Demin bir kadın gördüm, makyajından yüzü akıyor.Rimellerinden gözleri.Rujundan dudakları.Az önce burdaydı.Hayallerinden kırılmış, diz kapaklarından kanıyor.Köprünün üzerine çıkmış, intihar edecekti sanırım.Hoşuma gitmişti insanların acı çektiğini görmek.Günahlarını ruhuna kesik olarak biriktirmiş.Yanına yaklaştım, gülüyordum.Kadın yokluk içindeydi sanırım.Korkuyordu.Birinin ona "dur" demesini istiyordu ama ben yapmadım.Atladı! Köprü üstünden altın vuruş yaparak hayata veda etti.Mutluydum.Siz buna "piçlik" deyin, ama ben buna mutasyon diyeceğim.Duygu mutasyonu.Aynaya bakarken tanıyamıyordum kendimi.İçime boşluklar doldurmayı başarmıştım.Sikim sonik hayatlarınızı umursamamayı başarmıştım..
