En Büyük Aşklar Kavga ile Başlar (Adrinette) ✔️

18. Bölüm: Çünkü O Benim

----

Bizi nasıl ayırabilirdi ki!? Benim ona her açılmaya çalışıp yapamayıp stres oluşum, her onun yüzünden ağlayışım bir hiç için miydi?

Tikki akumalanmamı önlemeye çalışırken bir yandan da ne yapamcağımı düşünüyordum.

En sonunda Adrien'ı aramak gibi basit ama başarılı bir sonuca vardım.

"Alo Adrien?"

"Marinette! Ben de tam seni arayacaktım! Ne söyleyeceğime inanamayacaksın!"

"Adrien..."

*aynı anda* "Babam bizi ayırıyor..."

"Ne? Senin de mi?"

"Babam beni Amerikaya okumaya gönderecek, yarın hem de... Bekle! Yanına geleceğim... 10 dakkaya ordayım."

Adrien'ı bekliyordum. Bu arada da acaba babalarımız bunu birlikte mi planladılar diye düşünüyordum.

"Bizi nasıl ayırabilirler..."

Bir ses duydum. Arkamı döndüğümde bana fazla yakın bir şekilde karşımda Adrien duruyordu.

Babamın görmemesi için ondan biraz uzaklaştım ve sonra kapımı kilitledim.

"Amerika'ya gitmeni engelleyeceğim."

"Bekle, nasıl?"

"Gel, işimiz var."

Önce Adrienların evine gittik. Tabii ben de dönüştüm. Gidip onun babasını buldum. Önümde iki seçenek vardı:

Onu Adrien'ı Amerika'ya göndermemesi için ikna etmek.

Ona kimliğini açıklamak.

Bu seçenekleri Adrien'a da sundum, o da ilkini yapmanın çok zor olduğunu, ama deneyeceğini söyledi. Öylece kimliğin açık ifşa edemezdi.

Babasının olduğu odaya girdi, onunla yanlız konuşacağını söyledi. Kapıyı kapattı; ben de kapıya yapıştım, duymam şart.

Yine de konuşmaları duyamıyordum. İçeri Kara Kedi olarak girdiği için çok bir sorun olmamıştı sanırım.

Adrien'ın sesi yükseldi. Hala dönüşmemişti. Dönüşmesi gerekiyordu.

İkisinin de sesi net duyabileceğim zaman kavga ediyorlardı.

"Anlasana Gabriel! Onu gönderemezsin! O zaman başına çok kötü şeyler gelecek! Bunu görüyorum. Anla işte. Oğlun depresyona girip canın kıysa ne yapardın?"

"Onu nasıl bunları söyleyecek kadar tanıyorsun!?"

"Çünkü..."

Arkadan Chat Noir Tema Şarkısı çaldı ve Adrien dönüşmüştü.

(Sanki geri dönüştüğünde de çalıyormuş gibi düşünün)

"... O benim ve Paris'i korumak benim görevim. Sen ne dersen de, ne Amerika'ya gideceğim, ne de Marinette'ten ayrılacağım.'

İçeri girmenin tam zamanı gibi geldi ben de girdim ve onların önünde dönüştüm.

"Bizi ayıramayacaksınız Bay Agreste. Ihm..."

Biraz utanmış olacağım ki başımı yere eğdim.

"Düşüneceğim." dedi Gabriel ördek gibi.

Onu yanlız bırakmak için kapıya döndüğümde Adrien kolumu tuttu:

"Ne düşüneceksen düşün, bu bizi etkilemeyecek."

                            ***

Başıma son günlerde neler neler gelmişti. Emindim ki şu an diğer herkes bunu düşünüyordu.

Kafamı dağıtmak için sohbet grubumuza girdim.

M: Selam?

D: Selam.

M: Duru, Aras'ı gruba aldın mı?

D: Ah dur, alıyorum.

Duru, Aras kişisini ekledi. (Ar)

Ar: Bu grup daha önce de var mıydı?

Ar: Selam bu arada.

D: Vardı ama kurulalı çok olmadı.

Ar: Tamam...

S: Hey guys

D: Sena aq nerdesin?

S: Arkidişlerle AVMye gittik kenk.

D: Kenk? O benim lafım kenk.

M: Adrien çevrimiçi mi arklar?

A: 😐

M: Bir yaşam belirtisi için sağ ol...😍

Başka da bir şey yazılmadı bunun üstüne...

----

Arkadaşlar, biraz ilginç bir bölüm oldu, evet. Kısa da. 450 kelime kadar. Ancak biraz sonra yeni ML ile alakalı olmayan bir hikayeye başlayacağım. Eğlence amaçlı kısa ama medyalı bölümler olacak falan filan.

Bölüm şarkısı: Immortals