My Death Scythe - EDITING

EPILOGUE :)

 

 

 

 

<Jimmy’s POV>

 

 

*riiing

 

*riiing

 

*riiing

 

“Hello … goodmorning, this is Jimmy Dawson speaking.

.

.

Oh shoot! Okay, I’ll be there in less than 30 minutes,

Bye.”

 

Agad na akong bumangon sa kama. I stretched my arms and yawn. Gusto ko pang matulog pero pupunta pa ako H.S.U.

 

Yes! You heard it right, pupunta ako sa H.S.U. para sa isang interview.

 

‘Yung tumawag sa akin kanina, isa sa mga media, reminding me about sa interview na ‘di ko namamalayan na ngayong araw pala.

 

Three days before they sent me an email saying na gusto nila akong makapanayam. At sa gwapo, este … bait kong ‘to? Tatanggi ba ako? Hahaha.

 

Dali-dali na akong naligo at nagbihis. Kumain nalang ako ng flakes at uminom ng milk saka agad na tumungo sa H.S.U.

 

Pagkababa ko sa’king kotse. I felt nostalgic …

 

Nakita ko na may nagse-set na doon sa may oval, wala naman masyado studyante rito dahil nga may pasok ang iba. Hindi naman nasara itong university pero iba na ang nagmamay-ari nito.

 

Matapos kasi ng insidenteng iyon ay muntik ng isara ang University sa kadahilang halos wala na atang gustong pumasok dito knowing na ang anak ng may-ari ay isa sa mga pumatay.

 

It’s been 4 years since that massacre.

 

 

*Flashback

 

 

Hinugot ni Amy ang nakasaksak na isang napakalaking gunting sa likod ni Angel. Napasigaw nalang si Angel sa sakit na nararamdaman. Sinaksak ulit siya ni Amy kahit halatang hinang-hina ito. Patuloy lang siyang sinaksak ni Amy.

 

 

“A-amy, p-please stop! Please?” nagmamakaawang saad ko. Iyak ng iyak si Amy habang sinasaksak niya si Angel.Nasasaktan ako sa nakikita ko. And on cue, agad na tumigil si Amy habang patuloy pa rin ang pag-iyak. Dilat na nakahandusay si Angel sa sahig, wala na itong buhay.

 

 

“She d-doesn’t deserve to s-say sorry. W-we don’t deserve her s-sorry.” Patuloy na pag-iyak ni Amy. She’s so fragile. Nasasaktan akong nakikita siyang ganito.