Asık bir surat ile,
bir zamanlar birbirimize bakmaya doyamadığımız o eski neşeli günleri hayal ederken buluyorum kendimi,
tek bir fotoğrafın ile kendi kendimi teselli etmeye çalışıyorum,
Hani suratımı asık bir şekilde gördüğün zaman bunun sebebini öğrenene kadar uğraşırdın ya, seni böyle görmeye tahammül edemiyorum, hep gülmeni istiyorum derdin,
Şimdi sebebi sensin, öğrenmek istermisin, görmeye tahammül edebilecekmisin, tekrar gülmemi isteyebilecekmisin..
Ne durumda olduğunu tahmin edebiliyorum,
özlemişsindir ama yapabileceğin hiç bir şey yoktur..
Pişman olmuşsundur çoktan,
hiç bir şeyin eskisi gibi olmayacağını bildiğin halde, dökemiyorsundur içini, ifade edemiyorsundur pişmanlığını..
Hatanı kabullenmişsindir ve başına gelen kötü şeyleri hep bu yaptıklarının bedeli olarak nitelendirmişsindir..
Arada bazen aklına geldiğimde, gözlerin dolmuştur, tutmuşsundur, saklamışsındır etrafındakilerden o güzel gözleri..
Uzaklaşmışsındır hep, sana beni hatırlatan şarkılardan, şiirlerden, muhabbetlerden..
Sokakta etrafa bakınırken kaçırmışsındır gözlerini, bana benzettiğin herkesden..
Bazen sevgilimmişsin rahatlığı ile uyanıp, telefona sarılmışsındır, hayal kırıklığı ile yataktan atmışsındır kendini hemen, yedirememişsindir, yetmemiştir, camdan da atmayı düşünmüşsündür, yememiştir üzülmüşsündür..
Aslında unutmak istiyormuş gibi görünsekte etrafımızdaki bu kişilere,
Ne sen istemişsindir bunu gerçekten, ne de ben..
Çünkü hatırladığım en güzel şeysin sen..
Kalbimi tir tir titreten..
