Final: Kahramanlar Takımı

683 39 16
                                    

----

Herkes Adrien'ın yaptığı vasanlara bayılmıştı. Tabii ona verdiğim püf noktalarının da faydası olmuştu.

Annemin babamla ciddi bir konuşma yaptığı belliydi. Babam, Adrien ve benden özür diledi.

Annem ve babam Adrien'a uyguladıkları sınavı başarıyla tamamladığı için artık resmi olarak onu kabul etmişlerdi.

Hatta annem Adrien'a, "Lütfen bize anne ve baba de." bile dedi.

                             ***

Duru

Master Fu'nun geleceğimiz ile alakalı söylediği şeyler aklımdan çıkmıyordu... Özellikle de bunu ben ve Aras için söylemişti.

Biz de o zamandan beri değer verdiğimiz herkesle bol bol zaman geçirmeye başlamıştım.  Birbirimiz hariç tabii ki.

Henüz aramızda olanlar ile ilgili bir gelişme olmadı. Ben de madem böyle bir adım atmak istedim ve onu aradım.

"Sen yaparsın Duru, sadece sakin ol."

Sena arkadan bana destek olmaya çalışırken Aras telefonunu açtı.

"Alo, Duru?"

"Ah, şey, merhaba, Aras. Şey ben düşünmüştüm ki, belki buluşup olanlar ile... ım... ilgili konuşabiliriz?"

"Tabii, çok isterim."

"Nerede buluşmak... senin için uygun olur...?"

"Bizim eve gelmek ister misin? Ben seninkini gördüm, sen de benimkini görürsün..."

"Ben... rahatsızlık vermeyeyim?"

"Yok yok, problem değil. Ailem mutlu olur. Hem Meriç ile de tanışırsın. Yani, o seninle tanışır."

"İyi madem, ne zaman gelebilirim?"

"Biz evdeyiz, istediğin zaman gel."

"Yani gecenin köründe de mı gelebilirim?"

"Hahaha, konum atıyorum."

"Tamamdır."

"Gelince görüşürüz."

"Görüşürüz."

Ve telefonu kapattım.

"Yaptım!"

"İşte bu! Nerede buluşacaksınız?"

"Onun evinde."

"Ne, nasıl oha çöş atıyosun nasıl ya baya baya dur bekle derin nefesler tamam tamam tamam. Bekle... NE GİYECEKSİN!?"

"Normal bir şey."

"Mantıklı seçim."

"ŞİMDİ GİT VE O PİJAMALARDAN KURTUL!"

"Hai Sensei!"

Üzerimi değiştirip yola çıktım. Evlerine vardığımda kalbim herhalde beni bırakıp uçup gidecekti.

Zili çaldım, kapıyı Meriç açtı.

"Aras! Misafirin bur'da!"

Aras kapıya geldi, beni içeri geçirdi ve kapıyı kapattı.

"Merhaba, ben Duru." dedim elimi Meriç'e uzatarak.

"Meriç." dedi elimi sıkıp gözünü hafif kısarak.

"Tanışıyor muyuz?"

"Aynı okuldayız..." dedi Aras destek çıkarak.

"Peki... Ben odadayım." dedi Meriç ve gitti.

En Büyük Aşklar Kavga ile Başlar (Adrinette) ✔️Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin