o gözlerle denk gelişim.

Jiletler bir bir diziliyor boğazıma.

Ruhum darma duman şimdi. Yüreğimden yanık kokusu alıyorum. Kolay değil bunlar! Ben yaşamayı becerememişken aşk diye bir şey yaşadım bunun tarifi imkânsız. Toparlanmam hayli güç oldu. Onu son gördüğüm gün çıkmadı yıllarca aklımdan. O gün yağmur yağmıştı. Çok yağmıştı. Sırılsıklam olmuştum.

Gözyaşlarım, yağmur damlalarına karışmıştı. Ayakta duramaz hale gelmiştim de 10 dakikalık yolu yarım saatte yürümüştüm.

Aklım duruyor hala o yıllara gidince ne kadar çok sevdiğim geliyor aklıma. Başka bir kızla yanımdan geçtiğinde hastanelik oluncaya kadar ağlamam, okulun önünde ki bankta otururken kızların açtığı herhangi bir şarkıyla hıçkırıklara boğulduğum günler bir bir geçiyor şuan zihnimden.

Çok acımıştı canım fakat o gidiş beni şair yaptı, onu ise her andığımda yüreğimi kanatan bir şiir yaptı. Doğrusu gözlerinin güzelliğine binlerce şiir yazabilirdim. Fakat olmadı. İyileşmeye karar verdiğim gün yaktığım şiirlerle, resimlerle, takvim yapraklarıyla beraber kendimi de yaktım. Hayallerimi de umudumu da yaktım.

********************

Gözlerimi aralamaya çalıştım. Fakat olmuyordu. Birbirine yapışmış gibiydi kirpiklerim. Ellerimle ovuşturduktan sonra nihayet açmıştım gözlerimi. Ağlarken uyuyakalmışım.

Kalkmaya yeltendiğimde hala okul kıyafetleriyle olduğumu fark ettim. Üzerimdeki örtüyü de büyük ihtimal annem örtmüştü.

Boğazım ağrıyordu. Tahriş olmuştu. Başım çatlayacak gibiydi. Ağlamaktan ne hale gelmiştim böyle? Gözlerimin de şiştiğine eminim. Acaba ne kadar uyumuştum derken pencereden dışarı baktım. Hava kararmıştı. Mehtap yine pas parlak haliyle çıkmıştı göğe...