AŞKIN KUKLASI

5. Bölüm

5. Bölüm

YAMAÇ ESENDAL

Bugün Bener şirketine ortak olmak için toplantımız vardı.Yiğit'i zaten tanıyorum, her ihaleyi kazanan ve başarıya imza atan kişileri kim tanımaz ki.Neyse.Ben Rüzgar ve Mete toplantı odasında Yiğit'i bekliyorduk.Kapı açıldı ve Yiğit geldi, geldiği gibi durması bir oldu sonra geri adım atıp kapıda biri varmışcasına kaş göz hareketi yaptı ve içeri girip koltuğuna oturdu.Ben tam konuşacağım sırada kapı tekrar açıldı.Ve...ve Seray geldi.Nasıl? Şaşkınlığımı gizleyemedim bir türlü, ona öylece baktım Yiğit onu çağırana kadar kendimde değildim.

Ardından ikinci şokumu yaşadım Seray Yiğit'e *abi* dedi ve ben tekrar şaşkınlıkla bir Yiğit'e bir Seray'a bakıyordum.Mete kolumdan cimdikledi ve kendime geldim.Yiğit beni zaten tanıdığım Serayla tanıştırdı.Seray'ın başı toplantı boyunca eğikti ve tabi yanındaki yanlış hatırlamadıysam ismi Gece, onunda başı eğikti oda ara sıra Rüzgar'a bakıyordu, Rüzgar'a baktığımda ise o da Gece'ye bakıp duruyordu.Yani kısacası dördümüzde saşkındık baya hemde.Şaşkınlığımı gizleyemediğim nokta ise Seray Yiğit'in kız kardeşi...tamam soyadları aynı ama ne bileyim bir sürü aynı soyadı taşıyan insan var sonuçta değil mi?

Yiğit bakışmalarımızı fark ediyordu ve patlamıyordu desem yalan olur.Toplantı boyunca Seray ile Gece sustu.Toplantı bittiğinde herkesle el sıkıştık Seray'a gelince yine baka kaldım ve o da öyle.Ve gerçekten nedenini bilmiyorum.Elimi uzattığım zaman sıktı, sanırım biraz uzun sürmüş olamalı ki Yiğit Seray'ın elinden çekti.Bu adam çok kıskanç.Neyse kendimi onun yerine koyunca pekte öyle değilmiş, biri Afra'nın da o kadar uzun süre elini tutsa bende dayanamazdım.

Yiğit Seray ile Gece'nin kolundan tutup odasına doğru sürükledi ve gerçekten sinirli gözüküyordu.Acaba nolmuştu.Önümde sallanan bir el belirince kendime geldim.

"Ha..ney...tamam gidelim"deyip toplantı salonundan çıkıp benim odaya geçtik.Rüzgar'a bakıp direk konuyu açtım.

"Rüzgar görmedim sanma bakışmalarınızı" dedim imalı imalı sırıtarak.Koluma vurunca bende onun koluna vurdum.

"Rüzgar hadi anlat oğlum benden mi saklayacaksın, bende sana anlatacağım"dedim Mete bize boş gözlerle bakıyordu.

"Mete abicim sakin ağzını açıyım deme dinle sende anlayacaksın tamam mı koçum?" dedim ve Mete bizi pür dikkat dinlemeye başladı.

Rüzgar herşeyi anlattı.Aslında benimkide hemen hemen benzerdi.Lan tesadüfe bak! Neyse Rüzgar anlattığı zaman ara sıra gülmedim değil lakin Gece'nin sarhoşların arasında kalması ve dokunmaları...off elimi saçlarıma daldırdım aklıma Seray'a da dokunduğu geliyor.Lan neden bu kadar kötü olduğumu da bilmiyorum ya.

Ardından bende anlattim.O da üzüldü.Ve Mete sonunda konuştu zaten bu kadar beklemesi tuhaftı neyse,

"Abi farkında mısınız? Bilmiyorum ama...bunun tesadüf olduğunu hiç sanmıyorum.Mesela şey gibi düşünün ımmm...Belki de sizin karanlığınızda ki beyaz ışık gibi düşünün onları" dedi yemin edebilirim şuan Mete ilk defa yerinde, zamanında ve mantıklı bir cümle kurmuştu.
Ben ile Rüzgar bu cümleyi kuran Mete'ye baktık.

"Mete hoş diyorsun güzel diyorsun da...ben o kızı sevdiğimi bile bilmiyorum ki yani emin değilim... karışık işte!" Tabiki Mete anlamamıştı anlamasını beklemiyordum ama o mantıklı cümlesinden sonra belki anlar umuduyla, ama yok!

Rüzgar'a baktığımda düşüncelere dalmış gidiyordu,

"Rüzgar sen ne düşünüyorsun ?"dedim.

"Yamaç bence zamana bırakalım, zaten abileri burada ve sık sık geleceklerinden eminim...o zaman anlarız, bakalım zaman bize ne gösterecek" dedi olumlu anlamda başımı salladım ve ikisininde kolundan tutup kapıya yönelttim.