AŞKIN KUKLASI

1.Bölüm

Multimedya: Seray Bener

1.Bölüm

'Baba...baba ordamısın!'sanki burda yanımda ama yok aslında.Omzumda bir el hissettim tir tir titremeye başladım ve hemen arkamı döndüm babamdı sıkı sıkı sarıldım bir daha gitmesine göz yumamazdım,öyle sıkı tutuyordum ki sanki hiç gitmeyecekmiş gibiydi belkide son sarılışıydı belkide son vedalaşmamızdı ve belkide bu bana son kızım deyişi olacaktı kimbilir.'kızım...canım yavrum' öylece yüzüme bakıyordu sanki hasret gideriyordu elimi babamın yeni çıkmış sakallarına koydum 'baba beni,annemi,abimi bir daha yalnız bırakma,sana yalvarırım' sol ve sağ gözümden aynı anda yaş süzüldü, gözyaşlarım daha dünden süzülmeye razıydı oysa.

Babam elini yanağıma koyup gözyaşlarımı sildi ve elini kalbinin üstüne koydu ardından benim kalbimin üstüne koydu'kızım ben burdayım,hep burdaydım sizi hiç yalnız bırakmadım ki' ardından bir iki adım geriledi ve ellerimiz yavaş yavaş birbirinden uzaklaştı daha sıkı tuttum ama gücüm yetmiyordu, bir türlü daha sıkı tutamadım ve.. ve gitti, yine gitti,yine tutamadım,yine ellerimin arasından kayıp gitti! Babama doğru koşmaya başladım ama yoktu hiç bir yerde yoktu dizlerimin üstüne çöktüm'babaaa...baba bunu bize yapamazsın,gidemezsin'.Birden yataktan yere çakıldım.

Vûcudumun her yeri kan ter içinde kalmıştı, yastığım ise sırılsıklam olmuştu göz  yaşlarımdan.
Rüyaydı yine ve yine tutamadım, her gördüğüm rüyayada tutamıyorum ki zaten hep gidiyor.Kendimi toparladım aşağıya inip elimi yüzümü yıkadım.Tekrar odama çıktım ve saate baktım,daha çok erkendi.Saat'e baktığımda daha altıydı ama uyumak istemedim, biliyordum ki eğer yine uyusaydım tekrar ve tekrar gidcekti ve ben tutamayacaktım!

Yerimden kalkıp pencereye doğru yöneldim güneş daha yeni doğuyordu...Ve bu manzara o kadar göz alıcıydıki içinde kaybolmuştum beni içine çekiyordu sanki.Birden gözlerim dolmaya  başladı, sanki o güneş doğduğu sırada babam bana bakıyormuş gibiydi güneşe  bakıp gözlerimi kırpıştırdım, gözlerim kamaşıyordu güneşten ve güneşe  gülümsedim.

Canım babam ben 7 yaşındayken trafik kazası geçirmiş.Ama ben hiç öyle sanmıyorum bence babam öldürüldü.Babamın şirketi vardı ve çok güzel bir şekilde yürütüyordu,taki babam ihaleyi kazanana kadar.O günden sonra babam hep tehdit ediliyordu .Babamın ölümünden sonra sanki o mafya kılıklı adamlar ben küçüklüğümden beri  beni takip ediyorlarmış gibi  hissediyorum.Ben tam babamın öldürüldüğü gün çok büyük bir söz verdim kendime, babamı öldürenleri bulucam ve ölümleri benim elimde olacak, babamın intikamını alacağım!!

Ben baba sevgisine hiç doyamadım, hemde hiç, hani derler ya küçükken insan hiç birşey hatırlamazmış, bence hayır çünkü ben herşeyi hatirliyorum, babamın elimi tutuşu, kızım deyişi, kucağına alıp döndürüşü, saçlarımı okşayışı ben böyle alıştım yani beni yedi yaşıma kadar babam beni böyle alıştırdı.Yokluğu o kadar belliki. Ben farkında olmadan gözyaşlarım benden habersiz süzülüyordu, hemen kolumla gözyaşlarımı sildim ve yüzüme küçük tebessüm yerleştirdim.

Ardından odama sızan güneş ışığıyla beraber aynaya baktım saçlarım hafif sarıya kaçıyordu ve o kadar güzel parlıyordu ki gözlerim ise babamı andırıyordu mavi ile yeşil karışımıydı yani babam ben küçükken bana 'yeşilimin mavisi' derdi bu sefer ağzım kulaklarıma gelinceye kadar gülümsedim.Ama öyle sıradan bir gülümseme değil bu babamın gülümsemesi.

Ben küçüklüğümden beri babamın geçmişine dair bir dosya veya bir bilginin peşine düştüm elbette ama ona nasıl ulaşacağımı bir türlü bilemiyorum.Babamın şirketi dicektim ama onuda elimizden aldılar babamı öldürenler.Şirketin etrafı korumalarla dolu oraya ayak bile basamıyoruz, aslında bir tanıdık olsaydı şirkette ama oda yok! Ben çok şansızım biliyormusun babam yok çünkü, ardından babama ait herşeyi de elimizden aldılar.