That Scene with You

Thank You!

If you fail to prepare then you're preparing to fail

The same applies to life and love. People hope, fail, try, cry, and most of the times give up, but this is what I have learned, If you just have one person, yes! one person is enough. Just one person who can understand and will really listen.

That is all you need.

---------------Manalo Residences

"ayh Salamat naman at naka uwi kana, kumain kana ba ha? Oo nga pala, e lagay mo yang mga damit mo na ginamit sa bakasyon mo para makapag laba na ako" Greeting ng Auntie ko sa akin

Kakarating ko lang galing Garden Flats, at hindi ko inasahan to, yung auntie ko halatang alalang alala sa akin, ngayon lang din kasi ako umalis sa amin ng mag isa at mga one week at 3 days pa akong nawala.

Tinitigan ko lang si auntie, pinipigilang umiyak. I was so stupid to think of it, yung suicide attempt ko. Hetong mukha ni auntie sigurado, ------

hay naku! loko ka Eddy!. Gago talaga ako. Dito na nga ako sa final stage ng aking pag aaral, tapos ngayon ko pa naisip yun.

"Kuya?, Nakabili na nga pala ako ng dalawang shorts na bago, binigyan ako ng mama ko" biglang sabi ng kapatid ko.

(Segue)

Ren-  Oo may kapatid ako pero magkapatid lang kami sa ama. Siya yung nag iisa kong kapatid na lalaki yung iba puro dalagita. Kalat kalat na kami, di ko na alam kung meron pa akong ibang kapatid sa side ng aking ina. Ginawa kong priority si Ren dahil last year lang nag loko siya at nag try mag drugs. Iyak ako ng iyak noon sa harapan niya, gusto ko kasi matapos siya ng pag aaral.

"O sige, wag ka mag alala bibili tayo ngayon para naman madagdagan yan, regalo ko na sayo Ren" sagot ko sa kanya

Naka tingin lang ako sa mga taong malapit sa akin, sa mga taong buong buhay ko ay ang naging pamilya ko. Habang tinitignan ko sila grabe yung galit ko sa aking sarili

"I was self-centered, di ko inisip na balang araw malalagyan ko ng mga ngiti ang mga mukha nila, sa pamamagitan ng pagtatrabaho , gusto ko mabigyan sila ng magandang buhay" Sabi ko sa isipan ko

**************************

"Punta muna tayo sa simbahan magpapasalamat lang ako" sabi ko sa auntie at kapatid ko na nag bibihis pa lamang

"Aba, melagro ah" Sabi ng auntie ko

"Sabay ka nalang sa trip ko" patawa kong sabi

"Mabuti nga yun eh, akala ko nga di ka katoliko, walang footprints sa simbahan na ikaw ang nag mamay-ari, " sarcastic niyang sagot

"Oo na, oo na haha" tumawa nalang ako at nagbihis na rin

Infairness, na miss ko to, ngayon lang kami lalabas ulit magkasama. Matagal tagal na rin,napaka lapad ng smile ko at sa pinaka malalim na parte ng isip ko napasabi nalang ako ng,

"Maraming salamat, Emmy"

-----------Sa Basilica

Tintignan ko lang ang auntie ko at kapatid na nag la light up ng kandila at nag hahanda na para magdasal. Nauna ako kasi meron pa ako gagawin sa loob ng Simbahan,

Mayamaya pa lumakad na ako, medyo madami ang tao ngayon at medyo masikip sa may entrance kaya lang, may gusto ako e prove.

That thing they call meant to be, it is not that I am questioning God or something, sabihin nalang natin na parang gusto ko lang siguruhin na siya na talaga, siya na yung.....

Hinihintay ko,

isang hiling lang ito, kailan ma'y hindi ako humiling ng kahit ano sa kanya, God was a bit far away sa aking life, and I am shameful dahil mali yunz dapat siya yung unang tinatakbohan ko kapag di ko na kaya, instead tinatalikuran ko ang lahat and just run away.

Nasa mismong entrance ako ng Simbahan, dun nalang ako sa gilid kung saan merong mga taong nag susulat sa isang maliit na envelope,

Tapos sinimulan kona yung message ko sa kanya

"Hey, it's been a long time since, I talked to you. First of all salamat sir, kasi binigyan nyo ako ulit pagkakataong mabuhay, Maraming maraming salamat.

At also, Thank you, Alam ko isa ka sa may kagagawan nito. Binigyan mo ako ng isang napaka gandang regalo. I really don't deserve her, pero kung sakali mang mahalin rin niya ako. Sisiguradohin ko, hindi ko na ulit gagawin yung mga ginawa ko noon, I will do things differently ngayon. Pasisiyahin ko siya, Salamat po, isa siya aa pinaka magandang nangyari sa buhay ko.

Alam mo hanip ka rin sir, kung kailan ako sumuko na sa laban, saka mo rin ako binigyan ng anghel, anghel na siyang mag liligtas sa akin. The timing is too perfect po, kaya bisto ko na kayo haha, maraming salamat talaga. Hiling ko lang po, isa lang po to. My life's wish is just I want to have her po for the rest of my life, not own her but make her happy po. Gusto ko iparamdam sa kanya na di niya na kailangan matakot pa, diman ako yung prince charming niya or her knight in shining armor but I will be her lifetime admirer, Oo, lifetime , pang habang buhay na. ..... "     Ngumiti ako pagkatapos ko sabihin sa kanya yun

"Mama, mama does that guy has autism too? why is he smiling alone?" sabi ng isang bata while pointing at me,

"Ah naku anak, u shouldn't say things like, let us go " Hinila na siya ng mama niya at lumakad

Napa lingon ako sa bata at nag smile. Lokong bata yun ah, hahaha ngayon lang ako naging ganito ka saya sa buong buhay ko kaya pag pasensyahan nyo na po.

Oo nga naman, di ko namalayan naka ngiti ako mag isa. Naku naman, kailangan ko na nga pala bumalik sa auntie at kapatid ko.

------------ Kagabihan

*Beeeeeeeep*

"Sarap ng Maja Ed" Message ni Emmy sabay may photo niya kasama si Sivey at kumakain ng Maja

"Napaka cute naman at ang sarap huhuhu Emmy, favorite ko yan eh" reply ko

"Sensya kana Ed, last batch nato eh, wahahaha"

"Nangaasar ka nanaman Em, alam mo sating dalawa parang ako pa yung babae at ikaw yung lalaki, lakas ko mang asar eh hahaha" sabi ko sa kanya

Medyo gumaan na pakiramdam ko ngayon, balik na sa dati ang lahat, di ko rin namalayan mas masaya na aki at para bang it wasn't long ago, I was in a deserted lang and I thought I never knew paano mabuhay but heto, tinuruan ako ni Emmy, na pwede rin pala ako maging masaya. Literally, she taught me how to live and sa puntong ito napaka cute isipin kasi, hindi siya aware na ganito na pala nagawa niya sa buhay ko.

She is really an angel in disguise.

Naisip ko rin...

I want her!!!!, Di na ako mag pipigil , gusto ko si Emmy, I need to make a move na , para maiparamdam ko sa kanya na mahal ko siya, mahal na mahal.

--------End of Part 16

"You taught him how to live and now he is going to live his life for you and hopefully with you"

-Author