Tevafuk

~ 2 ~

Allah(c.c) hangi kula zora koşarsa, kendine bağlamak, kendi adını andırmak için zora koşturur.

***

Tüm sıkıntılarımı gidericek insan tüm acılarımı silecek insan neredesin ve şuan ne yapıyorsun çok merak ediyorum.
Sahi öyle bir insan gelecekmi ki onuda merak ediyorum.
Insanın ümit etmesi bile çok güzel bir şey değilmi?
Sen duânı ediyorsun ve gerisini Rabbine bırakıyorsun. Ondan gelen iyilikte, kötülükte Rabbinden geldiğini bilmek bir insanı hayata daha çok bağlıyor.

Doğrusu hayatımda çok yanlışlar yaptım, çoğu güvendiğim arkadaşlarım tarafından ihanete uğradım. O asla yapmaz dediğim insanlar, sırtımdan vurdular.
En zor zamanlarımda, yapayalnız kaldım.

Ben yapayalnız kaldığımı düşünmüşüm, meğerse yalnız değilmişim.
Rabbim onu bulmamı istemiş. Beni imtihanlarla dolu bu dünyaya gönderirken benim imtihana nasıl cevap verceğimi görmek istemiş.
Ben ise isyan etmeyi seçtim.

Küçüktüm dedim hep. Hepimiz inanmıyormuyuz Allaha? Hepimiz Elhamdullilah Müslümanız demiyormuyuz? Peki öyleyse neden müslümanlar birbirinden farklı? Hepimiz aynı cennete talip değilmiyiz?

İşte o gün hayatımı sorgulamıştım. Neden ettiğim duâlar kabul olmuyor. Herşey neden benim başıma geliyor diye isyan ediyordum ve o an bir yazı çıktı karşıma" Allah(c.c) hangi kula zora koşarsa, kendine bağlamak, kendi adını andırmak için zora koşuyor. Zora koşuyor ki acaba kime sığınacak? Eğer bana sığınırsa kazanacağı mükafatları biliyor mu? Allah (c.c) bunu bekliyor. Bakara Suresi 45. Ayet

Gerçekleri yükletip taşımakta sabır ve namaz ile Allah'a sığının.

Ne eksikti hayatımda? Herşeyim vardı çok şükür. Benden daha şansız olanlar kimsesiz büyürken, yaşıtlarım anne olma sevincini yaşayamadan evlat acısını çekerken benim isyanım neyeydi?
Rabbime bir kez daha şükür ettim beni böyle imtihan etmediği için.

"Ravzaaaaaaa".

Annem. "Efendim anne?"

"Kızım ayten teyzenlere gidiyoruz, hadi hazırmısın?"

Benim ne işim var ki kısır sigara böreği gününde. Bekarken annenle, evlendikten sonrada kayınvalidenle gideceksin, bundan hiç bir zaman kurtuluşun olmayacak.

Gerçi Nilayın kayınvalidesi günlere gitmiyor.

"Geliyorum anne."

Bütün mahalle toplanmış yine onun, bunun, benim, senin dedikodunu yapıyorlar. Seni tanıyorlarsa inan bana senin dedikodunu bile yapıyorlardır.

"Tatlım hoşgeldin." Ayten teyzenin benimle yaşıt beraber ilk okula gittiğimiz kızı Merve karşılıyor hemen bizi. Bu kızı kücükken az dövmüyordum diye aklımdan geçirirken, teyzem kulağıma eğilip bak görüyormusun çılı Merve bile evlendide evinin hanımı oldu sen hala lay lay lom.

Lay lay lom ben? Kendimi bilmesen inanıcağım. Nerede ben lay lom lomum? Lay lay lom ney diye soruyorsanız açıklayayım, hayatı takmayan, dünyaya bir kere geldim ben bir kere, istediğimi yaparım, istediğimi giyerim, istediğimle istediğim yerde gezerim, kimse karışamaz bana tammıı diye hayat felsefesine sahip insan. Ve bu kesinlikle ben değilim.

Beni kendisiyle karıştırıyor sanırım.

"Ravzacığım ee sende bir şeyler yokmu hâlâ?"

Evet hâlâ sanki bütün mahalle toplanmış benim evlenmemi bekliyor. Ben siz mutlu olun diye siz rahatlayın diye sevmediğim biriylemi evleniyim?
Ne yapiyim yani sokakta birini durdurup benimle evlenirmisin mi diyiyim?
Yok sevdiğim Allah Allah yastıklamı evleniyim. Fena fikir değil aslında. Yastığım ve yorganımla çok özel bir bağım var. Onun için Çine gitmeliyim ama. Çine kim gidecek şimdi. Gerçi evlensem bile evlendikten sonrada ee Ravza hâlâ bebek yokmu derler. Millet elalem için evlenip çocuk yapmıyorsa bende Ravza değilim.